Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 26-02-06 21:22

[verhaal] Mijn Carrière, mijn ziekte

Geplaatst door de TopicStarter : 26-02-06 21:22

Hoi Hoi, dit is mijn allerleerste verhaal wat ik zo geschreven heb, en dan ook op een forum heb gezet. ik hoop dat jullie het een beetje leuk vinden. kritieken zijn welkom, maar asjeblieft wel normaal houden.
het begin is een inleiding ik ben nog druk bezig met het verhaal dus laat maar horen.

Mijn wekker gaat. Ik moet opstaan, maar ik wil niet. Mijn broertje rammelt al aan de deur. ‘Rach! RACHEEEEEL’ schreeuwt ie. ‘Rachel! Je moet opstaan van mama’
Vermoeid draai ik me om. En er schoot me iets te binnen, JA Vandaag op vakantie! Fantastisch.
Opeens kwam mijn broertje binnenstormen. ‘Mich, hoe kom je binnen?’ ‘oh gewoon via de deur ik had je sleutel.’ Hij moet er zelf om lachen. Michel is dus mijn broertje hij is 6, ik zelf ben 16. Dus daar zit wel wat verschil in.
Nadat ik me gewassen, gedoucht en geluierd had in de badkamer ging ik in de tuin eens lekker eten. Jezus, wat was het al warm.
Vandaag ga ik met mijn vriendinnen naar Salou. Eva, Loes en Elke, samen zijn we dus de 4 musketiers. Bij uitzondering dus want normaal horen het er 3 te zijn. We mogen twee weken na het zo’n 2 jaar aan onze ouders moesten los peuteren. Dus redelijk eerlijk verdeeld, vind je niet?
Eva is 16 ze is precies een half jaar jonger dan mij, ze is op 8 mei jarig en ik op 8 november. Ze is eigelijk mijn beste maatje uit ons drieën, we dansen allebei en hebben de grootste lol.
Loes is ook 16, zij is op 27 april jarig. Wij zijn op zich erg goeie vriendinnen, maar erg aan elkaar gewaagd. En vaker ook grote Concurrenten. Soms zelfs een beetje tegen polen van elkaar. Ik vraag me soms wel eens af hoe het komt dat wij vriendinnen zijn, maar dat komt waarschijnlijk omdat we naast elkaar zijn gezet in de klas, en ik nooit mijn mond kan houden.. zo zijn we dan toch nog vriendinnen geworden. Gelukkig. Dan heb je Elke nog zij is tweeling met Andy, een jongen die ik niet zo erg aardig vind. Ze is trouwens op 1 januari jarig. Een dubbele nieuwjaarsbaby waren ze dus. Ze is echt een heel mooi meisje, wij zitten samen bij hetzelfde Modellenbureau. Niet dat het super serieus is, al hoop ik dat dat het wel word.
‘Rachel! Kom dan help ik je even met je tassen inpakken zodat je niet overdreven veel mee neemt’, roept mijn moeder. ‘Ja wacht! Ik kom er aan’. Gauw prop ik het laatste stuk van mijn boterham in mijn mond.
‘Hoezo, wil je 5 bikini’s meenemen?’
‘hoezo niet? Is toch leuk een beetje afwisseling’ antwoord ik.
‘Rachel neem er maar 4 mee, oké?’
‘Ja vooruit’
‘verder rest kan alles mee, alleen die zelfbruiningscrème niet. Je word daar heus wel natuurlijk bruin hoor. Neem liever zonnebrandcrème mee, slimpie.’
‘ Oh oeps, ik dacht dat dat zonnebrand was. Wacht eventjes halen, waar staat dat?’
‘In het kastje waar het altijd staat!’
Om één uur waren we klaar met inpakken, en ik belde gauw de andere op.
‘hé eef, ga je nog mee zwemmen of een ijs eten?’
‘uuh, ja is goed. Ik ben net klaar met inpakken. Om hoelaat? Dan bel ik Loes wel eventjes. Dan belt zij el maar’’
‘Zeg maar uh, om 2 uur, om de hoek bij jou, dan kunnen we samen er naar toe lopen.’
‘Oké, tot zo dan hè’
‘toedels’
‘daaag,’

(als het wat is post ik meer)

**Geplaatst**: 27-02-06 15:28

Re:

Geplaatst: 27-02-06 15:28

Leuk verhaal

ik ga het volgen
alleen het mieten wel 1500 woorden zijn....

