Geplaatst Daan Bloempot stak de sleutel in het slot van het scheikundelokaal en zwaaide de deur open. Hier was het lekker rustig, alle docenten waren naar huis en, afgezien van de schoonmakers, was hij helemaal alleen. Een perfecte plek om nog eventjes de laatste proefwerken na te kijken. Bij hem thuis was dat wel andere koek, sinds hij en Eva Preston uit elkaar waren gegaan, werd hij dagelijks lastiggevallen door anonieme telefoontjes en andere pesterijen. Hij had geen bewijs, maar zijn gevoel zei hem dat het Eva was. Sinds hij was betrapt met de scheikundelerares had hij ruzie met Eva. Logisch, natuurlijk, maar Daan had er wel spijt van. En de scheikundelerares wilde hem ook niet meer zien. Fijn, dat gezeik op de werkvloer. Maar Daan gaf Economie dus meestal had hij weinig met dat scheikundemens te maken. ‘Hmm, hoe komen die kinderen erbij dat je bij opgave 12 het percentage moet berekenen. Ik heb het ze nog wel zo goed uitgelegd’ mompelde Daan in zichzelf en hij zette een dikke rode streep door opgave 12, op het proefwerkblaadje van de leerling. ‘En deze ook al fout.’ Weer een streep. Uiteindelijk schreef Daan het cijfer ‘3,7’ op. Volgende proefwerk. Weer fout. Daan ging zo op in zijn werk, dat hij niet merkte dat er iemand rond de deur sloop. Tot hij plotseling de deur in het slot hoorde vallen. Hij besteedde er geen aandacht aan.Toen rook hij een vreemde geur, gas leek het wel. Snel keek hij of er ergens in het lokaal een gaskraan openstond. ‘Hoe kan dat nou weer!’ dacht Daan hardop. Hij stond op om de kraan dicht te draaien, maar merkte dat het niet ging. Hij zette kracht, maar de knop brak af. Inmiddels begon Daan aardig licht in zijn hoofd te worden. Hij stond op en gebruikte z’n laatste krachten om de deur open te maken. Maar de deur ging niet open.. Daan duwde uit alle macht, maar hij voelde dat het geen zin meer had. Toen zakte hij langzaam weg...
‘Ja ik snap er ook niks van’ zei Rosti. De TOA probeerde om de deur van het scheikundelokaal te openen. ‘Ik probeer nou al 5 minuten om die deur los te krijgen. Je zou haast denken dat ‘ie vastgelijmd zit ofzo’ ‘Laat mij eens kijken’ zei Rick. De sterke concierge zette zijn bril op en bestudeerde de deurpost. ‘Ik denk dat je gelijk hebt’ Rick zette heel veel kracht en probeerde de deur open te maken. Rosti besloot hem maar te helpen. Na een hoop gehannes schoof de deur open. Maar terwijl de deur openschoof, voelde Rosti dat de deur ergens tegenaan had gebotst. Dick stootte Rosti aan. ‘Ruik jij dat ook? Hebben die kids de gaskranen nou open laten staan?’ Snel liep hij naar binnen om een raam open te zetten. ‘Zit dat ding nou OOK al klem?’ Rosti lette niet op. Hij was te geschokt om wat uit te kunnen brengen. ‘Wat is er met jou joh? Je kijkt alsof je een lijk hebt gezien’
‘Dus in feite is die man gestikt in het gas? En de deur zat klem?’ Rosti knikte. De rechercheur keek hem doordringend aan. ‘Weet u wat ik denk? Volgens mij is het moord. En kunt u mij even vertellen wie er die middag allemaal in de school waren?’ ‘Meneer Bloempot dus, Rick was er ook nog en ik ook.’ Hij besefte nog niet dat hij nu ook tot een van de verdachten behoorde. ‘Waren er nog mensen die mogelijk een reden zouden hebben om meneer Bloempot om te brengen?’ Rick wist te vertellen dat Daan ruzie had met zijn ex-vrouw. Waarom wist hij niet, maar hij vermoedde dat het Daan Bloempot vreemd was gegaan. De rechercheur besloot om Eva Preston maar eens een bezoekje te brengen.
‘Wat doet u hier?’ Eva deed de deur open en keek de rechercheur geschrokken aan, terwijl ze een dikke baby in haar armen hield. ‘Ik denk dat wij even moeten praten.’
Eva’s gezicht vertrok toen ze hoorde wat er was gebeurd. Bij de lijkschouwing was het vermoeden bevestigd dat Daan Bloempot gestikt was in het gas. Eva moest ook mee naar het bureau, want ze moest worden verhoord. Eenmaal daar vertelde ze het hele verhaal; ze was net bevallen van haar dochter Shirley, toen bleek dat Daan een minnares had. Ze was die dag alleen naar de dokter geweest, omdat Shirley een controle nodig had. Shirley was namelijk heel erg aangekomen en begon nogal vadsig te worden. Gelukkig was er niks aan de hand, maar toen ze terugkwam zag ze Daan & Marjolein over de bank kronkelen, terwijl ze elkaar zoenden. Daan keek op, zag Eva buiten staan met Shirley. Hij rende gelijk naar Eva toe. ‘Ik kan het allemaal uitleggen.’ Maar voor Eva was het genoeg geweest en diezelfde dag stuurde ze Daan de laan uit. Ze was ook erg boos op Marjolein, maar haar haat voor Daan was het grootste. Ze snapte niet hoe dat ooit had kunnen gebeuren.
