Geplaatst Hier weer een verhaal.
Deze keer weer eentje over het onderwerp 'paarden'.
Ik zou graag veel tips willen om het te gaan verbeteren, maar andere reactis zijn ook meer dan welkom.
‘’Kate wil jij Rose wassen en invlechten voor morgen?’’ vraagt Kent.
‘’En jij gaat lekker luieren zeker? Nou ik dacht het niet!’’ antwoord ik.
‘’Kon ik maar luieren… Ik moet namelijk op de nieuwe rijden.’’ Zegt hij met een zielig gezicht.
‘’Nou voorruit dan.’’ Geef ik toe terwijl ik wegloop op de spullen te halen. Ik moet lachen als ik denk aan een halfjaar terug. Ik weet zeker dat ik hem toen niet zou hebben tegen gesproken. Nee, ik zou nog liever mijn tong eraf bijten! Maar toen was hij voor mij nog de grote beroemdheid, die in elke krant wel werd genoemd. Nu is hij een goede vriend voor mij waarmee je veel lol kunt hebben. Sommige mensen denken zelfs dat we meer zijn dan alleen vrienden, maar dat is een leugen.
Met mijn handen vol spullen loop ik naar de wasplaats waar ik alles netjes neerleg. Ik heb in dit halfjaar wel geleerd om netjes te zijn, want vinden ze hier erg belangrijk op stal ‘Het Klavertje Vier’.
‘’Ik hoorde dat je Rose ging doen voor morgenvroeg, Kate?’’ zegt een stem achter me. Ik draai me om en kijk recht in de blauwe ogen van Johan.
‘’Ja, Kent heeft me gevraagd het te doen.’’ Antwoord ik verlegen.
‘’Dat zou ik ook vragen als ik een perfect ingevlochten paard wil.’’ Ik laat een verlegen glimlach zien en loop in de richting van Rose’s box.
Johan is de eigenaar van de stal. Hij is erg oud, maar kan gelukkig bijna alles nog. Ik heb heel veel van hem geleerd want eerlijk gezegd wist ik voor dit baantje nog niks van paarden.
Ik kwam hier alleen om bij Kent te zijn, om te kunnen opscheppen tegen mijn vriendinnen. Maar dat is nu wel verandert, ik kom nu voor de paarden.
Het is al half acht als ik weer thuiskom. Het duurde lang om Rose helemaal ingevlochten te krijgen. Ze wou niet stilstaan en zat enorm te klieren. Maar ik zou niet weggaan zonder dat ze was ingevlochten. Dat was de afspraak die ik later met Kent had gemaakt. Maar zoals ik al had verwacht zijn mijn ouders niet echt blij met mijn late thuiskomst.
‘’Wat is de reden dat je anderhalf uur te laat binnenkomt?’’ vraagt mijn vader nors.
‘’Ik moest een paard invlechten die niet zou stilstaan en ben gebleven tot het klaar was.’’
‘’Dat is geen goede reden om zo laat thuis te komen! Je blijft vanavond maar thuis van die paarden!’’ zegt mijn moeder.
‘’Ach barst!’’ zeg ik en ik knal de deur van de woonkamer hard dicht. Jeetje, wat kunnen die bejaarden zeuren zeg. Andere ouders zouden blij zijn met zo’n ijverige dochter. Maar ik moet weer precies twee hebben die dat niet vinden. Zuchtend zoek ik de keuken door op iets eetbaars. Gelukkig hebben mijn ouders nog een beetje van de spaghetti voor mij bewaard. Ik zet het bord in de magnetron en laat de spaghetti warm worden. Terwijl ik naar het ronddraaiende bord kijkt hoor ik hoe de keukendeur openklapt. Mijn moeder stapt bruusk de keuken binnen. Ik draai me langzaam om en wacht op wat er gaat komen.
‘’Kate nog één keer zo’n toon tegen ons en je komt de hele week niet meer bij de paarden. Ook kom je vanaf nu op tijd thuis anders kun je hetzelfde verwachten.’’ Ik ben te verbaasd om wat terug te zeggen en ben ook enorm opgelucht als de magnetron een piepje laat horen ten teken dat hij klaar is. Met een bord spaghetti in mijn hand ga ik aan tafel zitten. Ik voel mijn moeders ogen in mijn rug prikken, maar ik negeer haar en begin rustig te eten.
‘’Kate, ik moet je eigenlijk nog wat zeggen.’’
‘’Oh.’’ Zeg ik onverschillig.
‘’Je vader en ik gaan waarschijnlijk morgen weer een caravan kopen waar we deze zomer nog mee weggaan.’’
Vakantie is voor mij en mijn zusje altijd het leukste geweest wat er is. We hadden eerst altijd een grote caravan waar we vaak mee weggingen. Maar helaas moest de caravan worden verkocht toen we dit huis kochten. Ik vond het ook niet leuk toen bleek dat we niet meer zo vaak op vakantie konden.
Maar toen ik de rol als paardenverzorgster kreeg was het ineens veel minder erg om de vakanties door te komen. Maar nu we waarschijnlijk weer een caravan krijgen zullen we weer elke vakantie naar een camping vertrekken. Maar wil ik dit eigenlijk wel?
Ik heb nog een tijd over die vraag nagedacht. Ook toen ik op mijn bed lag kreeg ik hem maar niet uit mijn hoofd. Pas uren later ben ik, nog steeds zonder antwoord, in slaap gevallen.
