Geplaatst Een brief
Marija is een meisje van 15 en ze woont bij haar tante in een kleine boerderij met 2 verdiepingen. Marija`s ouders zijn gestorven toen ze 5 was en zij is bij haar tante gaan wonen. Voordat haar ouders stierven hadden ze een succesvolle manege, Manege Prinsenstad een mooie manege waar veel kinderen reden. Nadat haar ouders stierven zijn de pony`s verkocht en is de manege aan vrienden van haar ouders gegeven.
Het is zaterdag morgen 11 uur en Marija stapt uit bed, ze gaapt, loopt naar haar klerenkast en trekt er een schone paardrijbroek uit.
Vandaag gaat ze eindelijk weer paardrijden.Vroeger reedt ze veel paard op de manege van haar ouders, maar haar tante heeft niet genoeg geld om meer dan 1 uur in de week te kunnen betalen. Beneden ziet ze haar tante die het ontbijt aan het maken is. “Goed geslapen?” Vraagt ze. “Ja hoor.” Zegt Marija, maar dat is eigenlijk helemaal niet zo ze had een vreselijke nachtmerrie en ze heeft de hele nacht liggen woelen. Na het ontbijt gaat ze paardrijden.
Het is best een stukje fietsen maar Marija heeft het er wel voor over. Ze heeft ook een lievelings pony Olaf een schimmel ruin van 17 jaar, hij is oud, braaf en eigenlijk ook heel lelijk, maar hij is heel lief en daar gaat het om vindt Marija.
Als ze op de manege is ziet ze Inge de instructrice met een bezorgd gezicht voor de stal van Olaf staan, de dierenarts is er ook. “Wat is er aan de hand?” vraagt Marija. “Hij is kreupel” zegt Inge en ze kijkt er erg bezorgd bij, want Olaf heeft niet van die sterke benen en is ook niet echt jong meer. “Hij wordt toch wel weer beter?” “Waarschijnlijk niet.”zegt Inge en ze kijkt er erg triest bij, want ook zij vond Olaf altijd een schatje. Als Inge en de dierenarts weg zijn gaat Marija de box van Olaf in. Het oude paard snuift zachtjes in haar haar. “Olaf, O, Olaf wat gaan ze nu met je doen?” Eigenlijk wist Marija het antwoord al, paarden die niet meer kunnen rijden worden verkocht of gaan naar een weiland in België waar alle kreupele en zieken paarden van de manege staan. Marija gaat het aan Inge vragen waar Olaf naartoe gaat en ja hoor ook hij gaat naar dat weiland.Marija is heel verdrietig, maar ook heel blij, want ze weet dat veel manege`s hun kreupelen en onbruikbare paarden verkopen aan de slager.
Als Marija weer thuis is haalt ze die mooie foto van de zomer 8 jaar geleden weer te voorschijn, ze staat erop, samen met Olaf,
Ze hangt de foto boven haar bed en kijkt nog naar wat andere foto`s van Olaf als haar tante roept dat er een brief voor haar is. Marija gaat naar beneden en kijkt naar de brief die op tafel ligt, het is een deftige brief in een mooie beige enveloppe, Marija heeft nog even geen zin om de brief te lezen (ze is erg verdrietig om Olaf.). Ze gaat voor de tv hangen en als haar tante haar roept om te eten is ze de brief allang weer vergeten. Als ze in bed ligt denkt ze aan alle dingen die ze met Olaf gedaan heeft en ze vindt het jammer dat de manege morgen gesloten is en ze Olaf geen laatste appeltje kan geven, want maandag gaat hij naar België en dan moet zij weer naar school. Ze kan moeilijk in slaap komen, maar als ze dan toch inslaapt, wordt ze weer wakker, omdat ze ineens weer aan de brief denkt. Nou ja dan morgen maar lezen denkt ze.
Als ze de volgende morgen wakker wordt is het erg stil in huis, het is ook pas 8 uur en haar tante en oom slapen nog. Ze kleedt zich aan en gaat naar beneden om de brief te lezen. Ze scheurt het envelopje open en als ze de brief gelezen heeft valt haar mond open van verbazing, dan maakt ze een dansje door de kamer. Dit staat er in de brief:
Manege Prinsenstad
aan: Marija van der Zande
Hai Marija
Ik ben Lisa, ik weet niet of je me nog kent, ik en mijn man Paul hebben de manege van je ouders over genomen. Helaas gaat het niet goed met Paul`s moeder in Noorwegen en wij gaan daar nu wonen, om geld voor de reis te verdienen hebben we alle pony`s van de manege op 5 na verkocht, we hebben bij deze brief de eigendomsakte van de manege gedaan en de manege is voor jou, wij hopen dat je er wilt gaan wonen met je tante en oom anders moeten we helaas de hele manege verkopen. Alles is nog zoals het vroeger was alleen zijn de stallen vorig jaar vernieuwd. Als je interesse hebt kun je maandag om 4 uur naar de manege bellen of langs komen, wij zijn dan aanwezig en we kunnen de zaak verder regelen. Nou denk er goed over na!
