Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 17-03-06 13:17

[gedicht/verhaal] thuiskomen

Geplaatst door de TopicStarter : 17-03-06 13:17

Thuiskomst

We liggen verstrengeld tegen elkaar aan.
Gevoelens voor elkaar zijn net even helemaal los gegaan.
Je arm sluit zich om mijn lichaam en houd mij stevig vast.
Twee lichamen aan elkaar,alsof het als een past.
Je ademd steeds zwaarder,ik luister er naar.
Ik kijk naar je mooie ogen,ik heb het gevoel dat ik staar.
Langzaam vallen je in slaap, je ogen vallen voorzichtig dicht.
Zoveel emotie, versterkt door het zachte maanlicht.
Je lichaam begint iets te trillen, ik voel dat je dromen.
In mezelf denk ik ; zal ik bij je komen?
Dan sluit ik mijn ogen, al maak ik mezelf wijs
Ik neem vanacht waarschijnlijk toch een andere reis.
Maar toch blijf ik hopen jou dadelijk te zien.
Samen met je te kunnen lopen.
Plots sta ik stil,om mij heen zie ik hoge bergen.
Ze lijken van zilver door de opkomende zon.
Ik hoor in de verte een waterval, klanken van bomen die kraken door de wind.
Geluiden van krakkende takken klinken als een zachte geplof.
Mijn lichaam is verscholen in een ooit witte jurk.
Nu is het grauw,vuil van modder en stof.
Ik voel me een dwaler, iemand zonder een doel.
Ineens merk ik iets en ik laat me leiden door de mijn gevoel.
Mijn blote voeten zoeken hun weg in het gras, nat van de dauw.
Het is nog vroeg al is de lucht helder lichtblauw.
Ik loop verder.. de wind is gaan liggen het is stil
Mijn gevoel laat me leiden,mischien voor mijn eigen bestwil.
Het lange uitgestrekte landschschap van groen maakt nu meer plaats voor opkomende bloemen.
In mijn hoofd kan ik dit uitzicht niet eens goed benoemen.
Vlakbij zie ik rook opstijgen uit een heldergroen bos.
De sfeer op deze plaats maakt veel onbekends in mij los.
Langzaam loop ik er heen,zo stil als een muis.
Ik zie een klein hutje omgeven door bomen en het enige wat ik hoor is geruis.
Geruis van de waterval en zijn stromend water.
Bang en onzeker, toch zo vertrouwd loop ik verder
Naar de deur, stapje voor stap.
Mijn voeten blijven steken onderaan de trap.
Het hutje is gebouwd bestaand uit hout.
Oud hout maar met zoveel sfeer, de rook stijgt op vanuit de schoorsteen.
Het voelt warm en alles hier verteld mij ;daar moet ik heen".
Verward door angst en dwalen maar vooral dit onbekende gevoel laat ik mij gaan.
Zonder verder na te denken klop ik voorzichtig op de deur en zie ik jou in de deuropening staan.
De grond onder mijn voeten begint te trillen.
Of ben jij het? Die mijn lichaam laat rillen.
Het enige wat ik zie zijn jou grote ogen.
De meest sprekende ogen die ik ooit heb gezien.
Het enige wat ik hoor,
Zijn emotie's die fluisteren in mijn oor.
Alles verteld mij hier dat ik hier veilig ben en hier thuis ben.
Plots laat ik me vallen in jou armen.
Voorzichtig begin je me te zoenen.
Het zijn mischien maar dromen maar bij jou lijkt deze dwaler thuis te komen.
Onbekend gevoel word bekend gevoel en laat dit door mijn lichaam stromen.
Langzaam word ik wakker, jij slaapt nog.
Het is donker buiten, deze droom was geen bedrog.
Ik kruip tegen je aan en bedenk me wat ik nog zeggen wou.
Met een glimlach fluister ik zacht,
Ik hou van jou

**Geplaatst door de TopicStarter** : 17-03-06 19:27

Re:

Geplaatst door de TopicStarter : 17-03-06 19:27

niemand commentaar
ik ben afblaf beveiligt hoor

**Geplaatst**: 17-03-06 21:23

Re:

Geplaatst: 17-03-06 21:23

Haha

Tja, ik vind het inderdaad niet echt een gedicht, maar meer een verhaal met rijmwoorden erin. Echt een kruising tussen een gedicht en een verhaal

Maar hij is wel mooi!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 17-03-06 21:40

Re:

Geplaatst door de TopicStarter : 17-03-06 21:40

vandaar dat er staat gedicht/verhaal