Bokt.nl

gerOniimOw schreef:

Leuk verhaal ja maar even 2 opmerkingen.

1. Op sommige stukken gaat het allemaal een beetje snel vind ik, het is niet echt storend hoor!

2.

Citaat:

Lekker msnen met vrienden en vriendinnen

Ze had toch geen vrienden ??

Verder heel goed verhaal! ga gauw verder!

xx

Citaat:

Haai, k heb een tijdje terug een verhaal geschreven, hij is nog niet af maar hier is hij alvast. ik breng jullie op de hoogte als er een nieuw deel is! dat ga ik binnenkort schrijven.

Sabine is een normaal meisje en woont in de randstad van Amsterdam, ze woont met haar moeder in een flat, en heeft het erg naar der zin. Haar vader heeft ze nog nooit gezien. Dat kan der niets schelen want die is zo laf geweest om haar moeder te verlaten toen ze haar man vertelde dat ze zwanger was.

Sabine gooit de deur achter zich dicht en rent de trap op, haar moeder schreeuwt nog ‘Sabine wat is er aan de had?’’ maar Sabine heeft geen zin om te reageren en rent haar kamer in. Ploft op haar bed en begint te huilen. Haar moeder komt naar boven toe en gaat naast haar op bet zitten. Ze vraagt nog een keer wat er aan de hand is. Sabine antwoord huilend ‘niemand mag me iedereen pest me, waarom mama ?’
Moeder antwoord ‘ik weet het niet, ik weet het echt niet.’ Ze staat op en loopt de kamer uit.

Ze zit aan de tafel met een bord, boerenkool voor der neus. Ze heeft nog geen hap genomen, en loopt weer naar boven. Ze gaat voor de spiegel staan, en bekijkt zich zelf goed. ‘ben ik lelijk, ben ik vies? Waarom mag niemand mij?’’ ze loopt door naar de badkamer en kijk nog een keer in de spiegel. Ze pakt een washandje om te zorgen dat der rode huil gezicht, niet nog erger wordt. Heel stiekem loopt ze naar haar moeders kamer toe. Ze doet de deur open en loopt naar haar kaptafel. Ze trekt een laatje open en pak daar mascara uit. Heel voorzichtig draait ze de dop er af en smeert wat van de mascara op haar wimpers. Ze vindt het heel mooi staan en pakt een oogpotlood uit de la. Heel voorzichtig zet ze het puntje onder haar oog. Ze trekt heel voorzichtig een lijntje maar dat gaat niet zo goed, ze schiet uit in haar oog ‘au !!’ schreeuwt ze. Ze zoekt de make-up remover en een watje. Ze doet wat remover op het watje en heel voorzichtig haalt ze het oogpotlood eraf. Ze probeert het nog eens en nu lukt het wel. Ze kijkt nog eens in de spiegel. Ze trekt weer het laatje open en pakt nu de oogschaduw. Heel voorzichtig smeert ze de blauwe oogschaduw boven haar ogen. Ze denkt in zichzelf ‘en nu de finishing touch, een beetje lipgloss’ ze kijkt weer in de spiegel. Hmm, het ziet der best gaaf uit! mompelt ze.

Ze drukt haar wekker uit en gaat met der benen uit der bed zitten. Ze staart voor zich uit en denkt, weer zo een dag. Ze gaat voor de spiegel staan en kijk naar haar hoofd, de make-up die ze had 0pgesmeerd is helemaal uitgelopen en er zit een vreselijke pukkel. Ze rent snel naar der moeders kamer, en trekt de lade van de kaptafel open. Ze pakt de make-up die ze nodig heeft, make-up remover en de camouflage stift van haar moeder. Ze loopt weer naar de kamer en gaat voor de spiegel staan. ‘’hmm eerst maar eens die vreselijke pukkel wegwerken!’’ ze knijpt de pukkel uit en smeert der wat camouflage spul over. ‘’zo die is weg’’, mompelt ze. Ze doet wat make-up remover op een watje, en haalt de make-up er af. Ze pakt de nieuwe make-up en doet zo netjes mogelijk de make-up er op.

Ze loopt de deur uit en rent de trappen af, ze is wat aan de late kant dus dat wordt doorfietsen. Ze pakt de fiets uit de kelder van de flat en spring er op. Ze fietst zo snel ze kan naar school, maar gelukkig is ze nog 5 minuutjes te vroeg ook. Rustig loopt ze naar haar kluis, ze doet hem open, gooit haar tas der is en pakt haar Nederlands boeken er uit. Ze zoekt het lokaal op die ze moet hebben en gaat aan een tafeltje zitten.