Vriendelijke groeten Paul en Lisa Verstraten
p.s.jou Shetland pony is er ook nog!
Marija is super blij en vertelt het meteen aan haar tante en ook die vindt het heel gaaf, helaas moet Marija maandag gewoon naar school, maar haar tante beloofd dat ze Lisa eens gaan bellen om een afspraak te maken voor in de vakantie. Als Marija in bed ligt kan ze er bijna niet van slapen. De manege is heel ver weg van waar ze nu is, maar in de vakantie gaat ze er naartoe. De volgende morgen is Marija al om 6 uur wakker en na zich aan gekleed te hebben besluit ze om nog even naar Olaf toe te gaan om hem gedag te zeggen. Na nog snel een boterham van de plank gegrist te hebben en een paar worteltjes voor Olaf te hebben gepakt gaat ze naar de manege. Daar aangekomen ziet ze dat Inge er ook al is. Ze verteld Inge over de manege die ze gekregen heeft en Inge beloofd een keer langs te komen. Na Olaf een uitgebreide poetsbeurt en de worteltjes gegeven te hebben moet ze echt weer naar huis. Ze geeft Olaf gauw nog een zoen en springt weer op haar fiets om naar huis te racen. Gelukkig zijn haar oom en tante nog niet wakker, want ze hadden het nooit goed gevonden dat Marija al zo vroeg naar de manege ging. Ze springt snel onder de douche als de telefoon gaat. “Marija! Het is voor jou!” Roept haar oom. Aai, ze staat in haar blootje. Ze schiet even snel in haar onderbroek en met haar handdoek voor haast ze zich naar de studeerkamer om de telefoon op te nemen. “Met Marija van der Zande” Het is even stil aan de andere kant van de lijn, maar dan zegt een vrouwenstem: “Hey, Marija met Lisa. Ik heb gehoord dat je de brief ontvangen hebt en wilde vragen of je met je oom en tante zin had om een weekje te blijven logeren.” Wow dat was cool blijven logeren op haar manege, wat een raar gevoel dat het gewoon haar manege was. “Natuurlijk moet je het ook wel met je oom en tante bespreken.” Aaj, daar had Marija nog niet aan gedacht. Gelukkig willen haar tante en oom de manege ook wel zien en ze spreken met Lisa af dat ze aankomende zaterdag en in de herfstvakantie komen die over twee weken begint.
Het is een vreselijke week voor Marija, ze kan niet wachten tot ze naar manege Prinsenstad gaan. Dan is het eindelijk zaterdag, vanmiddag gaan ze naar manege de Prinsenstad, maar eerst gaat Marija lekker paardrijden! Om tien uur fietst ze naar de manege. Ze kijkt op indelingen bord en ziet dat ze op Dancer moet rijden. Leuk na Olaf is Dancer haar lievelings paard. Olaf, ze mist hem wel heel erg. Ze loopt naar de stallen en pakt het zadel van Dancer uit de zadelkamer, het is een mooi dressuur zadel. Het past precies bij Dancer mooi en duur. Dancer is eigenlijk het tegenovergestelde van Olaf, druk, mooi, zwart en heel erg eigenwijs. Marija is een van de weinigen die Dancer kan rijden, maar als ze je vertrouwd, dan doet ze alles voor je. Als ze het zadel bij Dancers box heeft gehangen loopt ze door naar de stal van Olaf, kleine kindertjes hebben tekeningen op de box deur van hun lievelingspaard gehangen en Marija krijgt er een brok van in haar keel. Ze beseft dat ze niet de enige is die Olaf mist en dat hij nu vrolijk in de wei in België staat troost haar wel. Oow, nog maar een kwartier voordat de les begint. Snel poetst en zadelt ze Dancer en ze is precies klaar als Inge haar en de andere meiden in haar groep zegt dat ze de bak binnen mogen komen. “Waarneer ga je naar je manege?” vraagt Inge. “Vanmiddag, en in de herfstvakantie ga ik een weekje” Marija denkt weer aan wat er vanmiddag gaat gebeuren en ze krijgt kriebels in haar maag. “Leuk zeg, nou als je daar echt gaat wonen dan kom ik eens langs!” Dat vindt Marija niet erg, juist leuk! Na de les verzorgt Marija Dancer en ze fietst weer snel naar huis. Hoe eerder ze thuis is hoe eerder ze weg gaan! Haar oom en tante staan al klaar om weg te gaan. Marija pakt snel haar tas in en rent naar beneden. Na drie uur in de auto komen ze