Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 22-02-06 21:35

[kortverh.]verandering

Geplaatst door de TopicStarter : 22-02-06 21:35

Een boom in mijn rug, eentje tegenover mij, de open plek, hier staan een 13 tal bomen in een kringetje. Erg apart.
In het midden staat een cirkel met gras. En daar rond is de grote cirkel met zand en takjes. Hoe deze plek er gekomen is weet niemand, alleen dat ze hier al heel erg lang is. Het is de plek waar ik altijd naar toe kom als ik alleen wil zijn, als ik even de wereld wil ontlopen, diep in dit bos hoor je alleen het gefluit van de vogels, het geritsel van een muis die door de dorre bladeren loopt. Maar voor de rest hoor je hier niets.
Deze plek is al eeuwen oud. Niemand weet of ze ooit ingrijpende veranderingen ondergaan is maar waarschijnlijk wel. Ik kom naar hier als ik even geen veranderingen meer wil. Mijn leven veranderd, mensen komen en gaan, het afscheid is de ene keer moeilijker dan de andere keer, ik groei op. Mijn gevoelens veranderen. Mijn manier om er mee om te gaan veranderen en mijn verlangens ook. Soms snap ik er werkelijk niets meer van! Mijn gevoelens, mijn verstand, mijn verlangens. Alles loopt door elkaar. Alles doet waar ie zin in heeft en niets lijkt nog in harmonie samen te werken gelijk een jaartje geleden. God waarom kunnen we niet blijven gelijk we zijn als het goed gaat, waarom moet eh….wie er ook voor zorgt….Er altijd een stokje voor steken dat je je gelukkig voelt en het dan net een klein beetje moeilijker maken?
Wie heeft veranderingen trouwens uitgevonden en vooral waarom? Om het leven wat interessanter te maken. Alsof het zo nog niet moeilijk genoeg is.
Ik verzet me even en zucht diep. Het leven is zeker niet altijd even makkelijk…Net door dat er zo veel dingen veranderen. Neem nu dit stukje geschiedenis. Weinig mensen die van het bestaan af weten, en als ze het weten dan weten ze er praktisch niets over. Het is eeuwenoud, geen mens wie er ooit wat aan veranderd heeft. En toch veranderd het elk seizoen van uitzicht. Er komen nieuwe planten en oudere sterven af. Deze bomen nemen elk seizoen weer afscheid van wat hun vertrouwd is. Ze krijgen er nieuwe, onbekende dingen bij.
Zouden zij niet huilen met de regen in de winter? Zouden ze soms niet in elkaar willen zakken net als wij? Voor het verlies van hun ‘vrienden’?
Ik sluit mijn ogen en denk me in hoe wij, stuk voor stuk, te vergelijken zijn met deze bomen. Iedereen houd wel iemand recht. Iedereen staat er voor iemand.
Een vriendin, een moeder, een vader…Er is altijd wel iemand die blijft rechtop staan, die je recht trekt wanneer je valt op je weg door het leven en die je helpt om te raken aan het einde van deze weg. Iemand die je wonden verbind wanneer je ze op loopt en die de pijn samen met jou wil verdragen en verlichten.
Samen, hand in hand, over het pad dat je door je zorgen leid. Samen omdat je van elkaar houd. Omdat je er wilt zijn voor elkaar.
Misschien is dat de betekenis van deze kring, misschien is dat wat de natuur ons hier mee wil duidelijk maken. De bomen staan allemaal hand in hand in een kring, in het midden staat hun beschermeling.
Ik open mijn ogen en vraag me af wie of wat die beschermeling moet voorstellen.
Dat maakt hun volgens mij niet uit. ‘Het’ heeft bescherming nodig dus ‘het’ krijgt ook bescherming. Net zoals wij….Wanneer we bescherming nodig hebben is er altijd wel iemand die ons wil beschermen. Iemand die de klappen voor ons wil opvangen en die ons wil recht helpen om te zeggen dat we weer verder kunnen. Iemand die je op de schouders neemt wanneer jij niet meer kan lopen, iemand die je wilt opvangen wanneer je van de top af valt, iemand die de rots wil zijn, die voorkomt dat de stroming van het leven je meesleurt tot een waterval waar je niet meer levend uit komt.
Ik kijk rond in de cirkel, en stel voor elke boom een van mijn vrienden voor. Zelf ga ik op de steen zitten die in het midden van de cirkel staat, op dat beetje groen. En ik besef dat ik beschermt word voor elke verandering. Dat, wanneer ik de foute weg in sla, er iemand zal zijn die me weer op de juiste weg krijgt.
Ik besef tegelijkertijd dat veranderingen er zijn om je dingen te leren. Om te leren te genieten van de kleinste dingen omdat ze er vaak maar tijdelijk zijn. Ik realiseer me dat je weg groeit van vrienden om je te leren wat afscheid nemen is, om je voor te bereiden voor de keer dat je wérkelijk afscheid moet nemen van een dierbaar iemand.
Veranderingen zijn niet ‘uitgevonden’ om het je een beetje moeilijk te maken. Of om het leven interessant te maken, ze zijn er om het leven te verbeteren, om je dingen te leren.
Ik sta op en wandel uit de kring. Ik bewandel het wegje dat me terug leid naar ‘mijn’ wereld. Ik voel nieuwe kracht.
Ik ben terug sterk genoeg om alleen voor de wereld en zijn veranderingen te staan…..

**Geplaatst**: 23-02-06 17:47

Re:

Geplaatst: 23-02-06 17:47

ik vind het een mooi verhaal
er zit een goede gedachtengang in en je hebt het goed beschreven
je hebt alleen een beetje veel voorbeelden genomen van waar vrienden voor zijn