Geplaatst Maar vond het wel leuk om even te plaatsen.
Ik heb er twee weken over gedaan, misschien best kort voor zo'n gedichtje, maar ik vind dat het inhoud heeft
Altijd al dat gevoel
Van kleuter tot bejaarde
Altijd was ze alleen
Een persoon zonder waarde
Altijd wachtte ze op de dag
Dat iemand haar zou bevrijden
Dat iemand de waarheid zag
Maar ze bleef leiden
Tot op een dag
De dood haar vond
Het hulpeloze meisje
Dat voor niemand bestond
Toen de mensen haar vonden
voelde ze een gemis
Sindsdien wist iedereen
Van het meisje dat overleden is
Kritiek & tips welkom!
