Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 30-10-05 16:32

[verhaal] gegijzeld

Geplaatst door de TopicStarter : 30-10-05 16:32

Ik weet het wel, sommige mensen zullen nu denken: gaat ze nu alwéér met een nieuw verhaal beginnen?
Ik weet het, het is dom dat ik nooit een verhaal echt helemaal af heb gemaakt. Deze maak ik echt af, dat beloof ik.
En als je het stom vind dat ik weer opnieuw begin, en je wilt zeuren, houd het dan gewoon voor je, lees het verhaal dan gewoon niet.

“Zo.” Met een tevreden gezicht kijkt Samantha in de spiegel. Haar wang ziet er nog wel een beetje dik uit, maar de blauwe kleur is in ieder geval weg. Ze pakt haar rugzak en loopt naar beneden. “Mam?” Samantha kijkt de kamer in, het is er donker. Als ze het licht aan doet, zit haar moeder zachtjes te huilen in een hoek van de kamer.
“Mama?” Samantha gooit haar tas op een stoel en gaat voor haar moeder op haar knieën zitten.
“Wat heeft hij gedaan?” vraagt Samantha voorzichtig aan haar moeder. Haar moeder schudt haar hoofd en schuift haar broekspijp omhoog. Samantha schrikt. Het hele been is rood en blauw tegelijk. “Ik wil dit niet meer, Sam. Ik wil van hem af,” snikt haar moeder. Samantha weet niets te zeggen. Ze laat zich vallen en doet haar ogen dicht. Dan voelt ze een hand op haar been. Als ze haar ogen opendoet, kijkt ze recht in de rode, betraande ogen van haar moeder. “En, en hoe zit het met jou?” vraagt ze belangstellend. Met een glimlach laat Samantha zien dat het goed met haar gaat. Met een blik op de klok staat ze op. “Ik moet gaan mam, red je het hier alleen?”
Samantha`s moeder knikt en snuft een keer.
Samantha glimlacht en loopt naar de deur. Voor ze naar de buiten gaat, kijkt ze nog één keer naar haar moeder. Ze vindt het vreselijk om haar moeder zo te zien. En het gaat nu al maanden zo. Hoofdschuddend loopt ze naar haar fiets en stapt op. Het is al vijf voor half negen en het is een kwartier rijden naar school. Ze maakt zich er niet druk om, haar moeder is veel belangrijker. Na twintig minuten is ze op school. Het zit haar ook niet mee vandaag, eerst het gedoe thuis, dan de stoplichten die overal tegenzitten. Met een stalen gezicht zet Samantha haar fiets in het fietsenrek. Ze loopt de school in, langs de meldkamer. De conciërge, een dikke vrouw die eigenlijk meer op een man dan een vrouw lijkt, wenkt dat ze bij haar moet komen. “Waarom ben je nou alweer te laat, Samantha?”
Samantha geeft geen kik. Kon ze maar vertellen wat er aan de hand was, het zou een stuk gemakkelijker zijn. “Persoonlijke problemen.” Dat is enige wat Samantha uit kan brengen. Het is al de zoveelste keer dat ze dat zegt. De conciërge kijkt haar nors aan. “Ik ben die smoezen van jou zat. Laat ik eens even je moeder bellen.” Ze pakt de telefoon en kijkt in het schoolboekje voor Samantha`s nummer. Na een paar seconden hangt ze weer op. “Ze neemt niet op. Ga maar gauw naar je les, maar als dit nog één keer gebeurt, wordt het voor jou nakomen!”
Samantha laat haar schouders hangen en loopt naar haar lokaal. Was haar leven maar wat simpeler. Had haar moeder die stomme man maar nooit ontmoet. Drie keer klopt ze op de deur en er wordt toestemming gegeven om binnen te komen. Meteen loopt ze naar een lege plek naast Solange, haar beste vriendin. Gelukkig vraagt Solange niets, dat kan ze er nu niet bij hebben. Dat is het fijne van haar, ze weet precies wanneer ze iets moet vragen en wanneer niet. De hele les zit Samantha maar een beetje voor me uit te staren.
“Samantha, wat is er toch met je?” Na de les komt de leraar bij haar staan. Samantha haalt haar schouders op. “Het gaat niet goed thuis, maar ik mag niet vertellen wat er is, anders kom ik in de problemen.” Alsof het de normaalste zaak ter wereld is verlaat ze haar lokaal. Haar leraar kijkt haar verbaasd na.
In de pauze gaat Samantha naar buiten om een frisse neus te halen. Net als ze op wil staan, trilt haar mobiel in haar zak. Een sms’je. Als ze het sms’je leest, draait haar maag om. Haastig rent ze naar binnen, naar de toiletten. Solange heeft het gezien en rent haar achterna. Meteen rukt Samantha een toiletdeur open en begint te kokhalzen boven het toilet. Als ze klaar is gaat ze op de grond zitten. De tranen stromen nu over haar wangen. Solange komt zwijgend naast haar zitten en slaat een arm om haar heen. “Oh Solange, ik weet niet wat ik moet,” huilt Samantha, ze huilt maar door en Solange zegt niets. Na een flinke huilbui haalt Samantha haar mobiel tevoorschijn en geeft hem aan Solange. Solange`s ogen gaan wijdopen als ze het berichtje leest. Versuft gaat ze tegen de muur zitten. “Sam, waar gaat dit over? Wie is dit?”