Eindelijk komt de lerares binnen, ze vraagt wie er een leuk weekend heeft gehad en Sabine steekt haar hand op, als enige. Ze wil graag vertellen over hoe het bij walibi was geweest, maar de lerares negeert haar. Als de lerares later in de les nog iets vraagt en Sabine haar hand weer als enige opsteekt, wordt Sabine gek! Ze staat op en roept door de klas, “waarom mogen jullie mij niet, waarom word ik altijd genegeerd, hoezo zelfs door de leraren, wat is jullie reden? Weetje wat ik ben weg hier dit stinkmodder leven stelt niet meer voor, mij zien jullie niet meer terug. Sabine rent de klas uit en iedereen kijkt haar verbaasd na. Sabine rent naar het station, ze denkt “de trein ik ga gewoon voor de trein, mijn leven stelt toch niets meer voor’’ Op dat moment komt er een trein aan, ze rent door en denkt ‘’misschien haal ik die nog, hopelijk is het eindelijk voorbij, dag mama hoeveel ik ook van je hou dit is het beste voor ons allebei’’. Ze rent voor de trein en de trein komt keihard aanrazen. Een man ziet dat ze er voor staat en trekt haar weg. Sabine rukt zich los, zet een sprint en rent naar haar flat, ze rukt de deur open, rent naar haar kamer. Aangekomen in haar kamer draait ze de deur opslot. Haar moeder had haar al binnen horen stormen. Ze riep naar boven ‘ben je eerder uit ?’ Sabine geeft geen antwoord. Ze loopt naar boven toe en wilt de deur open doen. Maar dat lukt niet want Sabine heeft zichzelf opgesloten. Haar moeder gaat tegen de deur aan zitten. Ze vraagt ‘Sabine wat is er aan de hand ?’ Ze krijgt een boos antwoord ‘dat weet je wel mamma doe nou niet zo dom, je weet het heus wel !’ ‘nee lieverd ik weet het niet.’ Antwoord ze. Sabine schreeuwt ‘rot op mam, niemand kan me helpen jij dus ook niet. Wat ik ook zeg niemand luistert naar me zelfs me eigen moeder niet !’ Ze barst in huilen uit. Haar moeder gaat weer naar beneden.

‘Sabine kom je eten !?’ Moeder wacht op antwoord maar hoort helemaal niks. Ze gaat nog eens naar boven om te kijken of de deur niet meer op slot zit. Maar de deur zit nog steeds op slot. ‘Sabine alsjeblieft kom uit je kamer.’ Zegt moeder een beetje bezorgt. Ze hoort gesnik. Op dat moment gaat de deur open. Moeder schrikt zich kapot, Sabine bloed. Bij haar pols zit een super grote snijwond. Moeder, sleurt Sabine mee naar beneden en belt de dokter!

Als de dokter arriveert, zit Sabine op de bank uit het raam te staren, Moeder verteld aan de dokter wat er de laatste tijd allemaal is gebeurt. Sabine hoort de dokter met Moeder overleggen, en zien dat er ook tranen over moeders wangen lopen. De dokter komt bij Sabine zitten, en begint een gesprek. Aan het einde van het gesprek ik het duidelijk, Sabine moet mee, weg van huis mee met de dokter. Ze weet wel een beetje waar ze naartoe moeten, maar ze heeft niet echt geluisterd.

Ze staan voor een groot gebouw, haar moeder geeft haar een kus en knuffelt der heel hard. Sabine begrijpt niet waarom haar moeder er zo een probleem van maakt. Sabine is door de war volgens de dokter en heeft professionele hulp nodig. Haar moeder loopt met Sabine het gebouw in, en ze lopen naar de balie. Daar staat een soort zuster te wachten op Sabine, en verzoekt moeder afscheid te nemen van Sabine. Sabine moet mee gaan naar een kamer. En daar word alles nog eens uitgelegd door de zuster. Nu begint Sabine het te begrijpen. Ze zit in een psychiatrie!
De tranen schieten in haar ogen.