‘Dus u was erg boos op uw man.’ ‘Ja.’ En kunt u mij de naam & andere gegevens van Marjolein geven?’ Eva had daar totaal geen moeite mee, ze was zo boos dat de scheikundelerares haar prachtige relatie om zeep had geholpen.
‘Wat komt u doen?’ Marjolein keek de rechercheur verbaasd aan. ‘Ik denk dat het beter is als u even met mij meegaat naar het bureau.’ Vanuit het huis hoorde hij een kinderstem. ‘Mama wat is er aan de hand?’ Marjolein vroeg de buurvrouw maar of ze even op haar zoontje wilde passen.
‘Mag die lamp uit?’ De rechercheur draaide de verhoorlamp een slag, zodat deze een fel licht op de muur wierp. ‘Mevrouw..’ ‘Zeg maar Marjolein, we zitten hier niet op school’ ‘Mevrouw, beseft u dat u verdacht wordt van moord?’ Hij besloot wat vingerafdrukken van de gedachten te verzamelen, van alle verdachten. Het leek er op dat ze vast zaten met de zaak, niemand bleek vingerafdrukken achter te hebben gelaten op de plaats delict. Hij stuurde een paar onderzoekers naar de school toe, omdat ze mogelijk een bewijsmateriaal gemist hadden.
‘Nou het is wel opvallend dat er zoveel lijm tussen de deur heeft gezeten, blijkbaar was de dader dit al langer van plan en heeft hij/zij op een onbewaakt moment de deurpost ingesmeerd met secondelijm. Ook heeft hij/zij aan de gasinstallatie geknoeid. Het KAN gewoon niet dat die vanzelf openspringen.’ Maar ze vonden weer geen vingerafdrukken. ‘Het lijkt erop dat de dader handschoenen droeg.’ De onderzoeker knikte, zijn collega zou best wel eens gelijk kunnen hebben. ‘En wat is dat zwarte pluisje daar?’ Hij nam het pluisje mee, nadat hij het met een pincet in een plastic zakje had gestopt.
‘Mooie trui heeft u daar.’ ‘Bedankt’ zei Marjolein. ‘Zou ik misschien wat vezels van die trui af mogen halen? Mogelijk helpt het ons met het onderzoek.’
De vezels van de trui en het pluisje uit het lokaal bleken overeen te komen. De onderzoekers waren inmiddels weer terug naar de school gegaan, om verder te zoeken naar bewijsmateriaal. ‘Niet te geloven! Moet je die lijm zien!’ De onderzoeker wees naar de vieze rand van de deur. Deze zat vol met zwart pluis.
‘Mevrouw..’ ‘Marjolein!’ ‘Ok, Marjolein. Die trui van jou heeft aardig wat vezels achtergelaten op de deurpost. We denken dat jij de schuldige bent en we kunnen je alibi ook niet natrekken.’ ‘Maar dat kan niet! Ik was het niet! Die trui ben ik al weken kwijt en 2 dagen kwam de buurvrouw ermee aanzetten. Ze vertelde dat die trui in haar tuin lag en ze herkende hem. Ik droeg hem zo vaak vroeger.’ De rechercheur fronste zijn wenkbrauwen. Hij besloot om er een collega bij te halen. ‘Onderzoek die trui, ik wil weten wat er mee gebeurd is.’ Toen hij de uitkomst hoorde, was hij erg verbaasd.
‘Ja mevrouwtje, het was niet zo slim om die trui terug te brengen. U wilde Marjolein als schuldige aanwijzen, he? Maar voordat u zo’n bewijsmateriaal teruggeeft, is het misschien verstandig om uw haren eruit te halen. Zo was het voor ons wel erg makkelijk om u aan te wijzen als schuldige.’ ‘Maar..’ ‘Vertel dat maar aan de rechter, Eva. Je bent er gloeiend bij.’ En Eva besefte dat het geen zin meer had. Het leek zo’n goed idee; Daan dood en Marjolein ook in de problemen door die trui. Eigen schuld hoor, had dat secreet die trui maar niet in haar huis moeten laten liggen toen ze Daan gezelschap kwam houden. ‘Je kunt maar beter op zoek gaan naar een goede advocaat. Het ziet er erg slecht voor je uit.’
We hadden een opdracht voor school en 3x raden wie weer al het werk heeft gedaan..
Ik heb het verhaal zelf geschreven, maar het idee kwam van mijn klasgenoten met wie ik in het groepje zat. Dit is de eerste keer dat ik een verhaal schrijf & ik ben niet tevreden over het einde, maar ik mocht het niet te lang laten worden en moest dus maar snel wat verzinnen. De namen zijn een beetje vaag ook, vind ik. Niet echt 'echt'. Maar commentaar & tips zijn van harte welkom.
Maar ik moest het snel afmaken & het idee kwam van de rest van mn groepje. 