Zo, hier een luchtig gedichtje van mijn hand

Barry de struikrover

Barry was een struikrover, maar van het bescheiden soort
hij praatte er amper over, ik heb het zelden gehoord
voor hem telden slechts de daden, en niet het gesproken woord
overbodig om te vertellen, hij was fan van Feyenoord

Hij roofde en hij roofde, maar van hoe had niemand een idee
als je vroeg hoe dan Barry, zei hij: daar overval je míj mee
juiste plaats, juiste moment, maar bovenal telt de juiste duik
en ook struikrovershumor: want het is struik dat ik gebruik

In de roverswereld geldt: jouw territorium is heilig
elke rover kent die wet, waar ter wereld is het zó veilig
voor de één gaat geen zee te ver, een ander opent deuren en luiken
maar dat geldt niet voor onze held, want Barry verschanst zich in de struiken

Toen hij nog kruimeldief was, hoopte hij op een leven als muzikant
laatst stal hij een piano, wel honderdduizend waard of iets in die trant
Barry zag de ironie, en dacht terug aan de tijd dat hij ooit begon
hij zei ik mag dan geen alt of bas hebben, maar nu wel een Barry-ton

Hier wordt het Bar en boos, ik denk van ik waarschuw je maar vast
politie en rechters, daar had hij altijd voor opgepast
maar dat dit gebeurde, dat had hij absoluut niet verwacht
uit onderwachte hoek kwam wat Barry's werk tot een eind bracht

Want de plantsoenendienst maakte elke struik met de grond gelijk
alles moest voortaan kaal, zonder struik stond Barry flink te kijk
stelletje struikrovers, riep Barry duidelijk van de kaart
ontheemd van huis en haard, maar dit verhaaltje krijgt nog een staart

Nieuwe start en leven, je zou zeggen terug op het rechte pad
maar dat was niks voor hem, hij viel in een diep, donker en zwart gat
laat dat nou net zijn hoe Barry inspiratie voor nieuw werk vond
want hij loopt nu voortaan met bolletjes in zijn rovers-hol rond