Bokt.nl

rudi schreef:

Zachtjes, en gedwongen door de wind
Van binnen
eigenlijk nog een heel klein kind
Stond ik daar heen en weer te wiegen
Ik wou er echt iets moois van maken,
maar ik kon het niet meer, ik kan niet meer liegen

Rustig speelt de wind met mijn haren
Ik wil bewegen, kan enkel voor me uit staren
Staren in het niets, er is genoeg om naar te kijken
Maar niets dringt tot me door, niets kan mij nog bereiken

Was ik maar een beetje meer
zoals een ander voor een keer
Mezelf zijn maakt alles zo ontzettend moeilijk
Moeilijk om te leven
Het duurt nu nog maar even

Nu laat ik me leiden door de wind
Ik zal gelukkig zijn, net als dat hele kleine kind
Het kind dat diep van binnen
Nooit de kans kreeg om met groeien te beginnen
De persoon in mij die volwassen moest zijn
Ik kon dat echt niet aan, ik was nog maar zo klein!

Maar nu gaat alles goed komen
Ik neem afscheid van de natuur, de wind en de bomen
Ik voel opeens een diep verlangen
Om bij mijn ouders te zijn
Maar ik mag hen niet langer stangen
Met al het verdriet en al mijn pijn

Het is beter dat ik ga, dat ik nu echt vertrek
Op naar de vrijheid, op naar mijn eigen stek
Snel gaf ik de wind mijn leven in handen
Mijn wind duwde me rustig voort,
En liet me in het donker landen