Samantha kan het nu niet langer voor zich houden en begint alles te vertellen: “Je weet dat mijn ouders gescheiden zijn, vijf jaar geleden. Een half jaar naar de scheiding had mijn moeder een nieuwe vriend, Tony. Maar toen mijn moeder zijn zoon op een dag ging halen van school, zijn ze geramd door een busje. Mijn moeder heeft er een gebroken been aan over gehouden, Tony`s zoon heeft het niet overleefd. Een week daarna ging het uit. Het kwam doordat Tony mijn moeder altijd de schuld gaf dat zijn zoon dood was. Hij heeft haar drie jaar met rust gelaten, maar nu stalkt hij ons, al een jaar. Hij dreigt mijn moeder voor de rechter te slepen, haar de verkrachten of zelfs te vermoorden. Mijn moeder en ik worden nu elke dag geslagen, elke dag komt hij bij ons thuis om ons aan te pakken. En nu heeft hij dus onze kat en hond vermoord. Heb je de foto gezien die erbij zat?”
Solange knikt huiverend. “Wat een verhaal. Moet je hem niet aangeven?”
Samantha schudt haar hoofd. “Als we dat doen, vermoordt hij mijn moeder. Ik weet echt niet meer wat ik moet doen.” Samantha barst weer in tranen uit. “Help alsjeblieft Solange.”
Solange legt haar schouder op Samantha`s schouder. “Lieverd, ik zou niet weten wat ik moet doen. Ik wil je graag helpen, maar het kan niet.” Ze staat op. “Kom, we gaan je ziek melden.”
“Nee, ik wil niet naar huis, straks heeft hij Guy en Figaro gewoon bij ons thuis gelaten!”
“Dan gaan we naar mijn huis.” Solange helpt Samantha overeind en samen gaan ze naar de meldkamer. Daar aangekomen kijkt de conciërge verbaasd op. “Samantha, wat is er aan de hand? Gaat het wel goed?”
Solange antwoordt voor haar. “Het gaat niet goed met haar, mag ik haar mee naar mijn huis nemen?” Ze vangt Samantha op, die alweer door haar benen zakt. “Even volhouden Sam, het komt allemaal goed,” fluistert Solange in haar oor.
De conciërge krabt achter haar oor. “Ga maar naar huis dan.”
Bij het fietsenhok aangekomen, zet Solange Samantha achterop haar fiets. Met betraande ogen kijkt Samantha haar aan. “Beloof me dat je dit aan niemand vertelt, anders gaat er iets vreselijks gebeuren, ik voel het.”
Solange glimlacht en knikt. “Natuurlijk, ik beloof het. Jou gaat niets overkomen.” Ze helpt Samantha mee naar binnen en zet haar op de bank. “Wil je wat thee? Ik ben zo terug.” Ze loop naar de keuken.
Op dat moment komt Solange`s broer binnen. Hij is achttien en is net geslaagd voor zijn examens. “Hoi! Wat doe jij nu hier?” Hij gaat naast Samantha zitten en kijkt haar aan.
“We hadden heel veel uren uitval.” Solange komt binnen met een beker thee en zet hem voor Samantha neer. “Hier, drinken jij,” zegt ze lachend, zodat het niet teveel opvalt.
Solange`s broer haalt zijn schouders op. “Ik neem wel op,” zegt hij als de telefoon gaat. “Het is voor jou, Samantha,” zegt hij en geeft de telefoon aan Samantha. “Met Samantha,” zegt ze. Er klinkt een zware, schorre stem aan de andere kant van de lijn. “Samantha, als jij mij aangeeft, of het aan ook maar één iemand vertelt, gaat je moeder eraan, ik beloof het je.” Er wordt opgehangen en met een bleek gezicht legt Samantha de telefoon neer.
Solange ziet het en neemt haar vriendin mee naar boven. “Wat is er aan de hand?” vraagt haar broer bezorgd. “Niets, Brad, laat ons maar even.” Ze laten Brad alleen en lopen de trap op. In Solange`s kamer aangekomen vraagt Solange: “Wat heeft hij gezegd?” Samantha zegt niets en Solange vraagt niet verder.
“Ik moet naar huis, ik moet mijn moeder beschermen.” Samantha rent naar beneden, de straat op. Solange komt haar niet achterna. Samantha rent naar huis. Er staat een auto op de oprit, maar het is niet de auto van haar moeder. Ze rent nog harder, naar binnen. Als ze de deur opengooit, kijkt ze verschrikt naar haar moeder, die op de bank zit. Naast haar zit Tony, hij houdt haar arm vast en er is een pistool op haar hoofd gericht. “Vertel je dochter maar eens wat ik wil,” zegt hij grinnikend.
Samantha`s moeder slikt. “Hij wil tien miljoen euro en…” Ze stopt even. “ en hij wil jou als gijzelaar.”
Samantha wil schreeuwen, maar weet zich nog net in te houden. Rustig loopt ze naar Tony toe. Dan moet ze maar als gijzelaar mee, als haar moeder maar niets overkomt. Hij houdt het pistool nog steeds op haar moeder gericht, die bang blijft zitten.