Sabine zit op haar bed na te denken waarom ze nu in die psychiatrie zit. Ze kan het niet geloven. Dat haar moeder zoiets toegelaten heeft. Weer barst ze in huilen uit. Er komt een soort zuster binnen. Ze gaat naast haar op bed zitten en legt haar hand op haar schouder. Opeens begint de zuster te praten. ‘weet je, mijn dochter heeft ook in een psychiatrie gezeten. Ze had ook haar polsen doorgesneden ze werd ook gepest toen moest ze naar een psychiatrie. Ik had toestemming gegeven zodat ze hier heen kon, maar dat deed ik omdat ik van haar hou. Ik wou haar niet in de steek laten.’ Sabine droogt haar tranen af en zegt ‘Ik denk dat ik het begrijp, mijn moeder heeft me hier naar toe gestuurd omdat ze van me houd en omdat ze wil dat ik beter word.’ Er komt al weer een beetje een glimlach op haar mond. Sabine beseft nu waarom ze hier zit. Al is haar leven verpest toch houd er iemand van haar, haar moeder. De belangrijkste persoon uit haar leven: haar moeder. De zuster geeft haar een glaasje water, en een koekje. Sabine drinkt haar glas leeg, en neemt het koekje aan. Haar lievelings koekje, ze eet hem lekker op en vraagt aan de zuster, ‘vond u het niet moeilijk om uw kind hier achter te laten?’ ‘ja natuurlijk antwoord de zuster, als je kind in een psychiatrie zit is het geen goed teken, ik bleef haar steunen en na een maand mocht ze weer naar huis. O en noem me maar Maria.’ Sabine glimlacht naar Maria, en Maria kijkt haar vol vertrouwen aan, ze fluistert: ‘Sabine als je problemen hebt, of als je wil praten,laat het me weten, je kan op me rekenen!’ waarop Sabine antwoord ‘bedankt, ik zou het doen.’ Maria verlaat de kamer en Sabine, pakt een stuk papier en een pen. Ze gaat een brief voor haar moeder schrijven waarin ze alles uitlegt.

Na, 2 uur is de brief klaar, de brief is 9 kantjes lang en daarin vertelt ze heel haar mislukte leven. Hopelijk begrijpt haar moeder het. Ze drukt op de knop naast haar bed, en Maria komt aan wandelen. Sabine vraagt of ze de brief op de post wilt doen, en Maria keurt het goed. Gelukkig, hopelijk kan haar moeder haar nu ook helpen!
Maria zei tegen Sabine ‘dat deed mijn dochter ook altijd zij stuurde ook brieven bijna elke dag.’ En ze liep weer de kamer uit.

Het volgende weekend kwam de moeder van Sabine op bezoek. Sabine was zo blij dat haar moeder er was en sloeg haar in de armen toen ze de kamer binnen liep. Sabine moest huilen. Ze wou zo graag naar huis. En toen vertelde haar moeder ‘Sabine ik ben zo blij, over 2 weken mag je naar huis !’ Sabine was even stil. Haar moeder dacht dat ze het helemaal niet leuk vond. Maar eventjes daarna gilde ze het uit. Ze was zo blij. Van blijdschap klom ze op het bed en sprong ze in het rond. Haar moeder had een taart meegenomen om het te vieren. En Sabine dacht in zichzelf ‘zie je wel, mijn moeder houd zielsveel van me’. ‘’Sabine’’.. zegt moeder. ‘’ik moet je nog een ding vertellen, in de tijd dat jij hier zit, ben ik verhuisd.. We hebben nu een heerlijk huis in een buiten buurt zodat we alle rust voor ons zelf hebben, ik wou het je eerder vertellen. Maar ik mocht niet eerder op bezoek komen. Ik hoop dat je het een beetje leuk vind’’, zegt moeder aarzelend. Sabine begint moeder te omhelzen en zegt dat ze het super gaaf vind, en dat ze zo snel mogelijk weer naar huis wil. Moeder glimlacht naar Sabine, en samen lopen ze de kamer uit. ‘’mam ik moet je nog een iemand voorstellen’’ zegt Sabine. ‘’Mama dit is Maria, Maria dit is mijn moeder’’. Ze geven elkaar een hand en beginnen wat bij te praten. ze gaan even in een hoekje staan om iets te bespreken. Sabine probeert een beetje mee te luisteren maar dat lukt niet. Moeder vraagt aan Maria ‘mag ik Sabine voor een dagje mee naar huis nemen? Want ik ben namelijk verhuist en ik wil graag weten hoe het haar bevalt. En ik wil graag een leuk dagje samen zijn met mijn dochter.’ Maria antwoord daarop ‘nou.. ja natuurlijk als jij een leuk dagje met je dochter wilt hebben dan mag dat, dat zou Sabine goed doen.’ Nadat ze een kort gesprekje hadden gehad liepen ze weer naar Sabine. Maria zei ‘Sabine, wil je een dagje met je moeder mee? Dan kan je meteen je nieuwe huis zien en je nieuwe kamer. En dan kan je gezellig een dagje alleen met je moeder zijn.’ Sabine is zo blij dat ze eerst haar moeder omhelst en daarna Maria. Ze kan wel gillen. Ze loopt naar haar kamer, waar ze haar koffer pakt en haar knuffel van het bed pakt.