eindelijk bij de manege aan. Een groot bord verteld ze dat ze goed zitten. Marija stapt uit de auto en samen met haar oom en tante loopt ze het manege terrein op. Ze voelt vlagen van herinnering en denkt aan de tijd dat ze samen met haar ouders buiten reed op haar shet peek-a-Booh. Marija voelt zich opeens verdrietig, maar dan denkt ze aan de leuke tijd die ze bij haar tante en oom heeft en aan hoe dankbaar ze hun is. Terwijl ze verder lopen bedenkt Marija ook wat ze met de manege gaat doen. Alle overgebleven paarden verkopen, of gaat ze het bedrijf weer openen. Zelf denkt ze het tweede, maar het wordt wel heel lastig met school en haar tante en oom hebben helaas geen verstand van paarden. Nou ja, ze vinden vast wel een oplossing en anders maakt ze eerst haar school af. Een bordje wijst ze de weg naar de kantine. De kantine is erg gezellig ingericht. Er staan acht tafels met stoelen in en in het midden is een mooie bar gemaakt waar je iets te eten en iets te drinken kunt kopen. Aan het eind van de kantine staan ook stoelen, vanaf die stoelen kun je door een groot raam zo de bak in kijken. Er zitten wat moeders bij het raam en in de bak staat een jonge vrouw les te geven aan een paar beginnertjes. Er lopen drie hele leuke pony`s in de les. Een Shetlander die Marija herkent als Peek-a-Booh. Ze kreeg Peek-a-Booh voor haar derde verjaardag en het is leuk om het beestje na tien jaar weer terug te zien. Verder loopt er een kleine Welsh pony en een ijslandertje in de bak. Alle drie de pony`s dragen een klein ruitertje op hun rug en ze draven voorzichtig over de hoefslag. Een man verschijnt door een deur voorin de kantine. “Hallo, jullie zijn zeker Marija, Peter en Liesbeth?.” Zegt de man tegen Marija en haar oom en tante. “Ja, hallo dan bent u zeker Paul?” zegt Marija`s tante. “Haha, dat klopt en zeg maar jij hoor.” “Hallo, Marija ik denk dat je wel graag een rondleiding door de manege wilt hebben, daarna kunnen we dan wat drinken samen met mijn vrouw Lisa, ze geeft nu nog les, maar over een half uurtje is de les afgelopen.” “Wij blijven wel even hier.” Zeggen haar om en tante. Marija weet wel waarom, haar tante en oom houden totaal niet van paarden en zijn er zelfs bang voor.
Samen met Paul loopt Marija de kantine uit, ze komen in een halletje waar vier kinderen zich verdringen om een blik op het indelingen bord te werpen om te kijken op welke pony ze moeten rijden. “Nou, hier zien de kinderen dus op welk paard of op welke pony ze moeten rijden.” Vertelt Paul. Alle kinderen gaan rond Paul staan en vuren vragen op hem af over ruilen en niet op een bepaalde pony willen. Ze roepen zo hard dat Marija het niet eens kan verstaan, maar Paul roept: “Nee meiden vandaag wordt er even niet geruild, wij zijn nu druk bezig met de verhuizing en al jullie ruilplannen kunnen er even niet meer bij.” Drie kinderen lopen beteuterd weg, maar een blijft in een hoekje staan en begint te huilen. Paul zucht, maar loopt toch naar het meisje toe en zegt tegen haar: “Wat is er Anne?” “Ik, ik, ik durf Peek-a-Booh na de les niet af te zadelen.” Hakkelt Anne. “Nou.” Zegt Paul. “Ik denk dat Marija hier je straks heel graag wil helpen.” En dat is zo. Marija kan niet wachten om te zien welke paarden er nog meer zijn en natuurlijk wil ze ook Peek-a-Booh graag zien. Helaas moet Peek-a-Booh nog een uur rijden, maar daarna gaat ze Anne helpen met het afzadelen van de vriendelijke shet. “Hier kunnen de kinderen ook al hun caps, zweepjes en borstels neerleggen.” Gaat Paul verder. En inderdaad, er liggen wel zeker zeg caps en zweepjes en ook borstels liggen verspreid door de hal. Ze lopen verder en komen bij twee deuren, één daarvan is de buitendeur en leidt naar het terrein, de ander naar de stallen. Ze nemen eerst de deur naar het terrein en lopen het erf over. Paul laat Marija de hooi schuur zien en het weiland. Dan komen ze bij een grote buitenbak, longeercirkel en een