Geplaatst Geen idee, hoe ik HET zal zeggen. Over msn, dat is wel zeker. Misschien een beetje triest, maar aangezien mijn beltegoed meer dan op is en de persoon in kwestie net iets te verweg te woont om er eventjes heen te fietsen moet het maar zo.
Nou ja, zo….
Zodra ik online kom opent hij een gesprek. Hay lieverdjuh.
Ik heb je gemist!
Gut, wat een slijmbal.
Moeizaam tik ik: hey
Hij begint een banketstaaf over iets wat me totaal niet interesseert en ik zit nog steeds naar het ik mis je te kijken.
Hoe kan je me nou missen als je me nog bijna nooit gezien hebt Probeer ik subtiel.
Foute openingszin, want nu tikt hij: moet je nagaan dat ik je nog steeds mis.
Jaja Romeo. Ik pak er een Marsje bij om de zenuwen weg te eten.
Ook vraagt hij nog of ik die week misschien langs kan komen. (nee ik kan niet, geen vervoer) en praat hij verder over dat we meer moeten bellen (nog meer !?)
Nu komt van mij iets minder subtiel: kunnen we het daarom niet beter uitmaken, we wonen iets te ver uit elkaar en we zien elkaar dus nooit. Je kent me niet eens.
Het verzonden is voel ik me ontzettend opgelucht.
Hij draait er nog een beetje omheen; wil je dit echt? Ik weet het niet, ik ben nog heel verliefd op jou.
Maar voor mij is het zeker. Geen gemiep ik ben weer vrij, kan ik eindelijk is lekker lang genieten van mijn pasgekochte beltegoed en jeetje, nu hoef ik geen smoesjes meer te verzinnen waarom ik niet zou kunnen komen.
Als er in zijn msn naam verschijnt: ik heb een gebroken hart. Voel ik me heel eventjes schuldig, want ik heb dat hart gebroken. Vlak daarna voel ik me toch trots worden. Wauw, de rollen zijn omgedraaid. Ik heb een hart gebroken.
dit is eruitgekomen. Een Collumn die wel redelijk klopt. Ergens vind ik het niet kloppen, maar waar?
edit: l*llig vervangen voor triest.
vond dat banketstaaf niet zo heel mooi staan. 
dat weet ik nog niet eens. 