Geplaatst 
(vorige keer had ik foutje gedaan met de regels van et forum hier) 
Er is mij in de keer bij ons in de kerk gevraagt om een verhaal/kort boek te maken dat iets te maken heeft met onze kerk. en de relatie tussen wel en niet-leden tja. kben er nu dus net mee begonnen, en nou vroeg ik me dus af wat jullie er een beetje van vinden. (p.s ik ben nog niet klaar met dat andere verhaal hoor, voor degene die dat hebben gevolgt, maar dit doe ik even tussendoor. tis trouwens dus ook niet een echt 'spannend' verhaal vergeleken met dat andere maargoed dat is dus ook niet de bedoeling.ik zal het allereerste stukje even plaatsen. en commentaar, graag maar houd het wel vriendelijk graag. (p.s ik ben nie katholiek) ohja, de dingen van voltige tja tis toch mmar liefst anderhalf jaar geleden dat ik da voor het laatst deed dus er kunnen wat foutjes instaan over de oefeningen. en de eerste stukken gaan allemaal nog lang nie over dingen met onze kerk maar da komt later nog wel.‘Nog drie dagen Luts, dan zijn we officieel klaar!’ Terwijl ze lopen legt Martine haar elleboog op haar vriendins’schouder en kijkt haar blij aan. ‘Ja, niet te geloven he, al die jaren lange schooldagen en nu eindelijk klaar! En dan straks fijn een hele eigen school uitkiezen! Echt iets om van te dromen!’ Met lichtjes in haar ogen kijkt Lutske voor zich uit, ze ziet het al helemaal voor zich, met haar eigenste Legacy doet ze mee aan die Voltige-schoolopleiding en kan ze straks meedoen aan echte solo-kampioenschappen.
‘Je verheugt je er al echt op he?’Lachend kijkt haar vriendin haar aan.
Zich erop verheugen? Ze krijgt al bijna vlinders in haar buik alleen al door het idee van het vrij zijn van de middelbare school! Morgen hebben ze nog een keer een gewone schooldag, haar allerlaatste, niet de laatste voor een weekend, niet de laatste voor een vakantie, maar de allerlaatste van haar leven! En dan gaan ze hun boeken inleveren en vrijdag, vrijdag gaan ze naar hun allerlaatste middelbare schoolfeest! Ze is van plan er fijn heen te gaan met Marko en de grootste lol te hebben. Rustig loopt ze lokaal 341 in en gaat aan de zijkant van de rijen tafels zitten. Maar nu moet ze zich concentreren op de les, een van haar laatste.
Terwijl ze haastig haar allerlaatste huiswerk van het jaar afmaakt stopt ze nog een paar laatste happen van haar boterham in haar mond en kijkt dan tevreden haar werk na. Klaar! Vlug klapt ze haar boeken dicht, schuift haar stoel naar achteren en loopt naar haar kast. Van onderuit haalt ze vlug een strak truitje en een trainingsbroek tevoorschijn en verkleed zich dan zo snel mogelijk. Net voordat ze haar kamer uitzoeft kijkt ze nog even snel op de klok, bijna 6 uur, dan mag ze wel opschieten! Zo snel als ze kan rent ze naar beneden, pakt haar fietssleutel en rent de deur uit naar haar fiets.
Tien minuten later staat ze met een roodhoofd voor de ingang van de stoeterij. ‘Beetje laat denk je ook niet?’ Uit de stal komt een donkere man tevoorschijn met achter zich aan een groot vosbruin paard. ‘Oh, het spijt me echt! Ik..’
‘Meid maak je niet druk, heb je niet geleerd dat het slecht is drukte te maken om dingen die onbelangrijk zijn?’
Dankbaar kijkt Lutske haar trainer aan. Aido is echt geweldig, hij is al sinds haar vijftiende haar trainer en doet het fantastisch, eerlijk geeft ze toe dat alle fijne kneepjes van de sport die ze heeft geleerd, van hem zijn gekomen.
Na een kort knikje rent ze achter de kont van haar paard langs de stal in, daar haalt ze snel een elastiekje en haar zwarte turnschoentjes uit haar kluisje en doet die om haar voeten. Dan loopt ze op een drafje achter haar trainer aan die de buitenbak is binnengegaan.
Als ze daar aankomt loopt de vosmerrie al rustige rondjes in draf door de bak heen.
‘Nou, ga maar even gauw loswerken en dan kunnen we beginnen!’
Haastig jogt ze nog een aantal rondjes allebei de kanten op door de bak en doet dan een paar rek en strek oefeningen, als ze eenmaal goed warm is loopt ze naar het midden toe en gaat naast Aido staan.
‘Ze loopt steeds beter he? Ik moet zeggen, toen je hiermee aankwam was ik er toch niet zo zeker van of het een goede keus was maar ze heeft zichzelf wel bewezen zo denk ik.’