Ik ben druk aan het vegen als Johan me roept. Snel zet ik de bezem tegen een box aan en loop naar hem toe. Hij staat in de box van de nieuwe aanwinst, Melodie.
‘’Deze meid houd niet van stilstaan. Wil jij haar even gaan borstelen en longeren?’’ vraagt Johan.
‘’Tuurlijk!’’ zeg ik opgewekt. Ik schuif de boxdeur open en pak Melodie bij haar halster.
Zacht klak ik met haar tong en doe een stapje voorruit. Dit is voor Melodie een teken om in één sprong uit de box te springen. Een beetje zenuwachtig loop ik met haar naar de poetsplaats.
Ik slaak een zucht van verlichting als ze vaststaat.
‘’Heeft Kent gister niet op haar gereden?’’ informeer ik.
’’Ja eventjes, maar het ging niet super. Ze is erg onzeker onder het springen en dat vond Kent maar niks.’’ Ik kijk hem ongelovig aan.
‘’Alleen omdat ze een beetje onzeker is? Jeetje…’’
Johan kijkt me lang en doordringend aan.
‘’Zou het jouw wat lijken om te leren rijden?’’ vraagt hij opeens. Ik voel hoe het bloed naar mijn wangen stroomt. Dit is de vraag waarop ik al maanden zit te wachten. De vraag waarop ik ja uitroep, de vraag die mijn grootste wens vervult.
‘’Ja, heel erg graag!’’
‘’Leid haar maar naar de bak Kate!’’ zegt Johan vanuit de bak. Trots leid ik Melodie naar de bak. Hiervoor moest ik eerst allemaal oefeningen doen waarmee ik Melodie een beetje leerde kennen. Zo heb ik haar lekker lang geborsteld en zijn we even over het erf gaan wandelen. Pas toen mocht ik Melodie opzadelen. En nu gaat het gebeuren; mijn eerste keer op een paard.
Ik leid Melodie naar Johan, die in het midden van de bak staat. Hij pakt haar teugels vast en geeft instructie over het opstijgen. Het valt best tegen om in zo’n zadel te komen!
Ik heb het Kent zo vaak zien doen, en bij hem leek het altijd een fluitje van een cent. Maar als je er eenmaal zelf in moet zien te komen is het heel wat anders!
Zachtjes laat ik me in het zadel zakken en zet mijn andere voet in de beugel.
‘’Klop Melodie maar even op de hals, ze is heel braaf.’’ Zegt Johan. Ik buig me voorover en aai over haar hals.
‘’Oké. Bij deze les zal ik vooral op je zit letten. Ik heb Melodie aan de longe, dus jij hoeft je nog niet druk te maken over de teugels. Probeer mijn instructies zo goed mogelijk op te volgen, en als je iets niet snapt gewoon vragen hoor!’’ zegt Johan vrolijk. Ik knik.
‘’Hij komt naast me staan en legt mijn benen in de goede positie.
‘’Let tijdens het rijden goed op je hakken, die moet je proberen goed naar beneden te houden.’’
‘’Ik zat vast aan de longe waardoor ik gelukkig niet hoefde te sturen. Want het was al lastig genoeg om goed te blijven zitten. Want je moest helemaal rechtop met je schouders naar achteren en…’’
‘’Ja dat heb je nu al tig keer verteld.’’ Zegt mijn zusje geïrriteerd.
‘’Ach ze kan het gewoon niet hebben dat zij eens niet aan het woord is.’’ Zegt mijn vader met een knipoog. Ik laat een spottend lachje aan mijn zusje zien en ga verder met eten.
‘’Voetbal is veel leuker dan die beesten.’’ Zegt mijn zusje.
‘’Ophouden Nynke, anders kun je naar boven.’’ Waarschuwt mijn moeder.
‘’Maar Kate, moeten wij nou eigenlijk ook gaan betalen voor die lessen?’’ informeert mijn vader.
‘’Nee hoor, Johan vond dat ik al genoeg over had voor de paarden en geeft me dus gratis les.’’ Zeg ik met een grote glimlach.
‘’Gelukkig, want ik denk dat we ons dat niet meer kunnen veroorloven, die caravan heeft een vermogen gekost!’’ zegt mijn moeder.
‘’Hebben jullie heb toch gekocht?’’ vraagt ik enthousiast.
‘’Ja! Je vader en ik zijn vandaag wezen kijken en mooi dat hij is. Alles is heel luxe en groot.’’
‘’Heel wat anders dan onze vorige.’’ Merkt mijn vader op.
‘’Ja, die is niks vergeleken bij deze, wat een ruimte!’’ verzucht mijn moeder.
‘’Wanneer komt hij thuis?’’ vraag ik.
‘’Morgen halen we hem op.’’ Antwoord mijn vader opgewekt.
‘’En ik krijg toch een tent pappa? Die mooie blauwe uit de folder.’’ Vleit mijn zusje.
‘’Ja, want als jullie bij elkaar slapen word het toch alleen maar ruzie.’’
‘’Hebben jullie al een vakantie geplant dan?’’ zeg ik.
‘’Ja, we gaan de hele zomer naar camping ‘Zeldenrust’ in drenthe.’’ Zegt mijn moeder blij…
Ik laat mijn vork vallen en kijk haar verbaasd aan.
Groetjes, Minthe
Ik heb al je andere verhalen gevolgd en deze ga ik zeker weer volgen!! 
leuk verhaal!!!
hhop van wel.
