[/b][size=x-large]Hoofdstuk 1[/size]
"Wat wij hadden was heel speciaal, maar.. 't kan gewoon niet meer.. Je zal 't niet begrijpen, maar 't is beter zo.. Ik hou van je -XXX- mij" Ik las mijn woorden nog 1 keer over en drukte op verzenden. Ik slikte mijn tranen weg en dacht bij mezelf: "Het is beter zo" Ilonka kwam aangerend en zag al wel aan mijn gezicht dat er iets speelde. Ze omhelsde me stevig voor een paar minuten, tranen stroomden over mijn wangen er leek geen einde aan te komen. Tot mijn telefoon ging. Mijn hart stond stil. Als het Ben maar niet is!! Ik keek naar 't schermpje en zag tot mijn opluchting dat Roy me belde: "Hoi"Zei ik met een zuchtende stem. Ik luisterde aandachtig naar hem, en voor mnij zat Ilonka te gebaren wie dat was: "Jah?" Ik kon er geen woord tussen krijgen, en daar had ik ook niet bepaald behoefte aan. "Wat erg zeg.." Zei ik na een lange stilte. "Jah dat kan ik begrijpen! Maar ik moet weer naar mijn les, kom om 10 voor 3 maar naar mijn school toe, dan praten we wel verder" Ik hing op zonder gedag te zeggen en keek Ilonka aan: "... Vraag maar niets.." En Ilonka had het al wel door. Met mijn hoofd tussen mijn schouders liep ik terug naar de school. 't Was of iedereen wist dat er iets was, de leraren zaten tegen, de leerlingen, kortom alles! Om half 3 zat ik bij natuurkunde in het lokaal en was er absoluut niet bij met mijn hoofd. Staarde in het niets tot ik mijn naam hoorde: "Huh, wat zei u meneer?" Vroeg ik verward. "Het antwoord op vraag 3d?" Zei hij eentonig. "Uhm, uhm.. Dat zal dan.. even.. kijken.. ik heb het hier ergens.." Ik bladerde mijn hele schrift door maar kon nergens 3d vinden. "'t Is al goed mevrouwtje" Vreselijk als hij dat mevrouwtje woord ging gebruiken, want dan zou het nooit goed zijn. "Komt u maar even het 8e uur bij mij, we hebben een aantal dingen te bespreken." Zei hij en keek direct naar zijn zin weer in zijn boek, de wijsneus. "Maar meneer.." Zei ik smekend " Jah Dirk, wat vind jij van 3d?" Zei meneer Bronkhart, alsof hij me niet eens hoorde, die man hoorde wat hij wou horen, verder niets! Zuchtend liet ik me achterover in mijn stoel liggen, en toen de bel ging keek meneer Bronkhart mij strak aan. "Je cijfers gaan drastisch achteruit, wat wou jij hieraan doen" Vroeg hij, alsof alles op mij aankwam. "Nou.. Beter leren?" Zei ik peinzend, en keek naar de grond. Wat een vreselijk antwoord dacht ik bij mezelf. "We zullen wel zien, je mag gaan" Ik pakte mijn tas en liep naar de deur. Achter me hoorde ik: "Als er iets is, je kan er altijd over praten"
Ik keek op mijn telefoon en zag een smsje van Ben. Zonder hem te bekijken drukte ik hem weg, maar beter dat ik hem niet lees. Ik zag Roy voor de school staan en hij omhelsde me innig, met tranen in zijn ogen. "De dokters zeiden dat ze morgen meer wisten.. "Zei hij terwijl hij me aankeek, met zijn mooie zachte bruine ogen. "Ze kunnen nu nog niets doen" Zei hij zacht en sloeg zijn ogen neer naar de grond. Arme jonge, hij heeft al zoveel meegemaakt, en nu dit![/b]