paddock. “Het ziet er goed uit zeg.” Zegt Marija. “Nou, dan wordt het maar eens tijd om naar de stal te gaan” Zegt Paul. Daar zegt Marija geen nee tegen, ze wil wel eens zien welke paarden er nog zijn en natuurlijk wil ze Peek-a-Booh aaien en knuffelen. Ze gaan eerst nog even langs de ingang van de binnenbak, zodat Marija even kan kijken hoe de pony`s eruit zien. De beginnende ruitertjes stijgen af en geven hun pony`s over aan de vier meisjes die Paul en Marija tegen kwamen in het halletje. Peek-a-Booh wordt overgenomen door het huilende meisje en verder worden ook de Welsh en de IJslander overgenomen. Er komt een andere pony de bak in, een Appaloosa die wat ongeduldig heen en weer dribbelt, een heel mooi paardje. Vier van de vijf overgebleven paarden staan nu in de bak en Marija vraagt zich af hoe het vijfde paard eruit ziet. “Zullen we verder gaan?” Vraagt ze aan Paul. “Ja hoor” Zegt Paul en ze lopen verder. Ze komen nog langs een klein weilandje en gaan dan de stal binnen. De stal is licht en de boxen zijn ruim met halve deuren, zodat de paarden over de boxdeuren kunnen kijken. Er zijn heel veel stallen, maar de meeste zijn leeg. Ze lopen helemaal naar het einde van de stal langs alle lege boxen en komen dan bij boxen met stro erin. Helemaal aan het einde steekt een prachtige schimmel haar hoofd over de deur. Het is over duidelijk een Arabier. “Dit is Silver Princess een Arabische merrie” Verteld Paul haar. Hij hoeft Marija niet te vertellen dat het een dochter is van haar moeders merrie, dat was precies zo`n mooie schimmel. “Dag mooie” Praat Marija zachtjes tegen de merrie die aan haar hand snuffelt. “Waarom loopt zij niet mee in de les?” “Tja, ze is geen beginners paardje en alle gevorderden lessen hebben we stop gezet.” Antwoord Paul. “O, waarom dat dan?” Vraagt Marija. “In verband met de verhuizing en er zijn nog maar vijf paarden over en twee daarvan kun je als gevorderden niet eens op zitten zonder dat je benen over de grond slepen.” Marija weet meteen dat hij Peek-a-Booh en de kleine Welsh pony bedoelt. “En ook de beginners lessen stoppen over vijf weken.” Gaat Paul verder. “Wij gaan al over zes weken weg naar Noorwegen.” Paul zucht. Marija ziet aan zijn gezicht dat hij liever hier bij de manege wil blijven. Voordat Marija iets kan zeggen gaat Paul verder: “Dan moeten alle kinderen hier van het erf verdwenen zijn, zodat jij kunt beslissen wat je met de manege en de resterende paarden wilt doen.” Paul kijkt haar aan en zegt dan: “Heb je daar al over nagedacht? “Nee, niet echt, maar in ieder geval wil ik Peek-a-Booh houden.” Marija denkt nog eens na en zegt waar ze eigenlijk al een tijdje aan dacht: “Ik denk dat ik het gewoon laat zoals het is en doorga met de manege.” Paul vindt het zichtbaar leuk om dat te horen, maar zegt wel dat ze natuurlijk ook naar school moet. Oei, daar had Marija niet echt over nagedacht. Maar ze hoeft nog maar een jaar en dan kan ze naar de instructrice opleiding die hier gelukkig in de buurt is. In de tussentijd kan ze wel wat kinderen les geven en vijf paarden zijn niet zo veel werk als dat er tien in de stal staan. Na de rondleiding gaan ze terug naar de kantine waar Lisa net binnenkomt. Ze groet Marija en haar oom en tante en verdwijnt door de deur waar Paul door binnenkwam om zich om te kleden. Het huilende meisje komt de kantine binnen en dat herinnert Marija er aan dat ze haar had belooft te helpen met Peek-a-Booh. Ze gaat met het meisje weer de stal in en ziet de kleine Shetlander samen met de andere drie pony`s op de poetsplaats staan. Rustig loopt Marija op haar vroegere pony af en zachtjes aait ze zijn zachte velletje. Ze denkt weer aan de fantastische tijd die ze hadden met zijn zessen. Zij, haar moeder, haar vader, Blanche het paard van haar moeder, Whirlwind het paard van haar vader en Peek-a-Booh haar pony. Ze reden buiten organiseerde wedstrijden, maar toen kwam die vreselijke