Samen met haar moeder, stapt ze in de auto. Ze rijden naar het nieuwe huis, Sabine is super zenuwwachtig. Stel je voor dat ze het helemaal niets vind! Maar moeder had haar overtuigd dat ze het heel erg leuk zou gaan vinden. ‘’hier is het’’ zegt moeder.
Samen stappen ze uit, moeder pakt de koffer uit de kofferbak en ze lopen naar het huis waar ze voor staan. Sabine blijft stil staan, ‘’Sabine? vind je het niks?’’ zegt moeder voorzichtig. Waarop Sabine antwoord, ‘’mam het is geweldig!’’ Sabine rent naar de voordeur en moeder loopt er haastig glimlachend achter aan. Sabine bekijkt de benedenverdieping, en loopt daarna de trap op naar boven, er staat een deur open, moeder die al boven was om haar kamer nog geweldiger te maken zegt ‘’Dit is dan jou kamer’’ Sabine kijkt vol bewondering rond en ploft op het hemelbed neer wat er staat. ‘’het is geweldig’’ fluisterd ze, en geeft haar moeder een knuffel. ‘ Sabine, ik heb een vraag. Wil jij hier blijven om je nieuwe huis te verkennen en mij te helpen met de inrichting? Of wil je met mij naar de bioscoop, of naar de stad?’ Sabine denkt na ‘uhm, ik wil graag hier blijven dan kan ik jou helpen met de inrichting want ik moet me hier natuurlijk ook thuis voelen.’ Zegt Sabine lachend. Ze gaan even naar de keuken toe om wat te drinken. Ze pakken wat te drinken en gaan aan even aan de tafel zitten. Moeder vraagt ‘Sabine, mag ik even wat aan jou vragen’. Daarop antwoord ze ‘ja natuurlijk.’ Moeder vertelt ‘ik ben laatst naar allemaal dingen opzoek geweest, en ik wou eerst even vragen, wil je naar een andere school?’ Sabine denkt eerst heel lang na want het is natuurlijk een moeilijke beslissing. ‘mmm, jaaa heel graag mama! Dan kan ik opnieuw beginnen, nieuwe vrienden maken en gelukkig worden. Jaa heel graag!!’ haar ogen schitterde van geluk. Ze was zo blij. Eindelijk kon ze aan haar echte leven beginnen.

De weken gingen voorbij en eindelijk 2 weken later mocht ze naar huis. Haar moeder kwam haar ophalen in de psychiatrie. Ze kwam aan met een hele grote mand met fruit, wijn en andere dingen, dat was bedoelt voor Maria want zij heeft haar beter gemaakt. Ze ging haar kamer binnen. Sabine vloog de deur uit en omhelsde haar stevig. Haar moeder zei ‘ik heb een grote mand met allerlei dingen mee genomen, die mag je aan zuster Maria geven.’ Sabine pakte de mand aan en ging naar Maria toe. ‘Maria deze mand is voor jou want jij heb me beter gemaakt, heel erg bedankt voor alle steun.’ Maria antwoord daarop met tranen in haar ogen ‘bedankt Sabine, het is mijn werk om jou te steunen en beter te maken. Je was echt de allerliefste patiënt die ik ooit gekend hebt. Ik heb echt heel veel van je geleerd. Ik moet jou bedanken.’ Ze omhelsde elkaar en Maria fluisterde nog wat in haar oor ‘als het niet zo goed gaat of alles even mee zit, ik ben er altijd voor je dus je kan altijd hier heen komen om een babbeltje te maken.’ Sabine zegt ‘bedankt, ik kom nog wel een keertje langs. Hopelijk niet omdat het niet goed gaat maar gewoon om wat bij te praten.’ ‘doei!’ Haar moeder zit al in de auto te wachten en Sabine geeft Maria nog een knuffel, en loopt weg.

