Geplaatst - Als in jouw wereld de wind
zijn laatste adem blaast en
De zon voor altijd ondergaat
Als de regen bij jou niet meer
Vallen zal en de vogels
Hun lied niet langer fluiten
En als jouw maan voorgoed
Verdwenen is achter de
Duisternis van de nacht
Zul je dan begrijpen dat
Je al die tijd huilde voor niets
Dat de littekens die jou tekenden
Er nooit hadden hoeven staan
Dat de pijn die je voelde slechts
Een illusie of een hersenspinsel was
dat je nooit bezorgt had hoeven zijn
Want aan het einde van alles
komt ’t toch wel goed
Maar aan het einde van alles
Maakt het niet uit dat je
Te laat inzag wat er écht was
Dat het niets uitmaakte en
Allemaal niet nodig was…
Maar beloof me dat vóór
Jouw wereld voorgoed stopt met
draaien je zult begrijpen en zult zien
dat ik voor altijd van je hou.
't Is lang geleden dat ik nog gedichten heb geschreven, maar hier is er weer eens eentje van mij
Commentaar welkom!
Moest alleen even nadenken of 'hou' correct abn was. 
Maar dat is 't wel. 