Mee-instemmend lacht Lutske in de richting van het grote paard wat rustig rondjes draaft aan de longe.
‘Nou begin maar eens, laat ons eens een nette standvlag zien!’Terwijl Lutske naar het paard toe draaft krijgt ze nog aan aanmoedigende tik met de zweep van Aido en springt dan netjes op. Relaxt komt ze op haar ene voet neer op het vuile dek, strekt haar rechterbeen en kijkt dan glimlachend een paar seconden vooruit in de richting waar ze heen hobbelt.
‘Netjes, en maak het dan maar netjes af.’
Heel eventjes bedenkt ze waarin ze de oefening zal veranderen en dan schiet haar een mooi idee te binnen. Ze gooit met een zwiep haar rechter been in een beweging omlaag en even hard omhoog, kruist in de lucht en komt achterstevoren uit. Dan zet ze netjes haar voeten voor zich neer en tilt zich met haar armen op, daarna gaat ook nog haar been gestrekt schuin omhoog. Dan kijkt ze haar trainer grijnzend aan.
‘Wat krijgen we nou? Een achterwaartse vlag?!’ ‘Nou, en maak er nu nog maar iets moois van want we weten allebei dat dit niks is voor jou!’Lachend bekijkt Aido zijn leerling.
Nog nalachend strijkt ze haar benen weer neer langs de buik van het paard, dan spant ze haar hele lichaam diep in, duwt haar benen nog ietsje verder naar achteren en gooit ze dan met een zwaai hoog boven de paardenrug op recht naast elkaar.
‘Kijk dat is het betere werk!’
‘Nou dat ging toch al heel goed vind ik, op een bokje na, maar heel netjes van haar, en dat bokken af en toe gaat er nog wel uit, als ze wat makker word dan komt dat allemaal wel.’ Voordat Aido het halster loslaat in de stal geeft hij de merrie nog een goedkeurend schouderklopje. Lutske glimlacht en knikt.
‘Dus, wat denk je ervan, doe je zaterdag mee met die lange afstandrit met de club?’ Zonder op te kijken wacht haar trainer op het antwoord.
‘Tja, ik zie het nog wel, ik ga waarschijnlijk zaterdag uit met wat vrienden omdat de school dan is afgelopen. Dus ik weet nog niet zeker of ik daar tijd voor heb.’
‘Dat is waar ook, je bent dan helemaal klaar of niet?! Had ik niet aangedacht, nou gefeliciteerd nog hoor, en ja, dan moet je nog maar een andere keer mee rijden, zou wel goed zijn voor Legacy om af en toe met een groep mee te rijden, is toch weer wat anders dan rondjes in de bak draven.’
‘Ja inderdaad, maar je weet hoe ik denk over het ‘gewone’rijden.’
Aido bijt op zijn lip en knikt. ‘Ja dat weet ik maar al te goed dame.’Hij lacht naar zijn leerling, maar Lutske weet maar al te goed dat hij graag had gehad dat ze wat vaker zou rijden.
‘Zou je nog even kunnen helpen bij de beginnerles?’ Hij kijkt Lutske hoopvol aan. Maar als hij ziet dat ze twijfelt zegt hij er gauw nog achteraan; ‘Je krijgt er een koekje voor!’ Verlijdend kijkt hij haar aan.
Lutske schiet in de lach en geeft hem een klap op de schouder. ‘Nou vooruit dan!’
Even later staat ze in de ponystal toe te kijken hoe het kleine groepje kinderen binnenstroomt.
‘Lutske, wil je mij even helpen met Fido? Ik krijg de singel niet goed strak.’ Vanachter de grote staldeur van Fido klinkt een klein hoog stemmetje.
‘Lieze, dat moet je nu wel onderhand leren hoor, trainen he, die kleine armpjes van jou moeten sterker worden, dan zijn dit soort dingen allemaal veel gemakkelijker!’Met een zucht schuift ze de staldeur open en loopt naar het meisje toe dat erin staat te frutselen met de voltigesingel. Als ze dichterbij komt doet het meisje toelatend een stapje opzij zodat Lutske gemakkelijk al hun werk kan doen. Ze verschuift de singel nog wat op de rug van de pony en trekt dan gauw de singel aan. Terwijl ze dat doet hapt de pony hard in haar richting maar hij mist, en als dank daarvoor krijgt Fido een klap in zijn eigen richting terug. ‘Wat kun je af en toe toch een kreng zijn!’ Ze geeft de longeer lijn die ze had overgenomen van het meisje weer terug en houd de deur voor haar open.
‘Lukt het meissie?’ Achterin de stal staat Marie te prutsen met haar lange blonde haren en een elastiekje. ‘Zal ik even helpen?’Bied ze vriendelijk aan.
