Et voila, het liet even op zich wachten, maar hier is deel vier dan.
Het deel heet: laat ze maar lachen. Voor de overige delen, even een pb sturen
Is de wereld wel rond? Volgens mij is hij nogal plat. Als hij rond was zag iedereen in perspectief, in 3-D. Vrij weinig mensen doen dit. Alles is maar rechtlijnig en stug. Oogkleppen op en vooral veel hinniken naar gebeurtenissen om je heen. Haha iemand gaat op z'n bek. Zucht, loop naar die persoon toen, help ze de spullen op te pakken en vraag of het goed gaat. Socialiseren. Er is nog nooit iemand dood gegaan aan een ander helpen, of toch? Helaas wel, in Amerika gebeurt het vrij regelmatig. Er wonen daar nogal een zieke geesten. Mensen die bewust anderen willen ontmoeten om ze...neer te leggen. Wat is er toch de lol van? Een ander pijn doen, kwetsen het leven ontnemen. Terwijl het minstens evenzoveel tijd kost om iemand wat beter te leren kennen en maatjes te worden. Te lachen, gieren brullen, op elkaars schouder uithuilen als de relatie weer over is en gewoon samen oud te worden.
Nou is een relatie ook iets heel betrekkelijks. Het ene moment zeg je tegen elkaar dat je van de ander houdt en het volgende moment scheld je elkaar de huid vol omdat de ander iets verkeerd deed of zei(ging het over je toilletborstel haar? of over die walgelijke broek waarin je een enorme pannekoek krijgt?). Hoe dan ook werkt het menselijk brein zeer apart en vaag. Iemand zegt "ja" en je doet maar leuk mee. Terwijl je het zegt, bedenk je jezelf dat je het helemaa niet wilt, maar ja iedereen anders is het erover eens, dan kan je niet buiten de boot vallen. Straks kijken ze je eng aan omdat je opkomt voor je eigen mening.
We kennen de gezegdes allemaal "eerlijkheid duurt het langst" "al is de leugen nog zo snel, de waarheid achterhaald hem wel" maar ja, hoe goed houden we ons hieraan?
Mensen maken overal ter wereld misbruik van elkaar "hey als ik dat en dat zeg, dan doet die en die dat voor mij en hoef ik het zelf niet te doen". In de tijd dat je het zit te bedenken, heb je het zelf allang gedaan.
Maar ja het is de aard van het beestje, om elkaar leugens te vertellen zodat we er alleen maar beter vanaf komen.
Echter moet je wel beseffen dat elke leugen die je verteld, een ander zeer veel kan kwetsen. Al hebbenw e onderhand ook al geleerd dat de waarheid kan kwetsen. Nee ik zeg het verkeerd. Het is niet de waarheid die pijn doet maar het ego.
We denken van onszelf alles goed te kunnen en te doen. Dat we er goed uitzien en goed in de schoenen staan. Eigenlijk valt het best wel tegen, we vragen niet voor niks continue aan anderen hoe iets staat of zit. Wat hun idee en mening is.
"om te leren, om andermans perspectief te horen"...wat een onzin, om referenties over je eigen idee te krijgen. Mensen zullen je bijna altijd wel gelijk geven of je bijstaan in je mening. Ertegenin gaan heeft toch geen nut als iemand de zinnen ergens al op heeft gezet.
Zou het niet enorm waanzinnig zijn, als ridders en tovernaars bestonden. Gewoon in deze wereld? Ineens om de hoek van een gebouw tref je een middeleeuws slachtveld aan. Met Merlijn op de galerij staan praten. "Hey kerel! laat je hond niet op dat grasveld scheiten!" Vervolgens gooit Merlijn even een vuurbaal richting hondeneigenaar...waanzinnig gewoon.
Fantasie en realiteit is super te combineren.. Dagdromen noemen ze het dan. Zit je achter je pc te tikken, als een tikgeit met parkensson, te fantaseren over in je blote billen rennen over een paradijselijk eiland...wie doet dat nou niet?
Met de wind in je haren armen in de lucht te zwaaien, rondrennen door het warme zachte zand. Maken we het nog wat mooier. 's Avonds keer je terug naar je nest waar je slaapt tussen alle dieren op het eiland. Je geeft je beste vriendin, een chimpansee, een grote knuffel een natte zoen. Je kruipt tegen je vriend de tijger aan en valt veilig in slaap. Dan wordt je ineens gewekt door een heel heftig geschud, alsof de wereld uit elkaar gaat spatten. Je doet je ogen open en in een flits zie je je collega's aan je bureau schudden om je wakker te maken.
Je gaat snel zitten en schraapt je keel en gaat maar weer aan het werk of je helemaal niet aan het slapen was.
Lunchpauze, waar ook ter wereld, in welke branche je ook werkt, iedereen kijkt uit naar de lunchpauzes. Tijd voor een broodje kaas en een lekker bakkie leut. Koffie...er worden toch vreselijk veel zinloze onderzoeken gedaan in de wereld(als naar de reden waarom Kuifje zich nooit hoefde te scheren). Hoeveel schadelijke stoffen zitten er in pinda's, kun je straling krijgen van een gehooraparaat etc. Maar wanneer wordt er eens onderzoek gedaan naar de hoeveelheid schadelijke stoffen er in de meest geconsumeerde vloeistof ter wereld zitten? Dat gebeurt nooit zal ik je zeggen waarom. Massaproducten die nog nooit direct naar de dood van iemand hebben geleid, worden met rust gelaten. Stel nou eens dat ze zeggen "je krijgt AIDS van koffie" en iedereen stopt massaal met koffie drinken. De economie, dames en heren, belandt in de goot.
