Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 16-03-06 21:39

[Verhaal] Verslaafd.

Geplaatst door de TopicStarter : 16-03-06 21:39

Dit is een verhaal voor mijn werkstuk over verslavingen, het gaat over een drugs verslaafde moeder.
(Dit is het complete verhaal)

Ik liep het huis binnen, en ja hoor, daar lag ze weer eens voor pampus. Ik keek Brendan, mijn broer aan en zag in zijn ogen dat hij hetzelfde dacht. “Nou, dan maar weer naar oma?” vroeg ik aan hem en zuchtte diep. “Eerst even Manon bellen, die lost het wel op met mam.” antwoordde Brendan.
“Ohja, maar Brendan.. Vindt je het ook onderhand niet eens nodig dat mam opgenomen wordt in de kliniek?Ze staat nu al een jaar op de wachtlijst!”

U zult denken als u dit leest, wat is er in godsnaam gebeurd met jullie moeder?! Nou, ik zal het ‘verhaal’ even vertellen.. 2 jaar geleden zijn onze ouders gescheiden, veel ruzie en gedoe etc. Mijn vader vertrok, en we hebben hem sindsdien niet meer gezien. We hebben er ook niet echt behoefte aan, aangezien hij ons en onze moeder altijd sloeg, en hij dronk zichzelf bijna kapot.
Toen kwam onze moeder in de ‘oliebol’, ze werd zwaar depressief.Ook ze verloor haar baan, ze bleef te vaak thuis omdat ze geen zin had om te werken. Wij hadden niks door, ja we wisten wel dat ze haar baan was verloren, maar dachten er verder niet over na. Nou, we moesten dus rond zien te komen van een uitkering, wat moeilijk ging, het geld ging zo snel op, we vonden het maar raar!

Ongeveer een jaar later kwamen we er achter, dat onze moeder verslaafd is aan heroïne. Toen ik thuiskwam, lag mams ineens voor pampus op de grond. Ik helemaal in paniek natuurlijk, en 112 gebeld. Toen is alles eruit gekomen, het hele verhaal. Mam die had wat ‘vrienden’, en die hadden het spul voor haar. Dit was het verhaal, très ongelooflijk, is het niet? Nu hebben we dus bijna geen geld meer, en onze moeder is nog steeds verslaafd.

Ze staat al wel ingeschreven bij een afkickkliniek, maar er is nog steeds geen plek. Er is wel een maatschappelijk werkster om ons een beetje mee te helpen, Manon heet ze. Als mams weer eens teveel heeft genomen, kunnen we gelukkig altijd nog naar onze oma. Tja, ik werk dus in de supermarkt om ons eten te kunnen betalen.

O, ik heb me nog helemaal niet voorgesteld! Nou, ik ben Simone, ik ben 16 jaar. Ik heb een broer van 14, Brendan is zijn naam. Vandaag lag mams weer eens daar, en hier gaat ons verhaal verder.

We kwamen aangelopen bij oma, die zag aan onze gezichten dat het weer eens zo ver was. “Is het weer eens zo ver? Kom maar kinders, dan krijgen jullie warme choco met koekjes.” We liepen mee naar binnen, en schoven aan de eettafel. “Goh, het gebeurt nu wel steeds vaker hè?” zei ik chagrijnig en trok mijn wenkbrauw op. “Je moeder kan er ook niks aan doen kindje.” zei oma en gaf me een knuffel. Ik keek op de klok en schrok. “O god, is het al zo laat! Moet werken, doei!” Ik rende de keuken uit, schoot in mijn jas en rende naar buiten.

Na 20 minuten fietsen kwam ik aan op mijn werk, ik werk bij de snackbar “Jopie”. Ik liep de personeelsingang in, en zag dat ik nog net op tijd was. “Mooie timing Moon.” riep een andere medewerker Paul. “Kom nu maar snel hierheen, ik ben het wel een beetje zat hier, het is stampdruk!” Snel schoot ik in mijn werkkleren, en rende naar de toonbank. “Kan ik iemand helpen?”

Een paar uur later fietste ik uitgeput richting huis. Nu maar hopen dat mams weer een beetje opgeknapt is. Even later zag ik toen ik de straat inreed, dat de auto van Denise er nog stond. Ik hoopte maar dat alles goed was.. Ik reed de plaats op, en zette mijn fiets in de schuur. Ik liep het huis binnen, en zag al meteen dat het goed fout was. Denise en Brendan zaten op de bank, en keken beiden ongelukkig. “Is..is..a-a-alles g-g-oed met mam?” stamelde ik. Ik was erg ongerust, misschien was alles dit keer teveel geworden? “We hebben je niet gebeld op je werk,dat zou je alleen maar afleiden..Simone, deze keer is het allemaal teveel geworden voor je moeder. Ze heeft een overdosis gekregen. Ze ligt in het ziekenhuis, en is in levensgevaar..” zei Denise en sloeg een arm om me heen.

De tranen stroomden me nu echt over de wangen, waarom moest nou juist ons dit gebeuren? Waarom moest mams nu aan de drugs raken? Waarom ging papa nou weg..? Dit wordt me allemaal teveel. Drugs, het maakt je leven en het leven van je anderen kapot! Ik rende huilend de kamer uit, weg van Denise en Brendan, weg van alle problemen..