Soms stel ik me voor
dat je zomaar voor me staat
Soms stelik met dat voor
maar dan is het niet waar
Soms stel ik me voor
dat alles gewoon zou zijn
Soms stel ik me voor
Dat alles weer het oude
En als ik dat dan denk
Dan lijkt het allemaal zo
Maar als het dan werkelijkheid wordt
dan kan het toch maar voor even
Misschien moet ik maar niet meer dneken
Gewoon weer verdergaan
Moet alles losgelaten worden
Misschien moet ik alles laten
En toch blijf ik aan het denken
dat je op een middag zomaar bent
dat het allemaal werkelijkehid wordt
dat het oude leven verdergaat... met jou
Ik ben even wat aan het prutsen geweest met woorden weg laten/toevoegen om het sprekender te krijgen, dus graag opbouwend commentaar



