Citaat:
Langzaam open ik mijn ogen. Ik zie alles wazig en wil om hulp schreeuwen, er komt geen geluid uit mijn keel. Draai me voorzichtig op mijn zij, sjonge wat doet mijn lichaam pijn! Voorzichtig probeer ik mijn ogen beter open te krijgen, het lukt niet en sluit ze maar weer. Ineens schrik ik, er komt iemand aan lopen. Langzaam doe ik mijn ogen weer open, eindelijk ik zie redelijk goed. “Wat heb jij gedaan man!” zegt iemand tegen me. Ik wil wat terug zeggen maar het lukt nog niet, ben gewoon dood moe. “Kim! Wat is er! Zeg nou wat!” Ineens heb ik door dat dit Richard is die bij mij staat. “B-ben gevallen denk ik” het komt aardig verrot uit mijn keel maar zo weet Richard tenminste wat er is. “Hoelang lig je hier al? Al lang? Nog maar net? Kun je overeind komen?” Richard klinkt gigantisch onrustig, logisch eigenlijk. Ik denk, tja hoelang lig ik hier al en kan ik wel weer overeind komen? Ik word een beetje paniekerig. “Ik weet niet hoelang ik hier al lig en ik kon me net wel omdraaien.” “Probeer eens te gaan zitten dan” Richard legt zijn arm onder mijn nek door en er schiet een gigantische pijn scheut door mij heen. Langzaam kom ik omhoog en keek eens in het rond. O ja ik was aan het springen, nu weet ik weer wat er gebeurd is! “Richard ik weet al wat er is gebeurd.” “Nou vertel dan!” Hij klinkt nog steeds onrustig. “Nou ik was aan het springen, en Tessa galoppeerde heel snel op de hindernis af, dus ik wou haar ervoor weg sturen, maar ze wou niet ze nam het bit achter haar kiezen. Op het allerlaatste moment stond ze ineens stil, zo vanuit ren galop, toen viel ik dus voor over en ben in de hindernis gevallen.” “Doos! Waarom spring je dan ook zonder martingaal en alleen?!” “Je hoeft echt niet kwaad te worden hoor Richard ik ga echt niet voor de grap op de grond liggen! En martingaal had ik af omdat ik eigenlijk dressuur wou rijden, maar ja de hindernis stond er en ik dacht och paar sprongetjes maakt niet zoveel uit.” Ik was eigenlijk wel geschrokken dat Richard boos werd want ik vond hem echt heel erg aardig en we waren ook altijd veel samen, maar aan de andere kant hij was natuurlijk ook geschrokken, ik die haast nooit meer viel, lag nu ineens in het zand. Ook dat hoorde erbij. Ik ging staan, er ging een flinke pijn door mijn been en ik keek even angstig. “Je been doet zeer hé.” “Nee lijkt maar zo antwoord ik boos.” Ik strompel richting Tessa en wil weer opstappen maar Richard houd me tegen. “Dit lijkt me geen slim idee kleine” “Hou je bek en bemoei je niet met me ja!” “Oké, dan zoek je het zelf maar uit Kim, maar kom niet bij me zeuren als je weer op je snuitje gaat want ik zie al wat er verkeerd is.” Eigenwijs als ik was negeerde ik Richard en klom er weer op. “Stap meisje, kom op eikel nu eens niet zo!” “Kim! Nou die teugels loslaten en afstappen! Als je doorrijd trek ik je er persoonlijk af!” Richard werd echt kwaad. Ik gehoorzaamde maar braaf want ik had al een keer met hem gestoeid en toen liet hij ook al voelen hoe sterk hij was, ik moest hem maar niet kwaad maken. “Hier ga jij dan rijden als je alles zo perfect weet man!” Meteen had ik spijt dat ik zo kwaad op Richard werd maar hij moest maar eens voelen dat hij me niet zo moest rond commanderen. Sjokkend ging ik richting Tessa haar stal terwijl Richard rond reed. “Wat zou ik eens gaan doen.” Dacht ik hardop. Ach, laat ik Tessa haar stal nu maar gaan uitmesten. Hoeft dat straks ook niet meer. Zoekend naar een mestvork liep ik door de stallen, a daar stond een. Nu de kruiwagen opvissen. Toen ik de kruiwagen gevonden had was ik meteen nog kwader. Had die stomme snol haar kruiwagen weer eens niet leeggegooid! Mocht Anita haar paard hier voor weinig geld stallen maar dan moest ze zelf uitmesten, het uitmesten deed ze altijd maar haar kruiwagen leeg gooien deed ze nooit! Ik pakte meteen mijn mobiel en draaide Anita haar nummer. “Hallo met Anita.” Ik werd zo kwaad toen ik haar zo vrolijk hoorde praten. “Hallo met Kim.” Het kwam er