**Geplaatst**: 27-02-06 16:20

Re:

Geplaatst: 27-02-06 16:20

Leuk verhaal,
van mij mag je doorgaan

**Geplaatst**: 27-02-06 16:23

Re:

Geplaatst: 27-02-06 16:23

Leuk verhaal, er staan soms wat kleine schrijffoutjes in. Ik zou het leuk vinden om te weten hoe het verder loopt.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 27-02-06 18:12

Re:

Geplaatst door de TopicStarter : 27-02-06 18:12

dankje wacht ik zal eventjes wat meer posten

**Geplaatst door de TopicStarter** : 27-02-06 18:12

Re: [verhaal] Mijn Carrière, mijn ziekte

Geplaatst door de TopicStarter : 27-02-06 18:12

Hier een volgende stukje

AAH wie het eerst in het water is!’ ‘haha nee niet doen, misschien is het koud’ ‘Kom op loesje spring of ik duw je!’ ‘Ah nee als je het maar laat ik spring al haha.’ En ze sprong in het water. ‘Oh heerlijk is dit zeg. Hoeveel geld heb jullie bij je? Ik wil zo’n super sorbet, zullen we samen doen?” zei Eva.
‘ Ik heb 3 euro’ ‘ik ook’ ‘ikke 6’ ‘oh ik ook 3’. ‘mijn hemel elke waar tover jij dat geld toch telkens vandaan?’ ‘o gewoon, van mijn vader gekregen.’
‘Oh trouwens hoe laat ging onze bus vanavond ook alweer?’ ‘ 9 uur’ zei ik slaperig.
‘Nou, snel dan. Ik wil op tijd thuis zijn.’ Snel aten we een reuze sorbet op en gingen naar huis de laatste dingen doen en eten het was 8 uur toen we gezamenlijk naar de bussen gingen.

Hoofdstuk 2
‘Daaaaaaaag Racheeeel Tot straks’ riep mijn broertje. Stiekem pinkte ik een traantje weg, ik vond het toch wel moeilijk hoor. Twee weken zonder mijn ouders en dwerg. Maar goed.
Om half negen zaten we dan allemaal in de bus. Het was zo’n bus waarvan je 2 stoelen naast elkaar had dan een tafeltje en dan weer twee stoelen. We vroegen ons af hoe we daar op moesten slapen.
Toen de bus ging vertrekken kregen we te horen dat we moesten overstappen ergens in Frankrijk. Lyon ofzo.
We hadden een pak kaartjes gekocht een lading koekjes en snoepjes. En zo’n Monopoly spel met magneetjes. Dus tot 1 uur s’nachts waren we zoet. Langzaam aan begonnen we te dommelen. Om 2 uur was er opeens een enorme knal. ‘PENG’ ‘Oh god wat was dat?’ Toen hoorden we door een luidspreker de buschauffeur. ‘over 10 minuten zullen we bij de overstap plaats zijn, daar zijn bedden in de bus, en kunnen jullie fatsoenlijk slapen. Sorry van die knal van daar net. Ik liet iets tegen de microfoon vallen.’
Zoals gezegd, waren we 10 minuten later bij de overstapplek. En we gingen in de bus zitten. Toen kwamen we Rogier Lars Reinout en Dave tegen. Stomverbaasd keken we elkaar aan, bij toeval zaten we bij elkaar in de klas en we vroegen ons af hoe zij hier kwamen. ‘Huh wat hoe komen jullie hier’ stamelde Loes. De jongens gniffelden. ‘haha we hadden de bus gemist thuis. Slim hè dus mijn vader de auto gepakt en hier een geraced. Zodat we toch nog mee konden’ zei Reinout. ‘Oh mijn god. Hoe stom kun je zijn!? Hoe kun je die bus nou missen?’ zei ik lachend. ‘ja dat vragen wij ons ook nog steeds af.’zei Lars.
Reinout Lars Rogier en Dave, zitten dus bij ons in de klas, en bij groot toeval vond Elke Dave leuk. Dus hadden we ook nog een missie op onze vakantie. Die twee koppelen.
De vier jongen zijn allemaal 17. Lars nog maar net, ik geloof vorige week. Rogier is een beetje een rare, die kan ik niet zo goed inschatten. Hij is nog een beetje kind’s, en Reinout was de player. Niet tegen ons gelukkig, want Reinout konden we al zo lang dat hij dat wel uit zijn hoofd laat.
‘nou dan houden jullie ons maar gezelschap hè’ gilde Elke zowat. ‘natuurlijk dat waren we allang van plan.’ Zei Dave.
We zochten zeven plekken en luisterden nog wat muziek, totdat een paar mensen gingen klagen dat ze niet konden slapen. Toen gingen wij ook maar slapen.
Er werd getoeterd en door de bus gelopen hoorde ik, langzaam aan werd ik wakker en merkte ik dat ik het warm had. Traag tilde ik mijn hoofd op. We stonden op een parkeerplaats tegen de zee aan. Net zoals in ‘Costa’. Opeens schreeuwde ik ‘JAHOO we zijn er Musketiertjes word ‘s wakker! Op naar zon strand zee zuipe haha !! ‘ ‘wat gil je nou stomme doos?.’kreunt eva. ‘We zijn in salou gek’ ‘oooh gaaf’.

