Geplaatst 
Er is mij in de ker bij ons gevraagt om een verhaal/kort boek te maken dat iets te maken heeft met onze kerk. en de relatie tussen wel en niet-leden tja. kben er nu dus net mee begonnen, en nou vroeg ik me dus af wat jullie er een beetje van vinden. (p.s ik ben nog niet klaar met dat andere verhaal hoor, voor degene die dat hebben gevolgt, maar dit doe ik even tussendoor. tis trouwens dus ook niet een echt 'spannend' verhaal vergeleken met dat andere maargoed dat is dus ook niet de bedoeling.ik zal het allereerste stukje even plaatsen. en commentaar, graag maar houd het wel vriendelijk graag. (p.s ik ben nie katholiek) ohja, de dingen van voltige tja tis toch mmar liefst anderhalf jaar geleden dat ik da voor het laatst deed dus er kunnen wat foutjes instaan over de oefeningen. en de eerste stukken gaan allemaal nog lang nie over dingen met onze kerk maar da komt later nog wel.‘Nog drie dagen Luts, dan zijn we officieel klaar!’ Terwijl ze lopen legt Martine haar elleboog op haar vriendins’schouder en kijkt haar blij aan. ‘Ja, niet te geloven he, al die jaren lange schooldagen en nu eindelijk klaar! En dan straks fijn een hele eigen school uitkiezen! Echt iets om van te dromen!’ Met lichtjes in haar ogen kijkt Lutske voor zich uit, ze ziet het al helemaal voor zich, met haar eigenste Legacy doet ze mee aan die Voltige-schoolopleiding en kan ze straks meedoen aan echte solo-kampioenschappen.
‘Je verheugt je er al echt op he?’Lachend kijkt haar vriendin haar aan.
Zich erop verheugen? Ze krijgt al bijna vlinders in haar buik alleen al door het idee van het vrij zijn van de middelbare school! Morgen hebben ze nog een keer een gewone schooldag, haar allerlaatste, niet de laatste voor een weekend, niet de laatste voor een vakantie, maar de allerlaatste van haar leven! En dan gaan ze hun boeken inleveren en vrijdag, vrijdag gaan ze naar hun allerlaatste middelbare schoolfeest! Ze is van plan er fijn heen te gaan met Marko en de grootste lol te hebben. Rustig loopt ze lokaal 341 in en gaat aan de zijkant van de rijen tafels zitten. Maar nu moet ze zich concentreren op de les, een van haar laatste.
Terwijl ze haastig haar allerlaatste huiswerk van het jaar afmaakt stopt ze nog een paar laatste happen van haar boterham in haar mond en kijkt dan tevreden haar werk na. Klaar! Vlug klapt ze haar boeken dicht, schuift haar stoel naar achteren en loopt naar haar kast. Van onderuit haalt ze vlug een strak truitje en een trainingsbroek tevoorschijn en verkleed zich dan zo snel mogelijk. Net voordat ze haar kamer uitzoeft kijkt ze nog even snel op de klok, bijna 6 uur, dan mag ze wel opschieten! Zo snel als ze kan rent ze naar beneden, pakt haar fietssleutel en rent de deur uit naar haar fiets.
Tien minuten later staat ze met een roodhoofd voor de ingang van de stoeterij. ‘Beetje laat denk je ook niet?’ Uit de stal komt een donkere man tevoorschijn met achter zich aan een groot vosbruin paard. ‘Oh, het spijt me echt! Ik..’
‘Meid maak je niet druk, heb je niet geleerd dat het slecht is drukte te maken om dingen die onbelangrijk zijn?’
Dankbaar kijkt Lutske haar trainer aan. Aido is echt geweldig, hij is al sinds haar vijftiende haar trainer en doet het fantastisch, eerlijk geeft ze toe dat alle fijne kneepjes van de sport die ze heeft geleerd, van hem zijn gekomen.
Na een kort knikje rent ze achter de kont van haar paard langs de stal in, daar haalt ze snel een elastiekje en haar zwarte turnschoentjes uit haar kluisje en doet die om haar voeten. Dan loopt ze op een drafje achter haar trainer aan die de buitenbak is binnengegaan.
Als ze daar aankomt loopt de vosmerrie al rustige rondjes in draf door de bak heen.
‘Nou, ga maar even gauw loswerken en dan kunnen we beginnen!’
Haastig jogt ze nog een aantal rondjes allebei de kanten op door de bak en doet dan een paar rek en strek oefeningen, als ze eenmaal goed warm is loopt ze naar het midden toe en gaat naast Aido staan.
‘Ze loopt steeds beter he? Ik moet zeggen, toen je hiermee aankwam was ik er toch niet zo zeker van of het een goede keus was maar ze heeft zichzelf wel bewezen zo denk ik.’
Mee-instemmend lacht Lutske in de richting van het grote paard wat rustig rondjes draaft aan de longe.
‘Nou begin maar eens, laat ons eens een nette standvlag zien!’Terwijl Lutske naar het paard toe draaft krijgt ze nog aan aanmoedigende tik met de zweep van Aido en springt dan netjes op. Relaxt komt ze op haar ene voet neer op het vuile dek, strekt haar rechterbeen en kijkt dan glimlachend een paar seconden vooruit in de richting waar ze heen hobbelt.
‘Netjes, en maak het dan maar netjes af.’
Heel eventjes bedenkt ze waarin ze de oefening zal veranderen en dan schiet haar een mooi idee te binnen. Ze gooit met een zwiep haar rechter been in een beweging omlaag en even hard omhoog, kruist in de lucht en komt achterstevoren uit. Dan zet ze netjes haar voeten voor zich neer en tilt zich met haar armen op, daarna gaat ook nog haar been gestrekt schuin omhoog. Dan kijkt ze haar trainer grijnzend aan.
‘Wat krijgen we nou? Een achterwaartse vlag?!’ ‘Nou, en maak er nu nog maar iets moois van want we weten allebei dat dit niks is voor jou!’Lachend bekijkt Aido zijn leerling.
Nog nalachend strijkt ze haar benen weer neer langs de buik van het paard, dan spant ze haar hele lichaam diep in, duwt haar benen nog ietsje verder naar achteren en gooit ze dan met een zwaai hoog boven de paardenrug op recht naast elkaar.
‘Kijk dat is het betere werk!’
Groetjes
Elvira