De volgende ochtend is het zaterdag en loopt Sabine met een slaperig hoofd naar beneden. Haar moeder vraagt ‘En heb je lekker geslapen in je nieuwe kamer lieverd?’ ‘ja echt heel lekker ma, ik ben echt heel blij met mijn nieuwe kamer.’ Haar moeder antwoord daar op ‘nou daar ben ik blij mee.’ Ze gaan aan de tafel zitten die heel mooi gedekt is en beginnen lekker te eten. Haar moeder vertelt ‘ maandag mag je al naar je nieuwe school en je moet natuurlijk wel nieuwe schoolspullen hebben. Dus ik ben van plan om vandaag met je de stad in te gaan om schoolspullen te kopen en uiteraard nieuwe kleding en make-up zodat je er straks helemaal bij hoort.’ Sabine zegt blij ‘oke, waar wachten we dan nog op. Ik ga omkleden !’ Sabine rent naar boven om zich om te kleden. Eerst gaat ze douchen en zoekt ze kleding uit, en kamt haar, haar. Als ze helemaal klaar is doet ze een lekker luchtje op. Ze loopt naar haar moeders kamer toe en doet voorzichtig haar deur open. Ze loopt naar de kaptafel toe en trekt het laatje open. Ze pakt mascara, oogpotlood, oogschaduw en de lipgloss en begint zich op te maken. Ze loopt naar beneden. Haar moeder zegt ‘meisje wat zie je er geweldig mooi uit !’ Sabine bedankt haar met een knuffel. Ze stappen de deur uit en rijden naar het station.

Aangekomen in de stad lopen ze de douglas binnen om een nieuw luchtje en make-up te kopen. Ze betalen en lopen de winkel uit. Ze besluiten om even wat te eten en drinken en gaan daarna weer winkelen. Als ze de mc uitlopen vraagt Sabine, ‘mam zullen we even naar de only?’ Is goed hoor schat.’ zegt moeder. Ze liepen nog even naar de bruna om de nodige schoolspullen die op het lijstje stonden te kopen. Nadat ze naar de bruna geweest waren liepen ze weer naar het station om de trein terug te nemen. Thuis aangekomen rent Sabine snel naar boven. Ze knipt alle prijskaartjes er af en trekt haar nieuwe kleren aan. Ook maakt ze zich op met haar nieuwe make-up. Ze rent naar beneden de huiskamer in en showt haar nieuwe kleding aan haar moeder. ‘wouw’ schreeuwt moeder ‘je ziet er echt geweldig uit, maar een maar, je haar! We gaan meteen naar de kapper.’ Ze gaan naar de beste kapper in het dorp. Ze ging naar binnen met een bos krullen. En ze kwam naar buiten met mooi stijl haar in laagjes geknipt en een mooie schuine pony. Ze is er heel erg blij mee. Dat is te merken aan haar mooie witte glimlach. Nu is bijna alles compleet, alleen nog nieuwe vrienden maken op school.

De wekker gaat. Sabine drukt hem haastig uit en springt uit haar bed! Ze kan niet wachten om naar school te gaan. Ze trekt haar pyjama uit en springt onder de douche. Ze gebruikt de nieuwe shampoo die ze van de kapper heeft gehad zodat haar, haar mooi glanzend blijft. Ze is klaar met douchen en droogt zichzelf goed af, ze loopt naar haar kamer pakt haar make-up en gaat voor de spiegel staan. Als dat gebeurt is trekt ze haar nieuwe setje kleding aan, ze kamt haar haren helemaal mooi in model en ze ziet er prachtig uit. Ze rent naar beneden waar haar moeder al zit te wachten. De tafel is heel mooi gedekt, haar moeder zegt ‘Omdat dit je eerste dag op je nieuwe school is, o en wat zie je er geweldig mooi uit met je nieuwe kapsel, kleding en make-up.’ Sabine gaat aan tafel zitten en smeert een boterham, en schenkt daarna een glas jus ‘d range in en begint te eten. Het is tijd om naar school te gaan ze pakt haar tas, geeft haar moeder een kus en springt op haar fiets.