Ondertussen waren we er al achter gekomen dat de jongens ook in hetzelfde hotel zaten. Goh zo zie je maar wat is de wereld toch klein.
We moesten 10 minuten naar ons hotel zoeken en met onze tassen slepen. Maar zodra we ingecheckt hadden, smeerden we hem naar het strand. Wij 4 meiden, en onze jongens.

**Geplaatst**: 27-02-06 18:31

Re:

Geplaatst: 27-02-06 18:31

heej

leuk stukje weer ga mara gauw verder!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 01-03-06 12:17

Re: [verhaal] Mijn Carrière, mijn ziekte

Geplaatst door de TopicStarter : 01-03-06 12:17

Hoofdstuk 3

Inmiddels waren we al 6 dagen in Salou. We waren ontzettend veel uitgegaan en hadden leuke dingen gedaan. We zagen er allemaal mooi uit in onze zomerjurkjes of bikini’s en we waren mooi gebruind. Ondertussen had Elke met Dave. Zonder onze hulp nog wel.
‘Kom schiet op meiden, ik wil naar het strand.’ ‘rustig Loes dat strand loopt niet weg.’ ‘ja maar de leuke jongens wel’.
Na een uur daar gelegen te hebben kwam er een man op ons af. Een van gemiddelde leeftijd. Rond de 30 ofzo. Hij had een fotocamera bij zich. Hij vroeg of Elke Loes ik en Eva foto’s wilden maken. Elke en ik wilde wel maar de andere twee wilden niet persé.
Het duurde ongeveer een uur, en het waren hele mooie foto’s geworden. het waren er van mij en Elke samen maar ook van ons tweeën apart. De man gaf ons zijn kaartje zei dat we de foto’s op konden halen in Picture Live, het winkeltje waar hij werkt, na een uur of twee.
Twee uur later gingen we dus dat winkeltje zoeken, waar we ook nog eens een uur op deden. Uit eindelijk waren we dan daar. Ik vond ze echt prachtig, en de man die Nederlands was trouwens ook. Hij vroeg of hij ze als voorbeeld mocht laten hangen en als we even ons nummer er opschreven kon hij ons bellen wanneer de andere afdrukken klaar waren.
Tegen de avond toen we een patatje waren halen, werd ik gebeld op mijn mobiele.
‘Met Rachel’
‘Ja Hallo! Met Erwin van Picture Live, jij en ene Elke hebben foto’s laten maken?’
‘ja dat klopt, zijn ze klaar’
‘Ja zeker, maar ik vroeg me af. Kan ik die foto’s naar een modellenbureau sturen in Nederland, jullie twee samen zijn echt Fantastisch samen. FANTASTISCH zeg ik je, ik heb in Nederland namelijk zelf een Modellenbureau dus denk er maar eventjes over na met jullie twee, dan kun je morgen de foto’s ophalen.’
‘Nou ja, oké da’s gaaf, tot morgen dan bedankt.’
‘Geen probleem.’
‘Daag.’
‘Hoie.’
‘Enne was dat die man van dat winkeltje?’ vroeg Elke. ‘Ja dat was hij inderdaad.’ Zei ik nog steeds verbaasd. ‘Zo enne? Wat is er?’ ‘ Weet je El, die man schijnt een modellen bureau in Nederland te hebben. En tja hij wil de foto’s eens naar Nederland doorsturen.’ ‘Oh dat meen je niet!’zegt Loes verbijsterd. ‘Dat is echt gaaf voor jullie zeg, en nu komt je droom uit Rachel!’
‘Ja echt te gek! ‘
De volgende dag gingen we dus met z’n alle naar die winkel toe. We mochten de foto’s gratis mee nemen. Maar we moesten wel allebei eventjes gegevens achterlaten van onszelf, zodat hij ons als hij in Nederland was kon bereiken. Hij vroeg ook wanneer we na huis zouden gaan en dat hij zo snel mogelijk van zich liet horen.
