Ik hoop dat jullie em leuk vinden! Ik ben niet zo'n hele goede schrijfster.. Het is een beejte raar samengevat, maar dat moest vanwege de opdracht. Ik moest er 3 tips in verwerking van de "gouden tips van Communicatie"

,,Ik weet het niet hoor”zegt Suzanne tegen Rachel, Lisa, en Iris. ,,Ahh, kom op joh! Je word heus niet betrapt. Niemand die ik ken is de eerste keer betrapt!”zegt Iris. ,,Hoe kunnen ze dit van me vragen?”denkt Suzanne. ,,Maarja, zij doen het ook, en ik wil er graag bij horen.” ,,En trouwens, die winkels zijn rijk genoeg, hoor! Ze gaan heus niet failliet als wij af en toe een lipgloss halen, of een mascara!”zegt Rachel. ,,O-oke.. ik doe het.”zegt Suzanne zachtjes. ,, Goed zo!! You go girl!!”roept Lisa hard. Samen lopen ze naar een winkel. Het is de Kruidvat ziet Suzanne. ,,O god.. O god.. Ik..ik..ik doe het gewoon!”denkt ze paniekerig. Als ze de winkel in lopen, lopen de meiden allemaal een andere kant op. Suzanne loopt naar de make-up. Ze kijkt om zich heen. Als ze naar haar vriendinnen kijkt, ziet ze dat zij allemaal wel een klein dingetje in hun zak steken. Voorzichtig kijkt Suzanne rond bij de make-up. Ze ziet allemaal dingen die ze wel zou willen hebben, maar die ze te groot vind voor in haar zak. Als ze de lipgloss ziet, kijkt ze nog een keer snel naar de kassa. Ze ziet dat het meisje achter de kassa druk bezig is, en dan steekt ze haar hand uit, en doet snel de lipgloss in haar zak. Ze loopt nog een beetje in de winkel, en gaat dan naar de uitgang. Opgelicht haalt ze adem. ,,Niemand heeft me gezien”denkt ze tevreden. Net als ze de winkel uit wil lopen, tikt een medewerkster van de winkel haar aan, en vraagt: ,,Mevrouw, zou u even uw zakken leeg willen maken?” ,,Shiiiitt!!”denkt ze paniekerig. Geschrokken kijkt ze om zich heen, zoekend naar haar vriendinnen die haar misschien kunnen helpen. Maar ze zijn weg! ,,Mevrouw?”vraagt de medewerkster nog een keer, deze keer luider. Langzaam maakt Suzanne haar zakken leeg. Sleutels, een mobieltje komen tevoorschijn. En dan langzaam de lipgloss. ,,Loopt u even mee naar achteren?”vraagt de medewerkster meteen zodra ze het lipglossje ziet. Suzanne loopt langzaam mee. Als ze achter zijn, en Suzanne is gaan zitten, belt de medewerkster meteen de politie. Nu het is doorgedrongen tot Suzanne, dat ze echt gepakt is, loopt er langzaam een traan over haar wang. Ze is boos. Boos op zichzelf, haar “vriendinnen” op alles gewoon. Na een kwartiertje wachten is er iemand van de politie bij gekomen. In het begin vind Suzanne de politieman best wel aardig. Hij vraagt aardig waarom ze heeft gestolen. ,,Om erbij te..”begint Suzanne, maar abrupt word ze onderbroken door de politieman. ,,Ben jij ook al zo een type? Het gebeurt de laatste tijd steeds vaker dat de jeugd erbij wil horen! Ik vind het zo..zo..”,,Nou..nou..uuhm..”meteen begint Suzanne te huilen als ze dat heeft gezegt. Maar dan denkt ze bij zichzelf: ,,Die agent beledigt me. Dat pik ik niet!” Meteen voelt ze zich strijdlustig worden. ,,Ik doe het om erbij te horen, en omdat zoveel mensen het doen!! Echt iedereen!! En iedereen zegt dat!! Meteen begint de agent een preek te houden die heel veel is en ook heel lang duurt. Ze onderbreekt de agent na een tijdje, en zegt: ,,Klaar? Ik heb gedaan om erbij te horen oke?” ,,Maar waarom moet je er dan zo nodig bij horen?”vraagt de agent. Suzanne zegt niets meer. Ze weet niet wat ze moet zeggen. ,,Dat dacht ik al.”zegt de agent. Suzanne wordt mee meegenomen. door de agent, en krijgt een taakstraf van bureau Halt.