Sabine stapt van haar fiets en zet hem netjes naast alle andere fietsen in de fietsen stalling. Ze priegelt haar slot tussen haar achter wiel en draait hem op slot. Ze loopt naar binnen, nu nog het lokaal vinden.. Sabine kijkt in de rondte en ziet een Balie. Ze besluit het maar aan de Balie te vragen en de vrouw brengt haar naar het lokaal. Aangekomen bij het lokaal bedankt Sabine de vrouw en loopt naar binnen. Er zitten al 3 meisjes. ‘je mag wel naast me komen zitten als je dat wilt hoor.’ Zegt een van de meisjes. ‘Graag dankje.’ zegt Sabine en ze loopt naar het tafeltje en gaat naast het meisje zitten. ‘mijn naam is Annabel, ik neem aan dat je hier nieuw bent?’ zegt het meisje. ‘Ik ben Sabine, ja klopt we zijn verhuisd en mijn andere school was anders zover weg!’ het meisje glimlacht lief naar Sabine en de lerares komt binnen. Als iedereen zit, controleert de lerares de namen en de les begint.

Sabine komt pratend met Annabel het lokaal uitlopen. Ze wandelen naar de Kantine en gaan aan een tafel zitten. Het lijkt te klikken, Gelukkig maar want anders had het nog niets opgeschoten. Sabine plukt aan het hoesje van haar rietje als er op dat moment 2 meisjes komen aanlopen. Annabel kijkt Sabine zuchten aan. De 2 meisjes gaan naast Sabine staan. ‘zo zo, Bella nieuw vriendinnetje? Zijn je andere vriendinnetjes voor je lelijke kop gevlucht ofzo? Nou!’ zegt een van de meisjes. Annabel staat op en zegt tegen Sabine ‘laten we maar gaan.’ Sabine en Annabel lopen het schoolplein op waar ze op een bankje gaan zitten. Annabel staart naar de grond. Sabine pakt Annabel haar hand en Annabel kijkt op. ‘ik weet hoe je, je voelt.’ zegt Sabine. Sabine vertelt over haar mislukte leven en alles eromheen. Als Sabine alles heeft vertelt kijkt Annabel haar verbijsterd aan. Sabine begint te blozen en kijkt de andere kant op. ‘wat erg!’ zegt Annabel terwijl ze amper uit haar woorden komt. ‘Als ik iets voor je kan doen moet je het zeggen hoor’ voegt Annabel er nog is aan toe. ‘Dankje.. ook als ik iets voor jou kan doen moet je het zeggen hoor’ Sabine en Annabel kijken elkaar met een lach op hun gezicht aan, en geven elkaar een knuffel. ‘weetje Sabine, toen je het lokaal binnen kwam gaf je me al hoop, je lach op je gezicht straalde een lief meisje uit! Wil je me vriendin worden? Een echte dan hé, iemand die me dit keer niet in de steek laat.’ Zegt Annabel voorzichtig. ‘Heeeeeel graag zelfs wil ik vriendinnen met je worden!’ Zegt Sabine met ene lach op haar gezicht. ‘weetje, eigenlijk heb ik nog nooit echte vrienden gehad..’ Sabine staart naar de grond. ‘ik hoop dat ik iets als vriendin voor je kan betekenen, ik heb nog nooit iemand leren kennen die zo veel in haar leven heeft meegemaakt’ zegt Annabel. ‘dankje ik vind dit heel erg lief van je’ zegt Sabine. En ze lopen samen naar binnen.

Als Sabine thuis komt zit haar moeder al te wachten aan tafel. Er staat een schaal met koekjes en een theepot warme thee op tafel. ‘Hoe was je eerste schooldag op je nieuwe school Schat?’ haar moeder kijkt Sabine lief aan. ‘Echt super mama, en weetje wat het gaafste is?’ zegt Sabine. ‘zeg het maar’ zegt moeder. ‘Ik heb een nieuwe vriendin!’ Sabine zegt het zo blij dat ze wel een gat in de hemel kan springen. Haar moeder is echt heel blij voor Sabine en geeft Sabine een dikke knuffel. Als ze uitgeknuffeld zijn, schenkt moeder Sabine een warm kopje thee in en geeft haar een koekje.

‘het is bedtijd het is half 11.’ Zegt moeder als ze Sabine haar kamer komt binnen lopen. ‘oké, mam maak jij mij morgen ochtend wakker of moet ik mijn wekker zetten?’ vraagt Sabine aan haar moeder. ‘ik maak je wel wakker, ik ga weer naar beneden krijg ik nog een kus?’ Sabine geeft haar moeder een kus en moeder loopt de kamer uit. Sabine loopt naar de badkamer om haar tanden te poetsen. Als ze klaar is loopt ze terug naar haar kamer en doet haar pyjama aan. Ze gaat in haar bed liggen en doet het nachtlampje uit.

