Citaat:
Overblijven…
Ja hoor, het is gebeurd.
Mijn steunen en toeverlaten, mijn partners-in-crime, mijn beste vriendinnetjes…
Ze hebben verkering!
ALLEBEI!
De één was, net als ik, een overtuigd single dertiger. Lang geen relatie, wel lang leve de lol. Mijn vakantie-vriendinnetje, festival vriendinnetje en mannen-analyseer-avondjes-vriendinnetje. De ander, tevens single dertiger maar ook nog mama van 2 en ook zij overtuigd scharrelaarster én aanstaand samenwoonpartner mét Oostenrijks hoekje (dat leg ik nog wel een keer uit…lang verhaal).
Ze hebben mij beiden in de steek gelaten, zitten nu ’s avonds op de bank, hand in hand met hun “verkering”.
Hoe bitter dit einde! Ik wist het wel, ik wist wel dat ik zou overblijven. Als enige oude vrijster in het vriendengroepje. En nu is het dan ook echt officieel gebeurd.
Gisteravond ben ik uit eten geweest met de eerste dertiger (zie boven) en een andere, zeer zwangere, vriendin. Nou is het me opgevallen dat alle gelukkig gebonden mensen op de een of andere manier denken te moeten bemiddelen bij “ons” singles. Dus tijdens het etentje werden alle (maar dan ook echt ALLE) mannelijke, single vrienden over tafel gesmeten. “Oooh, die en die, da’s eeeeeeeeecht wat voor jou!” (uitgebreide beschrijving van uiterlijk, karakter én inhoud van de portemonnee…) Met als gevolg dat de één een vriend belde die een vriend had die weer een zwager had welke misschien wel iets voor mij zou zijn en de ander mij na het eten meezeulde naar haar prins op het witte paard omdat hij zo’n leuke vrijgezelle vriend had die er misschien ook wel was. (Niet dus).
Ach, het is allemaal hardstikke lief bedoeld, dat weet ik ook wel! Maar als-je-blieft zeg, ik hoef geen melij! Ik ben geen wandelend liefdadigheidsfonds, noch heb ik hulp nodig bij het zoeken naar een aanstaande wederhelft. Wat voor indruk maak je in godsnaam op een jongen waar je als het ware aan opgedrongen wordt? “Hier (duwt mij naar voren), ga daar maar mee spelen jongen”.
Nee, ik heb mijn trots hoor. Misschien niet veel meer maar toch…genoeg om een avondje moederziel alleen achter de pc te verkiezen boven een avondje met weet-ik-het-wie.