
Dit is het geheel:

En het tekeningetje:

voor wie mijn pokke geschrift niet kan lezen

Voor zo ver ik kan zien
zie ik woede in de wereld.
Voor zo ver ik kan horen
hoor ik schoten in de lucht.
Voor zo ver ik kan voelen
voel ik haat in de wind.
Voor zo ver ik kan tasten
bemerk ik de drang in mijn hand.
De drang naar mee op zoek gaan
van waar de oorlog komt,
van hoe ik mensen helpen moet
en mezelf tracht te beschermen.
Maar de drang naar antwoorden
zal steeds een drang blijven.
Net als een vraag
die nooit een antwoord kent.
Wat vinden jullie er van?

(het gedicht heeft al eens een keer op bokt gestaan denk ik)