Je hinnik galmde door de natuur Je draafde naar me toe, Met jou grappige postuur Maar nu is een deel van mijn wereld verloren Nooit meer zal jij mij nog komen storen Nooit meer zal jou hinnik Nog over de wereld galmen Nooit meer laat ik een grinnik Of weet je me nog in te palmen Nooit meer het dansen van jou manen In de wind Nooit meer zal ik blij zijn Zoals een heel klein kind Nooit meer zal ik huilen, Huilen van geluk Ik mis je zo mijn lieve schat Ik ben zo van mijn stuk Nooit meer die grote ogen Nu alleen nog maar hinnikjes Die eens nog door de hemel vlogen
meningen tips? Ik heb geen idee waar dit gedicht vandaan kwam. Ik zat eigenlijk na te denken over wat ik zonder mijn lieve shetlander zou moeten en toen kwam dit gedicht in mij op, dus er is niks met hem aan de hand hoor;)