Sabine kijkt met een slaperig hoofd op haar wekker. Half 7, Ze stapt haar bed uit om te gaan plassen. In de badkamer staat haar moeder al te zingen onder de douche. ‘Goedemorgen mama’ zegt Sabine slaperig. ‘Heey Schatje, ben je al wakker?’ ‘Ja mam, ik kon niet meer slapen.’ Zegt Sabine. Sabine gaat op de wc zitten en begint te plassen, er komt een enorme olifanten straal uit omdat Sabine eigenlijk al vannacht moest plassen maar ze had geen zin om eruit te gaan. Als Sabine klaar is met Plassen. Staat haar moeder zich al met een handdoek af te drogen. ‘mam, kan ik erbij?’ ‘je kan erbij hoor schatje, ik ga me even aankleden en dan ga ik de tafel dekken.’ Haar moeder loopt de douche uit en Sabine, draait de douche knop om.

Als Sabine op bij de fietsen stalling komt, staat Annabel al op haar te wachten. ‘Goedemorgen lekker geslapen?’ vraagt Annabel. ‘Heerlijk! Jij niet dan?’ antwoord Sabine. Annabel knikt en ze lopen saampjes naar binnen.

Als ze het lokaal binnen komen zijn ze de eerste, het lokaal is nog leeg en ze kiezen een tafeltje uit ergens vooraan. Nu nog even wachten op de andere. Als er 2 meisjes komen binnen wandelen begint de dag alweer. ‘Kijk kijk kijk, zie ze een kneusterig zitten!’ zegt een van de meisjes. De 2 beginnen Annabel en Sabine hard uit te lachen. ‘niets van aantrekken, hoe moeilijk het ook is hou het vol, dat doe ik ook.’ Fluistert Sabine tegen Annabel, en Annabel knikt.

De pauze is begonnen en Sabine en Annabel zitten op een bankje buiten in de zon, als Annabel haar telefoon gaat. ‘met Annabel’ Zegt ze als ze opneemt. ‘Hoi mama wat is er, hoezo bel je me?’ ‘waaaaaat! Dat kan niet!’ Annabel kijkt Sabine angstig aan. ‘wat is er Annabel vertel het me!’ zegt Sabine tegen Annebel. Annabel begint te snikken en Sabine ziet dat er tranen over haar wangen lopen. Annabel beëindigt het gesprek met haar moeder en staart wanhopig naar de grond. ‘Annabel mij kun je vertrouwen als ik je moet helpen moet je het zeggen.’ zegt Sabine met vol begrip tegen Annabel. ‘mijn.. mijn.. mijn oma.. mijn oma is ov.. mijn oma is overleden!’ zegt Annabel huilen en ze rent naar de wc’s. Sabine rent achter Annabel aan en ziet dat ze in een wc hokje gaat zitten. Sabine gaat voor het hokje staan en zegt ‘wat erg! Kan ik wat voor je doen, wil je praten ofzo?’ Sabine hoort alleen maar gesnik en het wc hokje gaat open. Annabel komt het hokje uitlopen en ze omhelzen elkaar. ‘zullen we even naar de balie lopen? Misschien kun je dan vragen of je naar huis mag.’ zegt Sabine. Annabel knikt en samen lopen ze naar de balie, daar vertellen ze wat er aan de hand is en Annabel krijg toestemming om naar huis te gaan. Ook mag Sabine haar even naar huis brengen. ‘ik meld me wel even als ik terug ben goed?’ zegt Sabine tegen de mevrouw die achter de balie zit. ‘o nou dat hoeft niet hoor! Je mag wel gelijk naar huis gaan’ zegt de vrouw. ‘o bedankt heel erg bedankt, nou dan gaan we maar eens tot morgen!’ Sabine zwaait nog naar de vrouw achter de balie en samen lopen ze de school uit.

