Als ogen zich sluitende wereld gaat toevertrokken uit het hedende banden verbrokenwarme golven van versuffingzo zwaar en zo moesteeds verder terugnaar de kern van het kindomringt door wollen stilteversnelling van afstanden vergroting van tijddovend in de windwalhalla, nirvanade hemel en meerterug naar de oervormbegin zonder eindvoorbij verdriet en pijnonaantastbaar en licht- tot de wederkeer