dag. Marija was net vijf toen het gebeurde. Ze was bij haar oom en tante aan het logeren en haar ouders zouden haar `s avonds op komen halen, maar ten ze er om elf uur nog niet waren werd tante Liesbeth wel een beetje ongerust en ze belde eens op. De telefoon werd niet opgenomen en een half uurtje later werden ze opgebeld dat haar vader en moeder waren omgekomen bij een auto ongeluk. Marija had het toen nog niet helemaal gesnapt, maar ze was wel heel verdrietig en wilde naar peek-a-Booh en naar haar ouders. Zij zou de manege krijgen, maar was nu natuurlijk nog veel te jong en de manege ging naar vrienden van haar ouders die ook van paarden hielden. Marija krijgt tranen in haar ogen. Het meisje naast haar kijkt haar aan en zegt: “Ben jij ook bang voor paarden?” En ze barst in snikken uit. Lachend buigt Marija zich over het meisje en verteld haar dat ze helemaal niet bang is voor paarden, maar juist heel blij dat ze Peek-a-Booh weer ziet. Samen poetsen ze Peek-a-Booh en dan zetten ze de shet weer op stal. Een moeder komt het meisje ophalen en Marija loopt terug naar de kantine. Daar zijn haar oom en tante verwikkeld in een gesprek met Paul en Lisa. Als zij binnenkomt, vallen de volwassenen stil en Marija begrijpt dat er is gepraat over wat er met de manege moet gebeuren. Oom Peter kucht en haar tante begint: “Marija, we hebben eens gepraat over wat er met de manege moet gebeuren en we zijn tot de conclusie gekomen dat: als jij er mee door wilt gaan we hier naar toe verhuizen en dat jij de manege mag runnen.” Marija juicht natuurlijk wil ze door gaan met de manege! “Maar er zijn natuurlijk wel voorwaarden aan verbonden.” Marija zucht, haar oom ook altijd met zijn voorwaarden. “Wij weten niets van paarden en kunnen je dus niet met de verzorging helpen, verder moet je ook gewoon naar school en we willen niet dat je schoolwerk lijdt onder het werk op de manege. We hebben al gezien dat er hier dichtbij net zo`n school is als waar je eerst op zat en als je het laatste jaar afgemaakt hebt kun je hier in de buurt een instructrice opleiding volgen. Maar alleen als je wilt natuurlijk.” Wat een domme vraag natuurlijk wil Marija dat. Ze gaan met zijn vijven het huis van Paul en Lisa in en beginnen aan het avondeten. Daarna kletsen ze nog wat over de manege en dan gaat Marija naar bed. Op haar bed denkt ze aan de fantastische dag die ze heeft gehad en dan valt ze in slaap.
De volgende ochtend vertrekken ze al vroeg van de manege weer op weg naar huis. Marija vindt het jammer dat ze niet langer konden blijven, maar ze moet natuurlijk gewoon weer naar school. En in de vakantie gaat ze er een hele week logeren!
Eindelijk is het zaterdag. Marija heeft zich op school helemaal niet kunnen concentreren en gister heeft ze aan haar vriendinnen verteld dat ze over een tijdje gaat verhuizen. Die vonden het jammer dat ze naar een andere school ging, maar ze vonden het vooral heel leuk voor Marija dat ze nu op een manege gaat wonen. Ze beloofden allemaal een keer langs te komen. Marija kleed zich snel aan en ziet op de klok dat ze laat is voor haar paardrijles. Ze haast zich naar de manege en komt nog precies op tijd. Ze werpt snel een blik op het bord. Dancer. Dat had ze al verwacht en ze haalt snel het zadel en hoofdstel. Als ze in de bak is komt Inge naar haar toe en vraagt: “En hoe was het, hoe ziet de manege eruit.” Marija verteld over de manege en over de paarden die er nog staan en natuurlijk ook dat ze er morgen naartoe gaat om er een weekje te logeren. Het wordt een fantastische les, Dancer en Marija doen goed hun best en Inge is erg tevreden. Eenmaal thuis denkt Marija aan de fijne tijd die ze heeft gehad met Inge, Dancer en Olaf en voor het eerst vindt ze het ook wel jammer dat ze gaan verhuizen. Over vijf weken gaan Paul en Lisa weg en kunnen zij erin. Marija bedenkt zich dat ze de eerst volgende vakantie Inge uitnodigt om eens langs te komen.