Toen ik in het hotel was, belde ik gauw mijn moeder op.
‘Oh Mam moet je horen!’
‘.....’
‘Natuurlijk zal dat goed zijn waarom niet’
‘.........’
Maaaam verpest het nou niet’
‘............................’
‘Oke’
‘......’
‘Daag’[i]Hoofdstuk 3
Inmiddels waren we al 6 dagen in Salou. We waren ontzettend veel uitgegaan en hadden leuke dingen gedaan. We zagen er allemaal mooi uit in onze zomerjurkjes of bikini’s en we waren mooi gebruind. Ondertussen had Elke met Dave. Zonder onze hulp nog wel.
‘Kom schiet op meiden, ik wil naar het strand.’ ‘rustig Loes dat strand loopt niet weg.’ ‘ja maar de leuke jongens wel’.
Na een uur daar gelegen te hebben kwam er een man op ons af. Een van gemiddelde leeftijd. Rond de 30 ofzo. Hij had een fotocamera bij zich. Hij vroeg of Elke Loes ik en Eva foto’s wilden maken. Elke en ik wilde wel maar de andere twee wilden niet persé.
Het duurde ongeveer een uur, en het waren hele mooie foto’s geworden. het waren er van mij en Elke samen maar ook van ons tweeën apart. De man gaf ons zijn kaartje zei dat we de foto’s op konden halen in Picture Live, het winkeltje waar hij werkt, na een uur of twee.
Twee uur later gingen we dus dat winkeltje zoeken, waar we ook nog eens een uur op deden. Uit eindelijk waren we dan daar. Ik vond ze echt prachtig, en de man die Nederlands was trouwens ook. Hij vroeg of hij ze als voorbeeld mocht laten hangen en als we even ons nummer er opschreven kon hij ons bellen wanneer de andere afdrukken klaar waren.
Tegen de avond toen we een patatje waren halen, werd ik gebeld op mijn mobiele.
‘Met Rachel’
‘Ja Hallo! Met Erwin van Picture Live, jij en ene Elke hebben foto’s laten maken?’
‘ja dat klopt, zijn ze klaar’
‘Ja zeker, maar ik vroeg me af. Kan ik die foto’s naar een modellenbureau sturen in Nederland, jullie twee samen zijn echt Fantastisch samen. FANTASTISCH zeg ik je, ik heb in Nederland namelijk zelf een Modellenbureau dus denk er maar eventjes over na met jullie twee, dan kun je morgen de foto’s ophalen.’
‘Nou ja, oké da’s gaaf, tot morgen dan bedankt.’
‘Geen probleem.’
‘Daag.’
‘Hoie.’
‘Enne was dat die man van dat winkeltje?’ vroeg Elke. ‘Ja dat was hij inderdaad.’ Zei ik nog steeds verbaasd. ‘Zo enne? Wat is er?’ ‘ Weet je El, die man schijnt een modellen bureau in Nederland te hebben. En tja hij wil de foto’s eens naar Nederland doorsturen.’ ‘Oh dat meen je niet!’zegt Loes verbijsterd. ‘Dat is echt gaaf voor jullie zeg, en nu komt je droom uit Rachel!’
‘Ja echt te gek! ‘
De volgende dag gingen we dus met z’n alle naar die winkel toe. We mochten de foto’s gratis mee nemen. Maar we moesten wel allebei eventjes gegevens achterlaten van onszelf, zodat hij ons als hij in Nederland was kon bereiken. Hij vroeg ook wanneer we na huis zouden gaan en dat hij zo snel mogelijk van zich liet horen.
Toen ik in het hotel was, belde ik gauw mijn moeder op.