Sabine komt thuis en schreewt naar boven. ‘mam ik ben thuis !’ haar moeder komt naar beneden stormen en vraagt.‘is er iets aan de hand ben je weer gepest, of was je eerder uit ?’ ‘nee mam er is helemaal niks aan de hand. De oma van Annabel is overleden dus Annabel mocht naar huis toe en ik mocht met haar mee, en de mevrouw aan de balie had gezegd dat ik daarna meteen naar huis mocht.’ ‘O, gelukkig maar ik dacht dat er wat aan de hand was.’ Sabine loopt naar de keuken en pakt een glas melk en een koekje. Ze gaat bij haar moeder aan tafel zitten die net aan een kop koffie begint. ‘mam, wil je vandaag met mij naar de sportschool ? ik wil namelijk aan mijn figuur gaan werken.’ Daarop antwoord ze. ‘als je dat graag wilt ga ik wel mee hoor. Lekker een beetje fitnessen, en trouwens dan krijg ik ook weer een mooi figuurtje zoals vroeger. ’ sabine geeft haar moeder een kus en rent naar boven. Ze scharrelt haar gymkleding bij elkaar en pakt een handdoek. Ze doet wat water in een bidon en is klaar om te vertrekken. Ze lopen naar de auto en stappen in.

Ze komen de sportschool binnen en kleden zich om. Na het omkleden lopen ze de fitnessruimte binnen. Eerst gaan ze allebei op de weegschaal staan om aan het einde van de dag te kijken of ze al afgevallen waren. Ze beginnen lekker te rennen op de lopende band. Als ze klaar zijn met rennen kijken ze hoeveel kilometer dat was. ‘mam ik heb net 5 kilometer gerent, en jij ?’ ‘ik heb 5,5 kilometer gerent.’ Ze lopen naar een ander apparaat toe en beginnen. Even later als ze alles gedaan hebben lopen ze weer naar de weegschaal. Eerst gaat Sabine haar moeder er op staan. ‘zo zo, nog niets te zien.' zegt ze met een blij en tevreden gezicht. ze is zo blij dat ze haar moeder omhelst en daarna vrolijk rondhuppelt. Ze gaan naar de kleedkamer en gaan douchen. Daarna kleden ze zich om. Ze lopen naar buiten en stappen in de auto en rijden naar huis.

Sabine drukt de tv knop in en pakt de afstandsbediening. Ze zapt wat rond, maar er is niks te zien op tv. Ze gaat daarom maar even op de computer. Lekker msnen met Annabel. Waneer ze online komt, krijgt ze een melding dat ze 4 e-mail berichten heeft ontvangen. Ze start internet op en bekijkt haar berichten. 1 van Annabel, 1 van ene Basal en 2 reclame onzin. De 2 reclame berichten verwijderd ze gelijk en opent Annabel’s e-mail.

Heey Sabb.
Ik wou even laten weten dat ik het heel lief vond dat je me naar huis hebt gebracht. Het gaat al iets beter met me. Morgen kom ik misschien weer naar school!

Kus, Annabel!

Sabine druk op antwoorden en typt:
Hee Ann.
Graag gedaan hoor, Ik snap dat je het er heel moeilijk mee hebt! Sterkte.. Hopelijk kom je morgen gewoon weer naar school, zonder jou word het anders niet gezellig!

Kus terug van Sabinetje!

Sabine druk op verzenden, en de e-mail is haar postvak uit.
Ze opent de mail van Basal en leest het door:

Hoi lekkertje..
Zullen we een keer gaan stappen?
Ik hoor van mensen dat je enorm geil bent,
Ik wacht op je.. misschien vanavond nog?

Basal

‘wat is dit..’ denkt Sabine hard op. ‘zeker weer een lol broek’
Ze druk op antwoorden en typt:

Hoi, wie ben jij als ik vragen mag?
Kun je ophouden met zulke onzinnige mailtjes?

Sabine

Ze drukt op verzenden. Sabine, ziet dat Annabel zich aanmeldt en verteld over het e-mailtje die zo zojuist heeft ontvangen van ene Basal.

Annabel – Sabb, citroentje! Zegt:
Wat een rare e-mail! Wie haalt zulke rare grappen uit?
Sabine ^ Ann, citroen meloen! Zegt:
Wacht even An, mijn telefoon gaat ik krijg geloof ik een smsje!

Sabine klapt haar telefoon open en ziet dat ze een sms heeft ontvangen.

Ik hou van jou, ik wil je, ik krijg jou. zullen we vanavond afspreken?.. misschien krijg je dan een lekker kusje? Basal

Sabine’s hoofd trekt strak..

gerOniimOw schreef:

t klop niet echt.. want je eindigde eerst erges anders..