Was er maar iemand die mij verstond.
Leraren begrijpen mij niet.
Snapt er dan niemand mijn verdriet?
Waarom heb ik dit nou?
Begrijpt er dan niemand mij als vrouw?
Elke dag en elke avond voel ik mij zo alleen.
Waarom heb ik nou niemand om mij heen?
Zo bang en verlegen dat ik ben.
Dat is niet te beschrijven met geen pen.
Plezier en vrijheid ken ik niet.
Waarom is er niemand die dit ziet?
Ik voel mij nooit vrij en los.
Dat komt door mijn PDD-NOS.
Dit is pas de 1e keer dat ik een gedicht heb gemaakt, dus hij is niet spetterend hoor