‘Oh Mam moet je horen!’
‘.....’
‘Natuurlijk zal dat goed zijn waarom niet’
‘.........’
Maaaam verpest het nou niet’
‘............................’
‘Oke’
‘......’
‘Daag’Hoofdstuk 3
Inmiddels waren we al 6 dagen in Salou. We waren ontzettend veel uitgegaan en hadden leuke dingen gedaan. We zagen er allemaal mooi uit in onze zomerjurkjes of bikini’s en we waren mooi gebruind. Ondertussen had Elke met Dave. Zonder onze hulp nog wel.
‘Kom schiet op meiden, ik wil naar het strand.’ ‘rustig Loes dat strand loopt niet weg.’ ‘ja maar de leuke jongens wel’.
Na een uur daar gelegen te hebben kwam er een man op ons af. Een van gemiddelde leeftijd. Rond de 30 ofzo. Hij had een fotocamera bij zich. Hij vroeg of Elke Loes ik en Eva foto’s wilden maken. Elke en ik wilde wel maar de andere twee wilden niet persé.
Het duurde ongeveer een uur, en het waren hele mooie foto’s geworden. het waren er van mij en Elke samen maar ook van ons tweeën apart. De man gaf ons zijn kaartje zei dat we de foto’s op konden halen in Picture Live, het winkeltje waar hij werkt, na een uur of twee.
Twee uur later gingen we dus dat winkeltje zoeken, waar we ook nog eens een uur op deden. Uit eindelijk waren we dan daar. Ik vond ze echt prachtig, en de man die Nederlands was trouwens ook. Hij vroeg of hij ze als voorbeeld mocht laten hangen en als we even ons nummer er opschreven kon hij ons bellen wanneer de andere afdrukken klaar waren.
Tegen de avond toen we een patatje waren halen, werd ik gebeld op mijn mobiele.
‘Met Rachel’
‘Ja Hallo! Met Erwin van Picture Live, jij en ene Elke hebben foto’s laten maken?’
‘ja dat klopt, zijn ze klaar’
‘Ja zeker, maar ik vroeg me af. Kan ik die foto’s naar een modellenbureau sturen in Nederland, jullie twee samen zijn echt Fantastisch samen. FANTASTISCH zeg ik je, ik heb in Nederland namelijk zelf een Modellenbureau dus denk er maar eventjes over na met jullie twee, dan kun je morgen de foto’s ophalen.’
‘Nou ja, oké da’s gaaf, tot morgen dan bedankt.’
‘Geen probleem.’
‘Daag.’
‘Hoie.’
‘Enne was dat die man van dat winkeltje?’ vroeg Elke. ‘Ja dat was hij inderdaad.’ Zei ik nog steeds verbaasd. ‘Zo enne? Wat is er?’ ‘ Weet je El, die man schijnt een modellen bureau in Nederland te hebben. En tja hij wil de foto’s eens naar Nederland doorsturen.’ ‘Oh dat meen je niet!’zegt Loes verbijsterd. ‘Dat is echt gaaf voor jullie zeg, en nu komt je droom uit Rachel!’
‘Ja echt te gek! ‘
De volgende dag gingen we dus met z’n alle naar die winkel toe. We mochten de foto’s gratis mee nemen. Maar we moesten wel allebei eventjes gegevens achterlaten van onszelf, zodat hij ons als hij in Nederland was kon bereiken. Hij vroeg ook wanneer we na huis zouden gaan en dat hij zo snel mogelijk van zich liet horen.
Toen ik in het hotel was, belde ik gauw mijn moeder op.
‘Oh Mam moet je horen!’
‘.....’
‘Natuurlijk zal dat goed zijn waarom niet’
‘.........’
Maaaam verpest het nou niet’
‘............................’
‘Oke’
‘......’
‘Daag’

