Bokt.nl

Citaat:

Het was gewoon op het verkeerde moment gebeurd. Ik ging pas een paar maanden naar de kerk toen ik hem tegen kwam. Mijn geloof kon dat nog niet aan. Maar was mijn geloof wel het belangrijkste?

Ik ontmoette hem voor het eerst op school. Iedereen veerde ineens op en liep naar het hek. Toen ik vroeg wat er was kreeg ik “David is thuis!” als antwoord. Hij bleek de broer van een meisje uit de kerk te zijn, die nu thuis gekomen was vanwege zijn kerstvakantie. Omdat hij naar de universiteit ging, woonde hij hier twee uur vandaan. Hij mocht niet naar binnen, maar het hek kon ons er niet van weerhouden een gesprek met hem te voeren. En de pizza die hij meebracht vormde een prima verbinding.

Het was echt geen ‘love-at-first-sight’. Op het eerste gezicht vond ik hem zelfs een beetje irritant.
Echt knap was hij ook niet. En iedereen ging meteen herinneringen ophalen. Herinneringen van voor mijn tijd, waardoor ik me buitengesloten voelde. Dat veranderde pas toen David plotseling vroeg, “maar wie is nou dat nieuwe meisje?” Dat was de eerste keer dat hij me zo’n warm gevoel gaf. Ik voelde me gewaardeerd, en aangezien ik door velen niet gewaardeerd werd was dat een fijn gevoel.

In de dagen daarna dacht ik echt niet constant aan hem. Ik ging zelfs naar een kerstfeestje van de kerk waar hij ook was zonder ook maar enige verliefdheid te voelen. Ik weet nog dat hij bij me kwam lopen tijdens het christmas carollen, maar dat ik daar niks om gaf. Normaal voelde ik wel enige spanning als er een jongen naast me kwam lopen, maar bij hem voelde ik echt niets. Terug in het huis kwam hij naast me zitten. En terwijl anderen cadeautjes uitpakten begon hij een liedje te zingen. Een liedje over mij, het nieuwe meisje bij de kerk, dat kaarsvet op haar broek had gekregen en nu verdrietig was. Wel lief dat hij een liedje voor me zong, maar mijn hart begon niet extra te kloppen. Zelfs toen hij naast me kwam zitten terwijl ik pianospeelde, en vroeg of hij mee mocht spelen, voelde ik niets. Ik denk dat we wel een uur zo knusjes naast elkaar hebben gezeten, en improviserend een prachtig pianospel ten gehore hebben gebracht, maar ik dacht alleen aan muziek en niet aan hem. Toen ik aan het eind van de avond vroeg of iemand me naar huis kon brengen en hij gretig “ja” antwoordde vond ik dat nog steeds niet speciaal. Zelfs toen hij verbaasd opmerkte dat ik een hele lange oprijlaan had, en ik voor de grap zei dat hij er wel een keer op mocht komen spelen, was het helemaal mijn bedoeling niet om te flirten. Pas veel later besefte ik hoe romantisch deze avond had kunnen zijn. Pas veel later begon ik me af te vragen wat zijn gedrag betekende.