Het hele rookbeleid deugt ook niet. Ze willen dat mensen minder gaan roken, dus meer voorlichting en waarschuwingen. Goed maar het moment dat mensen eigenlijk beginnen met stoppen(stoppen met beginnen is makkelijker) wordt de prijs omhoog gegooid. Waarom? heel simpel. Ze willen dezelfde winst blijven maken door misbruik te maken van de verslavingen van veel mensen.
Helaas draait het in deze platte wereld om geld en hoe het rolt, en dan vooral mijn kant op.
Belasting is nog iets veel ergers. Iemand zei ooit tegen mij: "Er zijn twee dingen in het leven zeker. Je gaat dood en je betaald belasting. En naar horen zeggen hebben ze op het doodgaan al iets gevonden". Nou fijn is dat, leven we langer, kunnen we nog meer belasting gaan betalen ook. Om over pensioen maar te zwijgen.
Stel nou dat je nooit zou sterven. Ineens heb je het, je bent ontstervelijk. Dan heb je gewoon belasting betaald voor een heerlijk pensioen, waarop je rekende(aftellen nog 10 jaar jeej!), en dan kun je fluiten naar je centen. Het lijkt mij dat ze je na 90 jaar pensioen echt eruit gooien. "Ja tuurlijk meneer, u bent 150 jaar oud, als U zo lang wilt leven, zoek dan weer werk".
Weemoedig zoeken we dan maar weer naar werk en verheug je jezelf weer op de pauzes voor het heerlijke broodje kaas en bakkie leut. Intussen is dus wel aangetoond dat in koffie weinig schadleijke stoffen zitten. Tuurlijk je tanden zien er ene beetje onnatuurlijk uit en je ruikt een beetje vreemd, maar verder piccobello in orde.
Waarom praten mensen zo verschrikkelijk graag over elkaar? "Joh heb je die en die al gezien, die ziet eruit zeg". Mensen die het meest over een ander praat, kan zelf verrekte weinig. Die zetten anderen graag in een kwaad daglicht zodat ze zelf met de eer kunnen strijken, zodat hun eigen trieste leventje even vergeten wordt. Tsja, zeggen wat iemand verkeerd doet is leuker dan zeggen wat iemand goed doet. "Die en die hebben een kindje leuk man, alleen ze verwennen het kind nu al veel te veel" daar gaan we even wat aan doen, knippen en plakken in computer taal "Die en die hebben een kindje leuk man, ben echt blij voor ze". Nou ziet dat er niet veel mooier uit?
Dus wat gaan we van nu af doen? Op de andere voet verder en geen constante commentaar meer geven op anderen.
Mensen zijn te pessimistisch vandaag de dag. Ze vinden hun eigen levens te dramatisch verlopen en niemand weet eigenlijk wat ze echt willen. Ze snappen zichzelf niet en willen anderen niet begrijpen. Kijken alleen maar wat een ander heeft en niet wat ze zelf kunnen en hebben bereikt. Als je meer wilt bereiken dan een ander, zul je er ook meer voor moeten doen. Dus hup hup van die luie billen af en aan de slag, er is werk aan de winkel. Allereerst lach eens allemaal wat meer, je gezicht breekt niet hoor als je de mondhoeken omkrult. Niemand lacht meer zonder reden. Als je iemand aanspreekt wordt je eerst even schugter en benauwd aangekeken voor je een kortaf antwoord krijgt. Niemand zegt elkaar gedag en we vermijden het liefst elkaar blik. Zing een liedje, fluit een wijsje. Hoe vals het ook is, als je gelukkig bent wat kan de rest van de wereld je boeien? Je loopt op straat je kraait een wijsje uit en iedereen staart je aan, maar kijk eens goed naar deze mensen. Ze lachen. Je hebt zojuist een goede daad verricht voor anderen maar ook voor jezelf en schaamte? dat kennen we niet. De mensen die je aan het lachen hebt gemaakt op straat dan die keken allemaal naar je? nou en? je hoeft ze nooit meer te zien, maar je voelt jezelf wel helemaal geweldig want je zingt je frustraties van je lijf. Laat ze maar lachen als je maar gelukkig bent ja toch?
Je struint het bedrijfsrestaurant door, met een leeg dienblad wat je opstapelt bij de deur. Je staat voor de lift en twijfelt. Toillet? of gelijk naar kantoor terug? Je staat vijf minuten en dan wordt de keuze heel makkelijk om te maken. Je trekt ene klein sprintje en gaat zitten met een zucht van opluchting. Je denkt bij jezelf "dat had ik nooit gered naar kantoor terug". Je spoelt door en stapt het toillet uit om ja handen te saneren. Dan merk je het ineens, je voelt je rood aanlopen. Dit is wel een stevige flater om te slaan. Terwijl je je handen wast, om proberen je schaamte te verbergen zeg je de anderen nog gedag ook. Er wordt raar naar je gekeken terwijl je semi-gehaast het toillet uitloopt en naar de lift snelt. Tsja in de haast om snel te moeten plassen, zie je niet altijd dat je het mannentoillet inrent.