Bokt.nl

Esperanca schreef:

Zoals elke dag avond loop ik op straat. Het is donker en mijn kleren zijn gescheurd Mijn kleren zijn gescheurd. het is donker. (ik zou er twee zinnen van maken, want ze hebben niets met elkaar te maken.. Eventjes ril ik… het is onwijs koud. Dan kijk ik omhoog, naar een vogel die op een lantaarnpaal gaat zitten. Bijna alle lantaarnpalen doen het niet. Deze zin loopt niet zo mooi. Ik zou het veranderen in iets van: Vrijwel geen lantaarnpaal doet het. “Marije!” hoor ik plots iemand roepen. Ik kijk om en daar is mijn vriendin Lisette. “Hé, koud hè?” vraag ik. Lisette knikte (waarom staat dit in de verleden tijd?). “Héél koud,” zegt ze. Ze heeft bijna geen kleren. Ze heeft alleen een hemd en een gescheurde broek. “Kom,” zeg ik. “Dan gaan we op de markt lopen.” Ik pak haar hand en ren met haar naar de markt. Geen enkel licht brandt, niemand is er nog Ik zou iets van'er brandt geen licht, er is niemand meer'opschrijven.. Of toch wel? “Daar loopt een man,” fluister ik tegen Lisette. Ze knikt. “Werk, hoop ik.” zegt ze zachtjes. We lopen naar de man die nors zegt; “Wat motten van die kinderen op de markt zo vroeg?” Ik glimlach. “Werk zoeken,” zeg ik. Even kijkt de man verbaasd maar antwoordt gauw; “Jullie zijn veel te jong voor werk,” zegt ‘ie. Ik schudde Ik schudt, blijf in de tegenwoordige óf in de verleden tijd, niet om en om mijn hoofd. “Nee hoor,” zeg ik. “We moeten wel, anders wonen we nog eeuwen op straat.” Weer kijkt de man verbaasd. “Misschien heb ik wel wat voor jullie,” zegt hij en maakt een gebaar dat we mee mogen. Hij heeft een groente- en fruitkraam. “Jullie mogen dit naar de overkant sjouwen.” Ik knipoog naar Lisette, ver is het niet én we krijgen er geld voor.
’s Avonds zitten we bij de man in huis. Hij vindt ons super hulpjes en we mogen tijdelijk bij hem wonen. Toen hij dat zei vloog ik hem in zijn armen. Eindelijk in een bed slapen, eindelijk ons kunnen wassen, eindelijk normaal kunnen eten. We mogen even douchen en dan moeten we naar bed. We moeten wel met zijn tweeën douchen, anders is het te duur. De warme stralen lopen over mijn rug. Ik pak wat shampoo, was mezelf en Lisette volgt. Ik kijk haar aan en glimlach. “Eindelijk,” zeg ik. Als we onszelf af hebben gespoeld doe ik de kraan uit. Ik en Lisette lisette en ik staat netter. of hou het anders op 'wij' kleden ons aan en we lopen naar bed. Denkend aan wat er morgen zou komen en met een sprankeltje hoop val ik in slaap…

Genee schreef:

Het is trouwens niet ik schudt, zoals Kiara suggereerde, maar ik schud