De volgende dag wordt Marija al vroeg wakker. Vandaag gaat ze naar manege Prinsenstad. Vlug kleed ze zich om en begint met het inpakken van haar tas: drie rijbroeken, wat T-shirtjes, sokken en natuurlijk haar ondergoed en toilet spullen. Haar oom en tante zijn nog lang niet wakker, dus gaat Marija maar even tv kijken. Dan komt haar tante eindelijk naar beneden en Marija vraagt: “Goede morgen Liesbeth, hoe laat gaan we weg?” Tante Liesbeth lacht en antwoord: “Pas om drie uur, we hebben om half zeven afgesproken met Paul en Lisa. Als je wilt kun je nog even naar de manege gaan en een uurtje rijden.” Ze drukt Marija wat geld in de hand voor het rijden en begint aan het ontbijt. Na het ontbijt gaat Marija meteen naar de manege. Op zondag zijn er geen lessen op de manege en is het dus lekker rustig, alleen de mensen die een uurtje voor zich zelf willen rijden zijn welkom. Er zijn vandaag niet veel mensen en Marija loopt naar het kantoortje van Inge. “Hey Marija, ik dacht dat je vandaag naar je manege ging?” “Ja.” Zegt Marija “Maar we gaan pas om drie uur weg, dus mag ik van mijn tante een uurtje voor mijzelf rijden.” “Haha.” Lacht Inge. “Oow” Zegt ze er achter aan. “Er zijn alleen wat probleempjes die ik met je wilt bespreken.” Ze kijkt er erg ernstig bij en Marija krijgt een vervelend gevoel in haar maag, er zou toch niets ergs zijn? “Het gaat om Dancer, ze heeft iets aan haar rug wat niet meer te genezen is. Mevrouw Smid (de eigenaresse van de manege) kon kiezen tussen in laten slapen, of op het land in België. Natuurlijk heeft ze voor het laatste gekozen, maar het probleem is dat er geen plaats meer is op het land voor nog een paard. Aangezien Dancer veel waard is en er een kleine kans is dat pijn na veel rust verdwijnt, heeft ze er voor gekozen Dancer op het land te zetten en Olaf terug te halen! Je begrijpt dat Olaf niet op de manege kan blijven als hij niet in de lessen kan lopen en als niemand hem wil kopen, dan weet je wat er gaat gebeuren.” Daar wil Marija niet aan denken, Olaf dood nee dat kan gewoon niet. “Dus ik dacht dat je Olaf nog wel even wilde verzorgen tot hij weg moet.” Marija denkt na, ze wil heel graag voor Olaf zorgen. “Waarneer gaat hij dan weg?” Vraagt ze. “Dinsdag over drie weken komt de handelaar hem meenemen.” “Is er geen manier om hem te redden?” vraagt Marija. “Nee, alleen heel veel geld, of een adresje waar hij kan staan zouden kunnen helpen.” He, jammer denkt Marija. Op de Prinsenstad kan hij niet staan, daar heb ik het geld niet voor! “Nou meid in ieder geval kun je een uurtje lekker rijden.” Zegt Inge. “Maar niet op Olaf of Dancer, want die staan nu nog alle twee in België. Morgen komt Olafje terug.” Inge kijkt erg verdrietig en Marija weet dat zij er ook niet aan moet denken dat Olaf weggaat, hij is al zeker twintig jaar op de manege. Marija denkt na, maar kan geen goede oplossing vinden, dan maar eerst lekker rijden en naar manege Prinsenstad en dan maar weer verder piekeren. Ze gaat rijden op Hercules een grote Friese ruin. Hij is best leuk, maar niet zo leuk als Dancer en Olaf. Ze hoopt wel dat Dancer weer beter wordt, want dan komt ze misschien wel terug naar de manege!
