Kort maar krachtig, kwam je in de klas, Het leek zo prachtig, jammer dat het maar zo kort was.
Over je ziekte vertelde je meteen, We wisten niet hoe we er mee om moesten gaan, Je vertelde over je been, En dat je de ziekte kanker had gehad kwam er gelijk achter aan.
We spraken je zo kort, over van alles en nog veel meer, Kon dat maar nog een keer.
We schrokken van jou verhaal, Het had een diepe impact op ons allemaal, We hadden er allemaal andere gedachtes bij, Maar nu jou leven is nu opeens voorbij .
Een jongen die nog een leven voor zich had staan, Een jongen die zijn dromen achterna zou gaan.
Een jongen die leefde om te leven, En iemand die een ander veel liefde zou geven. Maar helaas is dit niet gebeurd, Want de ziekte heeft jou meegesleurd.
We hadden je nog graag als vriend gewild, en daarom blijf je voor altijd bij ons in beeld.
Rust zacht, lieve Stefan, we zullen je nooit vergeten.