Zij snikt, draait om, en loopt
toch aangedaan door alles
wat zij met haar zintuigen
voelde in de wind van zuchten
Daar waar verzucht werd
wat het leven allemaal doet
met de veelzeggende ziel
van een in zonden geboren mens
Toch weet zij, diep vanbinnen
dat wat gebroken en oneerlijk is
maar een tijdelijke tussenweg is
naar wat beter zal zijn
Naar die plek, waar zij de rust zal vinden
en waar voor eeuwig vrede zal zijn
toch zal ze moeten wachten
toch aangedaan door alles
...
Ik weet totaal niet wat jullie ervan vinden, of wat voor gevoel jullie erbij krijgen. Ik denk dat de meesten van jullie meer dan de helft niet eens snappen. Maar daar gaat het me niet om. Ik wilde dit kwijt. Klaar.
Tips zijn welkom, maar ik denk niet dat ik er nog wat aan verander..