Om half drie gaat Marija weer naar huis toe en ze pakt wat te lezen om mee te nemen onderweg. Dan vertrekken ze. Na drie uur rijden komen ze op de manege aan. Paul staat op het erf en komt meteen op ze af. “Hallo! Lisa is net bezig met het eten dus we kunnen zo aanschuiven.” Hij loopt voor ze uit het huis in. Daar ruikt het heerlijk naar boerenkool met worst en dat is dan ook precies wat ze eten. Voor Marija is er vegetarische rookworst, want ze is vegetariër. Na het eten lopen ze nog een rondje door de stallen en Lisa verteld haar wat over alle paarden en pony`s. Als eerste de witte welsh pony. Lisa vertelt dat het een acht jarig ruintje is, hij heet Ricky. “Hij ziet er lief uit” zegt Marija. “Ja, het is ook een schatje en hij houdt heel erg van poetsen.” Vertelt Lisa. Ze praten wat over de prestaties van Ricky, die het op springwedstrijden goed blijkt te doen, maar die wel wat eigenwijze streekjes heeft. Dan lopen ze verder langs de boxen naar de stal van de IJslander. Als ze aankomen lopen steekt het bruine IJslandertje haar hoofd over de staldeur, het IJslandertje heeft leuke witte manen. Zachtjes aait Marija de zachte neus van het paardje. “Dit is Kvitur, een merrie, ze is 7 jaar en ze kan ook tolten.” Ook Lisa kijkt vertederd naar Kvitur en je kunt zien dat ze erg veel van de merrie houdt. “En hoe is ze onder het zadel?” Vraagt Marija. “Snel, maar ze is wel heel voorzichtig met jonge en bange ruitertjes, daarom is het zo`n goede manege pony.” Lisa gaat de stal binnen en voelt even aan het been van Kvitur. “Heeft ze iets?” Vraagt Marija. “Hmm.” Mompelt Lisa en zegt dan: “Ja ze is gister getrapt door Rainbow en ze liep vanmorgen een beetje kreupel. Ik heb het been afgespoten en daarna ging het wel, maar het is nu nog steeds een beetje warm.” Lisa kijkt erg bezorgd. “Ik denk dat ik morgen de veearts even bel om haar te bekijken, ze is mijn lieveling en ik kan het niet over mijn hart verkrijgen weg te gaan en te weten dat ze kreupelt.” Gaat Lisa verder. “Maar jullie gaan toch pas over vijf weken weg?” Vraagt Marija. “Ja, maar ik wil dat het hier helemaal piekfijn in orde is als we vertrekken.” Dat begrijpt Marija wel, zij zou het ook niet fijn vinden als ze naar Noorwegen ging verhuizen en wist dat haar lievelings pony kreupelde. Ze lopen naar de stallen aan de overkant waar Peek-a-Booh staat. Lisa hoeft Marija niet te vertellen hoe Peek-a-Booh is, want het was vroeger natuurlijk haar eigen pony. De bonte shet staat vrolijk op haar plukje hooi te kauwen en als Marija en Lisa langs komen tilt ze haar hoofd op. “Ook een prima pony, maar dat hoef ik je natuurlijk niet te vertellen.” Lacht Lisa. Nee dat weet Marija nog wel, hoe Peek-a-Booh was. Een heel lieve Shetlander die ook nog eens lekker hard kan. Ze aaien de kleine pony en lopen verder naar de stal tegenover die van Peek-a-Booh. Daar staat de Appaloosa al tegen de staldeur te trappen. Lisa geeft het paard een rake knal.”De enige reden dat we Rainbow niet verkocht hebben is, dat niemand hem hebben wil.” Lisa kijkt naar de Appaloosa die Rainbow heet. “Het was zo`n leuk paardje.” Mompelt Lisa en ze schudt haar hoofd. ”Wat is er met Rainbow gebeurd?” Vraagt Marija. “Niets, niets bijzonder.” Maar Marija bedenkt zich meteen dat ze dit uit gaat zoeken. “Waarom wil niemand Rainbow dan hebben? Is hij zo moeilijk met rijden?” Vraagt Marija. “Als je de stal in gaat wordt je eruit getrapt en als je hem dan met zijn tweeën de hoek in gedreven hebt en hem na wat moeite een zadel op hebt gedaan, dan is hij braaf. Gewoon heel lief, maar als je er dan opstapt, oeioeioei dan lig je er binnen twee minuten af als je niet oplet. Je moet hem goed laten werken, meteen al vanaf het begin dat je in het zadel gaat zitten. Hij kan best goed dressuren, maar je moet wel goed kunnen rijden om het eruit te krijgen.” Lisa zucht. “Maar waarom reed hij toen ik hier vorige keer was dan in de beginnersles?” Een heel moeilijk paard in een beginnersles, dat lijkt Marija toch niet zo`n goede combinatie. “Oja, dat vergat ik bijna. Met jonge bange ruitertjes is het een hele lieve en