‘Ja heel graag, dat stomme lange haar ook altijd.’ Met een schuine lip kijkt het meisje Lutske aan.
‘Waarom laat je het dan niet wat korter knippen?’ Zegt ze terwijl ze de blonde haren in een nette lage staart knoopt.
‘Omdat mijn moeder dat niet wil, die zegt dat lang haar schattig staat en dat vind ze mooier.’
‘Nou ik vind het ook wel mooi staan hoor, maar schattig ben je sowieso wel.’ Ze draait zich om en gebaart naar het kleine meisje. Die neemt een harde aanloop en springt dan zo hoog mogelijk zodat ze beland op de rug van Lutske, dan glimlacht ze tevreden en word dan als een echte ruiter naar de buitenbak gedragen.
Als ze daar aankomen zijn de anderen net bezig met warmlopen en loswerken.
‘Ga maar gauw beginnen.’Lutske laat de benen van het meisje los en die ploft netjes op haar voeten op de grond en begint dan meteen met rondjes rennen.
Lutske loopt naar het midden waar Aido de oude Fido rustig rondjes laat stappen en neemt de longeerlijn en zweep van hem over. Aido knikt als teken van dank en loopt dan naar het rekkende en strekkende groepje kinderen. Hij roept ze bij elkaar en laat ze dan eerste nog wat oefeningen samen doen, dan komen er twee meisjes naar Lutske toe gelopen en begint de les echt.
Als de les afgelopen is haalt ze de pony naar het midden en laat iedereen hem belonen voordat ze de lijn aan Marie geeft. ‘Ik geef hem nu aan jou, ik reken erop dat je hem netjes terug in de stal zet en dat jullie hem nog even goed droogwrijven en een deken op doen goed? Dan ga ik nu zelf naar huis.’Ze knipoogt naar Marie en geeft nog een ander meisje een aai over der haar, dan loopt ze snel terug naar de stallen.
Even later zit ze weer rustig op de fiets op de terugweg naar huis, ze voelt haar maag knorren. ‘Tjonge ik heb echt eten nodig, voortaan misschien toch maar een boterham mee nemen naar de stal.’Maar dat idee laat ze meteen weer varen, ze heeft het namelijk al eerder aan zichzelf voorgesteld en weet dat het er toch nooit van komt.
Ze fietst door een buitenwijk van de stad en komt dan aan bij haar eigen vertrouwde huisje. Ze zet haar fiets buiten tegen de muur op slot en gaat de voordeur binnen.
‘Zo, dat ruikt lekker mam!’
‘Ja ik denk we zullen weer eens wat ander doen, eigenlijk heeft het ook een feestelijke reden.’ Haar moeder komt de keuken uitgelopen met een drie op elkaar gestapelde borden met pizza’s erop. Achter haar aan loopt Maartje met de telefoon in haar hand. ‘Mam, ik ga zo nog even zwemmen met Ylko.’Zegt ze zonder op te kijken.
‘Nou dat denk ik niet.’Haar moeder laat haar met een grijns de dampende pizza’s zien en Maartje is meteen bekeerd van haar idee. ‘Ik heb ook nog een mededeling en die wil ik even met jullie bespreken dames, dus bel Ylko maar even op en zeg maar dat het een andere keer wel weer kan.’
‘Dat kon ik zelf ook wel verzinnen hoor.’ Ze draait op een sarcastische manier met haar ogen en toetst het vorige nummer van de draadloze telefoon weer in.
Intussen heeft Elle het eten al op de kleine ronde tafel in de eetkamer neergezet en is ze gezellig naast haar dochter aan de tafel gaan zitten en samen staren ze in de damp van het warme eten.
‘Oke, dus nou willen we wel even weten wat er aan de hand is.’Maartje komt de keuken weer uitgelopen, dit keer zonder telefoon en gaat tussen haar moeder en haar zus zitten. Ze zet haar ellebogen op tafel en leunt nieuwsgierig in de richting van haar moeder.
‘Nou jullie weten dat ik dus dit jaar, nu nadat Lutske van school is, met school op stage zou gaan he.’Elle kijkt even de tafel rond haar dochters het nog volgen. ‘Nou is mij dus gevraagt of ik met een collega naar…’Ze wacht even voordat ze verder gaat, om de spanning op te wekken, wat schijnbaar niet nodig schijnt te zijn want haar kinderen kijken haar maar al te nieuwsgierig aan. ‘Afrika te gaan’ Zucht ze er zo snel mogelijk uit. Nu is het haar beurt om nieuwsgierig te kijken.
Het duurt even voordat ze bedenken wat er zojuist gezegd is, dan komen er grote ogen van allebei de kanten uit in haar richting.
Groetjes
Elvira