Geplaatst Zo gezegd dus gedaan, vraag me niet waar het over gaat, dat weet ik zelf niet eens, maar als jij een idee hebt, komt u maar
Eindeloos schreeuwen de ijsparen om stilte
Terwijl de sneeuw valt op de dijk
Vergeten zijn de verlaten wensen
Samen is het element dat telt
De ogenblikkelijke ijstoog sissend op wacht
De rijzende voetjes gedragen vol heil
Terwijl het de kou in de harten verdrijft
En de verlatenheid zelf verdraagt
Het blauwe verdriet, heilzaam voor zorgen
Altijd op zoek naar wat hulp en meteen
Vind het een eindeloze drang naar instinct
De eenzaamheid, het verlaten verdrag van wit
Aldus diepzinnigheid voor vandaag. Nu weer mijn eigen stijl gedichten