Geplaatst Elke keer
Elke keer..
Brokkelt er een stukje af
Van mij hart..
Het lijkt wel een straf..
Want het blijft maar brokkelen..
tot er niets meer over is..
En dan weet ik niet eens..
Wat ik mis.
Ik zal het niet weten
Want ik heb het nooit gehad..
Maar de krassen..
Die zijn er, diep in mijn hart.
Een straf..
Omdat ik gelukkig was..
En dat mag niet..
Dan word ik gestraft..
en zit er weer een kras..
Een kras in mij hart..
Stille getuige..
van wat er ooit was
Wat vinden jullie ervan? *Niet al te hard wezen graag,
*Ik weet niet of dit hier goed staat?
Lijkt heel erg op een situatie,, waar een vriend van me nu mee zit 