Ik was aan het paardrijden. Ik reed een keer weer op Tessa. Haar eigenaar Imke was er vandaag niet en had mij gevraagd of ik dan wel wou rijden. Dat wou ik dus wel. Ooit reed ik iedere dag op haar totdat Imke me vroeg of ik misschien op het pony’tje van de buren wou rijden. Ik vond het eerst maar niks. Die pony heette Yasmin en scheen een draak van een pony te zijn en ik reed altijd paarden en voelde me eigenlijk een beetje te goed voor een pony. Maar ik had me weer om laten praten en zo had ik haar dus een keer gereden en toen was zij mijn verzorgpony geworden want het klikte helemaal tussen ons. Maar hierdoor was ik wel met Tessa gestopt. Nu zat ik dus wel weer op haar. Ik vond me zelf altijd netter rijden dan Imke. Dat gevoel had ik nu weer, Tessa liep heel netjes en braaf aan de teugel en het voelde ook heel goed. Ik ging helemaal in het rijden op totdat ik ineens iemand hoorde roepen. Ik keek om en zag dat Sanne er stond. Sanne reed ook bij ons paard. Ik groette haar en draafde weer weg en Sanne ging naar haar eigen pony toe. Tessa werd ineens heel vervelend. De hele tijd bokken en van de hoefslag af gaan. Ik werd even goed kwaad pakte haar er even weer goed bij en toen was het gedonder ook meteen afgelopen. Ik vond het wel mooi geweest voor vandaag. Ik had bijna een uur gereden, dat deed Imke ook nooit. Die reed hoogstens een half uur. Ik ging Tessa maar eens uitstappen. Toen ik af stapte kwam Sanne aanlopen en vroeg of ze Tessa mocht afzadelen. Ik vond dit wel goed want was best moe geworden. Ik gaf Tessa mee en vroeg of ze wel heel voorzichtig met het zadel wou zijn. Dit was nog nieuw en had Imke aardig veel geld gekost. Ik zelf ging even rustig bij de bak in het zonnetje zitten. Het was al best fris buiten. Ik zat wat te denken en bedacht me dat dit me eerste winter met Yasmin zou worden. Ik reed haar pas sinds mei. Ik droomde nog wat verder toen ik ineens een gil vanuit stal hoorde. Ik schoot omhoog en rende stal in. Ik keek rond en zag dat Tessa los liep. Ik pakte haar bij het halster en zette haar vast voor haar stal. Ik vroeg Sanne waarom ze gilde. Ze vertelde me dat ze Tessa haar hoofdstel al afgedaan had en dat ze even los stond en dat de stalgeit er aan kwam en Tessa haar hooi ging opeten en hier was Tessa het niet mee eens. Dus die was boos weg gedraafd. Ik vertelde haar dat dit niks uitmaakte en dat dit wel vaker kon gebeuren als je met paarden bezig was. Toen ging ik Tessa haar zadel maar afhalen en legde haar deken op en zette haar terug in wei. Ik vroeg me af of ik ook nog zin had om Yasmin te rijden of haar een rustdag te geven. Na een tijdje hierover gedacht te hebben heb ik haar toch maar van wei gehaald en ben haar gaan opzadelen. Toen ik in de bak kwam vroeg ik Sanne of ze me even wilde helpen met het opbouwen van een hindernis. Sanne hielp me en even later reed ik rond op Yasmin, ze zat behoorlijk vast dus besloot haar maar eerst flink los te rijden. Na driekwartier was ze eindelijk los en ging ik maar eens springen. Het ging niet echt goed. Na een kwartier waren we één keer goed springen en acht weigeringen verder. Dit beviel me niet dus ik pakte maar even een zweepje erbij. Ik reed weer aan en Yasmin deed ditmaal net alsof ze sprong. Zette zich ook half af en had toen zoiets van bekijk het, ik gaf haar een flinke tik op haar kont en uiteindelijk sprong ze toch. Ik kon niet zo snel in de verlichte zit komen en Yasmin galoppeerde keihard rond na de sprong. Hierdoor kon ik mijn evenwicht niet terug krijgen en begon Yasmin ook nog te bokken. Ik kwam los uit het zadel en meer heb ik niet vernomen. Toen ik wakker werd lag ik in een helemaal witte kamer en wist niet waar ik was en wat er gebeurd was. Er was helemaal niemand bij me en ik werd paniekerig. Na een tijdje kwam er een zuster bij me en vertelde dat ik van Yasmin afgevallen was en mijn cap kapot was gegaan en ik daardoor een flinke hoofdwond opgelopen had, ik moest minimaal een week nog in het ziekenhuis blijven en het zou zes weken niet paardrijden worden. Ik was behoorlijk teleurgesteld maar mocht me niet druk maken van de zuster. Ik vroeg of me ouders al wisten dat ik in het ziekenhuis lag. Die wisten het al en waren onderweg naar het ziekenhuis. Ik viel weer wat in slaap en droomde onrustig over hoe ik van Yasmin viel. Toen ik wakker schrok wist ik al waardoor mijn cap kapot gegaan was, ik was al eens eerder van Yasmin gevallen en toen was ze op mijn cap gaan staan en ik had hem laten controleren en ze hadden tegen me gezegd dat me cap nog goed was. Niet dus. Nou lekker was dat hoor. Maar ja niks meer aan te doen. Me ouders kwamen me kamer binnen en vroegen hoe het met me ging. Nou ik had flinke hoofdpijn maar verder was alles wel redelijk. Ik mocht pas over een weekje weer naar huis vertelde ik me ouders en ik mocht zes week niet paardrijden. Me ouders dachten eens na en zeiden dat ik de komende zes week natuurlijk wel wedstrijden had. Ik werd kwaad en vroeg me ouders wat ze belangrijker vonden. Mij of die wedstrijden van me. Toen kreeg ik toch het antwoord dat ik belangrijker was. Dus die wedstrijden werden maar mooi afgezegd ik ging ze ook niet rijden. Na een week in het ziekenhuis mocht ik eindelijk met mijn ouders mee terug naar huis. Kon ik eindelijk Yasmin weer een keer zien en haar weer lekker poetsen. Mijn ouders vonden dit natuurlijk geen goed idee maar ik ging wel. Yasmin hinnikte vrolijk toen ze me weer zag. Ze vond het heerlijk dat ik haar weer poetste en dat Sanne het niet meer deed. Sanne ging niet zo liefdevol met paarden om terwijl Yasmin dat heel erg nodig had.
Wat vinden jullie ervan? Ik weet dat ik vaak met ik begin. Tips?
Geplaatst door de TopicStarter : 08-10-05 19:41 
Verder is het wel een leuk verhaal, alleen ik zou het iets spannender en afwisselender maken. Misschien kun je wat meer leestekens gebruiken, en af en toe ook eens iemand iets tegen elkaar laten zeggen. (met aanhalingstekens). Het is ook wel belangrijk om veel details te gebruiken: wat zie je, wat voel je, wat hoor je, wat ruik je, etc. Ik wacht op nog een stukje! 
Ik wil wel meer lezen hoor, als je zin hebt om nog meer te schrijven tenminste. 