**Geplaatst**: 01-03-06 23:29

Re:

Geplaatst: 01-03-06 23:29

zo zo mooi verhaal..

.. alleen staat hoofdstuk 3 er 3x in

hehe.. maak nie uit.. erg mooi verhaal

keep going girl..

**Geplaatst**: 02-03-06 08:58

Re: [verhaal] Mijn Carrière, mijn ziekte

Geplaatst: 02-03-06 08:58

idd er mooi verhaal komt er nog een vervolg? of is ie afgelopen?

**Geplaatst**: 02-03-06 08:58

Re: [verhaal] Mijn Carrière, mijn ziekte

Geplaatst: 02-03-06 08:58

idd er mooi verhaal komt er nog een vervolg? of is ie afgelopen?

**Geplaatst door de TopicStarter** : 02-03-06 14:16

Re:

Geplaatst door de TopicStarter : 02-03-06 14:16

WOEPS.. hihi niet gezien dat het fout was gegaan.. stom stom

nee ik ben nog druk bezig met schrijve..
ht is nog lang niet afgelope haha

**Geplaatst door de TopicStarter** : 02-03-06 14:17

Re: [verhaal] Mijn Carrière, mijn ziekte

Geplaatst door de TopicStarter : 02-03-06 14:17

Mijn moeder dacht dat het niet echt waar zou zijn. Ik denk van wel. Nog maar een kleine week en dan moet ik weer terug naar huis. Met gemengde gevoelens eigenlijk, want ik ben super benieuwd wat er van gaat worden. En als het al wat word. Moeten Elke en ik dan samen werken?
We waren nog een paar dagen in Salou en langzaamaan konden we weer naar huis gaan.
Met Elke en Dave was echt maar een vakantieliefde want Dave kon niet van de andere meiden afblijven in de discotheken, en Elke zag hem toch niet meer zo zitten. Dus gingen we niet meer zoveel met de jongens om.

Hoofdstuk 4
Een week nadat we waren thuisgekomen, werd ik opgebeld door Erwin. Hij had Elke al gebeld, of we naar zijn zaak konden komen, met ouders. Het lag ergens in Eindhoven, dus erg ver rijden was dat niet vanuit ons. Mijn moeder was verbaasd dat die man nog iets van zich liet horen, maar ondertussen wist ik dat ze toch voor me hoopte dat het iets werd.
Mijn ouders en die van Elke kwamen die avond even bij ons samen. ‘of ze het nu wel goed vinden of niet’, JONG zeur niet zo dit is toch fantastisch.
Elke en ik zaten er bij als makke schaapjes, terwijl het heel erg kriebelde in onze buiken. Dat kon niet anders. Uiteindelijk naar een uur discussie’s mocht het dan. We zeiden heel beheerst ‘oké hoelaat vertrekken we morgen?’ dat zou om 9 uur zijn. We gingen met de trein. Mooi. Daarna gingen we naar onze kamer. En gilde de boel bij een. FANTASTISCH, modewereld here we come!!
Elke bleef bij slapen. Maar we gingen niet keten, dat zou niet zo slim zijn geweest als we de dag erna met wallen daar aan een bureau zaten.
Om 10 uur zaten we aan het bureau van Erwin van den Otte. Hij zag er nog steeds erg bruin uit, maar minder relaxed als in Salou.
‘Zo welkom terug Elke en Rachel. Fijn dat jullie gekomen zijn, en jullie ouders natuurlijk ook.’ Hij knikte eventjes naar onze ouders, en stelde zich even voor.
‘ Nou we hebben elkaar dus ontmoet in Salou, op het strand. Voor een gewone foto zoals die vaker worden gemaakt. Ik zie dat jullie een portfolio hebben, en dat jullie ingeschreven zijn bij een ander modellenbureau. Dat vind ik erg goed, moet ik zeggen. En omdat ik niet vaak foto’s maak in salou om die naar Nederland door te sturen zijn jullie echt uitzonderingen hoor, dat kan ik je wel zeggen. Mijn bureau is eentje dat vaak goede modellen onder zijn hoede heeft. Dus dit is een grote kans voor jullie. Zo ik zal de strand foto’s in jullie portfolio doen. En daarna kunnen we als jullie willen eventjes een fotoshoot doen, zodat we kunnen zien hoe goed jullie eigenlijk zijn.’ ‘Oké dat is goed’ antwoord mijn vader.
Het was hard werken, maar uiteindelijk stonden we er allebei prachtig op. We deden het in ons portfolio, en konden het achterlaten. We zouden zo snel mogelijk gebeld worden door Erwin of iemand anders als we nodig zouden zijn.
In de trein waren ook onze ouders helemaal opgewonden. Ze hoopten natuurlijk ook op een mooie modellencarrière.
Later in bed droomde ik er over. En wist ik zeker dat ik topmodel zou kunnen zijn.