brave pony. Hij loopt lief achter het paardje voor hem en doet geen stap verkeerd, maar zodra hij dan weer in zijn stal is en het zadel is af, dan is hij weer niet te genieten.” Ze kijken nog even en lopen weer verder, daar is de stal van Silver Princess. Marija had de merrie natuurlijk al eerder gezien en ze aait over de zachte neus van het zilver witte paard. Lisa verteld haar dat Silver in de stal heel lief is en dat ze echt aanleg heeft voor dressuur en ook heel redelijk kan springen. Ze vertelt ook dat Silver over ong. een maandje een veulentje krijgt. De vader is Sharav el Jamal een zwarte Arabier. Lisa ziet het al helemaal voor zich. Een lief klein Arabiertje in het stro, ze kan bijna niet wachten tot het zover is. Na alle paarden bekeken te hebben, lopen ze weer naar het huis, want daar gaan Marija en haar oom en tante wonen. Haar oom en tante zijn met Paul in het huis gebleven om het eens te bekijken en ze zitten net achter een kopje koffie als Lisa en Marija binnenkomen. “Zo, wat vind je van onze knollen?” Vraagt Paul. “Ze zien er allemaal lief uit en ik kan niet wachten om ze te poetsen en erop te rijden.” Lacht Marija. “En hoe ziet het huis eruit?” Marija is wel benieuwd of haar oom en tante hier willen wonen, want ja anders gaat het hele plan natuurlijk niet door. Maar gelukkig haar oom en tante vinden het huis prachtig en willen er graag wonen. Ook met de school van Marija is het allemaal geregeld. Nog even doorleren en ze kan over een jaartje naar de instructrice opleiding! ’s Avonds in bed denkt Marija weer aan Olaf, haar lieve Olaf en ze barst in snikken uit. Wie wil er nu een oude kreupele pony waar je heel veel dierenartskosten voor moet betalen? Ja inderdaad de slager dus. Nu moet Marija nog harder huilen en ze bedenkt bij zichzelf dat er vast wel iemand is die zo`n lieve pony als Olaf hebben wil. Dan krijgt ze opeens een idee. Ze is binnenkort jarig en als ze nou eens… Ja wat een goed idee, ze vraagt gewoon Olaf voor haar verjaardag. Waarom niet, ze hebben nu toch genoeg plek! Marija glimlacht en valt in slapend denkend aan de leuke dag die ze morgen gaat krijgen.
Een uitdaging!
De volgende morgen ruikt het in het huis naar eieren. Paul heeft een heel uitgebreid ontbijtje gemaakt voor zichzelf, Lisa, Marija en haar oom en tante. Na het heerlijke ontbijt gaan Lisa en Marija naar beneden om de paarden te voeren. Op maandag beginnen de lessen weer om vier uur. Als ze de stal in komen begint Rainbow weer te trappen. Lisa laat Marija de verschillende voertonnen en het voerschema zien. Daar staat precies op welk paard wat te eten krijgt. Na het voeren zetten ze Ricky en Rainbow op de poetsplaats om ze te poetsen. Ze gaan straks rijden. Marija op Ricky en Lisa op Rainbow. Marija is best zenuwachtig, maar gelukkig zit ze op een brave pony. Tenminste dat zegt Lisa. Na het poetsen pakken ze de zadels en hoofdstellen van de twee paarden. “En heb je er een beetje zin in?” Vraagt Lisa. “Natuurlijk!” Antwoord Marija. “Maar is het niet te zwaar voor ze om nu te rijden en vanmiddag dan ook nog?” “Nee hoor, want ze zijn gewend in ieder geval twee uur op een dag te rijden en met die beginnerlessen stappen ze meer als dat ze draven, dus dat is geen probleem.” “Hoeveel lessen zijn er vanmiddag?” Vraagt Marija. “Twee lessen van ieder 3 kinderen, in de eerste les lopen Ricky, Kvitur en Peek-a-Booh en in de tweede les Rainbow, Kvitur en Peek-a-Booh.” Antwoord Lisa.”Ze lopen in totaal allemaal twee uur, alleen met Silver Princess moet gestapt worden.” “Vanwege haar veulen zeker?” Marija denkt aan de dikke buik van de merrie en weet dat daar geen singel om heen past. “Jah, er zijn geen singels in de juiste maat en ze mag ook niet te veel doen zo vlak voor de bevalling.” Lisa bevestigd daarmee de gedachten van Marija.
Opbouwende kritiek is goed, maar ik ben pas? 13 dus niet te slechte dingen anders slaap ik vanacht niet
p.s. Ik hoop trouwens dat het 1500 woorden is, ik heb ze niet geteld, maar ik vind het aardig veel in word is het 7 blz. dus ik denk dat het wel genoeg is
Misschien al shet helemaal af is 