behoorlijk boos uit. “Kim! Wat is er aan de hand? Is er iets met Kees?” “Nee, er is iets met jou, je hebt alweer je kruiwagen niet leeggegooid! Dit is de laatste keer of ik smijt hem leeg in Kees zijn stal.” Hiermee verbrak ik de verbinding. Normaal konden Anita en ik het wel goed vinden maar het ging nu gewoon niet. Ze deed zo vreemd de laatste tijd. Ze kwam ook steeds minder vaak opdagen en dan was ik degene die maar stallen kon gaan mesten, ook voor haar paard. Ik had de kruiwagen nog maar net leeggegooid of Anita kwam met een rood hoofd aangerent. “Zo en waar sloeg dat net op!” Ze was gigantisch kwaad. “Waar dat opsloeg? Daar vraag jij mij naar? Nou kijk, jij mest keurig netjes uit, maar je gooit nooit en dan ook nooit die kruiwagen leeg! Hoeveel meter is het nou naar die rot mestbult? Nog geen 20 meter! Dus je hebt niet te zeuren dat je er zover mee moet lopen!” “Ja, nou en ik had last van me rug!” Anita probeerde er weer eens onderuit te komen want deze discussie hadden we al veel vaker gehad. “Dit is je laatste waarschuwing Anita! Als je er nu niet om denkt dat jij je kruiwagen leeg gooit, kun je je paard komen halen en ergens anders stallen! Ik vind het gezellig dat je hier bent maar zoveel verdien ik niet aan je en je laat ook nog altijd een gigantische rotzooi achter! Het moet maar eens over zijn!” Ik liep weg, even bij Richard kijken, hij reed Tessa nu en ik ging zwijgend bij de bak staan. Richard had me vernomen en keek mij aan. “Wat heb jij dan meid! Je trilt en je huilt!” “Ja, die doos heeft haar kruiwagen weer eens niet leeggegooid! Het moet maar eens over zijn, ik heb haar verteld dat als ze het nu nog een keer vergeet ze haar paard op kan halen en hier weg moet gaan.” Ik begon nu echt te huilen. Alles ging de laatste tijd verkeerd, Richard wist het niet, maar het rijden ging al tijden niet meer goed, hij dacht dat ik er nooit meer af viel maar dit was al de derde keer deze week. “Richard, ik moet je eigenlijk wat vertellen.” Richard keek me geschrokken aan. “Wat is er dan meid?” “Nou dit is eigenlijk al de derde keer dat ik van Tessa viel.” Ik keek naar de grond want Richard dacht dat het echt super ging de laatste tijd. Hij keek mij geschrokken aan. “De derde keer zeg je?” “Ja, sorry dat ik het niet gezegd heb maar…” Richard onderbrak me. “Het maakt niet uit dat je valt maar ik vind het erger dat je tegen me liegt!” “Het spijt me echt!” Ik liep weer weg, vond het verschrikkelijk als iemand kwaad op me werd. Langzaam sjokte ik weer naar stal. Deze had ik daarnet uitgemest en opgestrooid, toen ik in Tessa haar stal was liet ik me op de grond vallen en begon te huilen. Na ongeveer 10 minuten kwam Richard eraan. “Je hoeft je niet zo aan te stellen hoor!” “Hou je bek en laat me met rust man! Ga toch lekker naar je vriendin!” Eigenlijk was ik al heel lang verliefd op hem, maar ik had het nooit durven zeggen en de laatste tijd was hij zo close met Wiandra. “Wie is mijn vriendin dan?” Richard keek me echt verontwaardig aan. “Ja die Wiandra ofzo!” “Sjonge! Wat trek jij snel oordelen! Ten eerste Wiandra is een vriendin van me en ten tweede maak jij je daar maar niet zo druk om!” “Laat maar Richard je zal het toch nooit begrijpen!” Ik wou wegrennen maar Richard pakte mijn arm vast toen ik hem voorbij ging. “Kim, denk jij nou echt dat ik dom ben?” “W-waar heb je het over?” In een paar seconde schoot van alles door mijn gedachten. “Kim den je nou echt dat ik niet doorheb dat jij mij leuk vind?” Mijn mond viel open van verbazing. Richard ging meteen verder met praten en zei: “Het valt ook niet op, steeds vragen wanneer ik wel of niet thuis ben, en je bent hier eigenlijk altijd als ik er wel ben.” Hoe was Richard hier achter gekomen. Hij woonde met zijn moeder en stiefvader voor de stallen die ik huurde. “Ik vind het knap dat je het vernomen hebt joh.” Toen ik dit had gezegd trok ik mijn arm los en liep weg. “Ga jij eerst Tessa maar afzadelen Richard, dan zie ik je zo in de zadelkamer.”