Onzichtbare voetstappen die ik volg, lijken steeds sterker te leiden. De emotie die mijn leven verzwolg, is op deze sporen te herleiden. Ik ga naar huis, het voelt zo goed. Als ik de herinneringen kan vermijden, volg ik je vol goede moed. Als ik verdrink in verloren tijden, kijk dan om en pak mijn hand. Laat me alsjeblieft niet afglijden, maar breng me veilig naar de kant. Je voetstappen zullen me leiden, naar mijn thuis, mijn eigen hart . Is dit het begin van betere tijden? Door jou eindelijk een nieuwe start?
dankjewel... erg leuk om te horen wat je er van vind helemaal omdat ik eingelijk nooit, maar dan ook nooit in het nl schrijf .. vind ik zo ontzettend moeilijk, dichten in het nl ik schrijf normaal in het engels thanks
Jaa, dit is nou het perfecte voorbeeld van ongedwongen rijm. Ik heb geen commentaar, geen tips, geen opmerkingen... Alleen dat het echt geweldig is en dat je moet blijven dichten