Voorbij...
Ik hoor jouw laatste ademteug
Het is nu echt voorbij
Jij mocht niet langer leven
Verslagen en alleen laat je mij achter
Ik verdrink in mijn tranen
Ik sterf van verdriet
Het is toch echt het beste zo
Ook al zegt mijn hart van niet
Je zult altijd bij mij blijven
Niet zichtbaar, maar in mijn hart
Altijd zul je voortleven
In mijn gedachten
Daar waar je nu bent
Daar is geen pijn meer
Jij bent daar veilig
Maar bij mij doet het zo zeer
Eens zal ik je weer zien
Zul jij op mij wachten?
Kom jij mij tegemoet?
Met herinneringen aan jou zal ik wachten op die tijd
Lieve schat, ik ben blij dat ik getuige van jouw leven mocht zijn!
Misschien vinden jullie hem een beetje apart omdat het ene stuk niet rijmt en het andere wel, maar k weet niet, vond het wel mooi zo...
Heb hem geschreven door iemand die ik niet persoonlijk ken, maar vorige week haar pony is verloren door een ongeluk. Toen wou ik gewoon een gedicht gaan schrijven..
Niet zo professioneel dus, maar wat vinden jullie?
Groetjes, [***]