Bokt.nl

Citaat:

Kwaad en verdrietig smeet ik de deur dicht, voor zover dat kon met een elektronische deur. Ik deed de deur op slot en liet me op mijn bed vallen.

Ik barstte in snikken uit en hoorde mijn telefoontje afgaan. Nog nasnikkend keek ik wat mijn telefoon te vertellen had, die ‘nieuwe’ telefoons die ze sinds een jaar of 2 hadden, konden tegenwoordig al praten! En ze konden lopen, ze hadden armpjes en beentjes. Net zoals in de reclame van The Phonehouse, uit het jaar 2003. Een lange tijd geleden dus, als je beseft dat we nu in 2149 leven.

Ik kreeg dus een smsje, toen ik op het knopje drukte om hem te openen, begon mijn telefoontje te praten. Hee Lianne, er is weer een smsje voor je! Komt ‘ie: Lieve Lianne, hier weer een berichtje van mij. Ik voel dat er weer wat mis is schat, wat is er? Knuff, Ilse.
Ik kreeg kippenvel. Die lieverd wist ook álles! Snel gaf ze haar telefoon opdracht om haar te bellen. Ze moest alles gewoon even kwijt! Haar telefoon ‘gehoorzaamde’ gelijk, en belde. Toen ze Ilse aan de telefoon kreeg, begon ze te snikken. Ilse was gelijk heel bezorgd, ze was altijd een beetje té bezorgd om haar vriendin. Voorzichtig vroeg ze het: ‘Lian, wat is er allemaal gebeurd?’ waarop ik weer iets kalmeerde. Ik begon te vertellen, en Ilse onderbrak haar niet. ‘Oh lieve Ils, het gaat állemaal fout hier! Op school, thuis, met m’n vriendinnen, met álles!! En dat in deze nieuwe tijd, wat moet ik nu? Toen ik aan m’n lerares vertelde dat ik m’n huiswerk niet heb kunnen maken omdat m’n pony ziek was, werd ze kwaad en moest ik 2 uur nablijven. Alleen maar strafwerk maken, 200 keer het zinnetje: Ik moet te allen tijde mijn huiswerk maken tenzij er een goede reden is het niet te maken. Oh, ik vond het zo naar, ik wist echt niet wat ik moest! Ik zou met Suuz naar de stad gaan maar nu kon dat niet doorgaan. En daarna, bij wiskunde, lukte het niet want het was zo moeilijk! Toen ik het even aan Suuz vroeg of ze het wilde uitleggen, werd de leraar boos. Ik snap het niet Ils, echt niet! Ik kwam dus 2 uur later thuis, en daarom werd m’n moeder kwaad en begon op me in te rammen, en ze stopte maar niet! Ik durfde haar dus écht niet meer te vertellen wat er nou gebeurd was! Oh Ils, ik ben naar boven gerend en heb m’n deur op slot gedaan, en toen smste jij. Ils, help me alsjeblieft!’ Er viel een stilte, Ilse moest het even laten bezinken. Toen begon Ilse met haar verhaal ‘lieve Lianne, je kunt er niets aan doen. En wat is er dan gebeurd met je pony? Ik voelde me gister wel rot maar.. Wat is er gebeurd? En dat strafwerk, jeetje.. Ze had wel iets meer begrip kunnen tonen. Je wiskunde leraar, luisterde hij niet toen je zei dat het over wiskunde ging? Lian, je moet echt naar je mentor toe hiermee, dit kán gewoon niet! Je moet echt een beetje op jezelf passen lieverd, en je moet echt eens met je pa over je moeder praten. Dit kan en mag zo niet langer, ze mishandeld je gewoon! En als je niet met iemand gaat praten, kom ik naar je toe! Met de trein! Al moet ik daarvoor 1,5 uur met de aerotrain, maakt me niet uit, dan kom ik. En als je me nú beloofd dat je met iemand gaat praten, dan kom ik de eerstvolgende vakantie naar je toe. Dat is over 2 weekjes al. Dat moet je toch wel redden? En dan blijf ik op je letten, zodat niemand je nog iets doet. You promiss me?’ Lianne werd er stil van. Zo kende ze haar vriendinnetje helemaal niet! Toen besefte ze dat ze even wat terug moest zeggen en zei ‘ja, I promiss you! Maar alsjeblieft, ga je nou geen zorgen over mij maken!’ waarop Ilse antwoordde ‘Ik maak me toch zorgen, ik voel wat jij voelt. Dat weet jij, dat weet ik. Ik merk het echt!’ en toen begon Lianne weer te snikken. Ze kon dit allemaal even niet meer aan. Zachtjes zei ze ‘ja maar Ilse.. Ik wíl je helemaal geen pijn doen!’ en toen begon ze echt te huilen. Ilse kreeg echt medelijden met haar en zei sussend en troostend ‘ja maar lieve Lianne, je kunt er niets aan doen, ik ook niet. Ik vind het alleen maar fijn, nu weet ik het tenminste als er wat aan de hand is! Echt, het is niet erg!’. Maar Lianne moest er niets van weten, ze voelde zich echt schuldig. Toen begon Ilse weer te praten ‘maar moppie, ik moet hangen. M’n huiswerk wacht, als ik dat niet af heb dan krijg ik ook ruzie! En dat wordt blokken, denk ik. Ik probeer vanavond nog wel even online te komen, maar weet niet of het lukt, anders bel ik wel. Hou je taai moppie!’ Lianne knikte, maar besefte dat Ilse dat niet kon zien. ‘Ja, is goed. Succes met je huiswerk, ik ga ook maar even blokken!’ En ze hingen op.

Toen Ilse een uurtje later klaar was, startte ze snel de pc op, en wierp een vlugge blik op de klok. 9 uur, nog een halfuurtje en dan snel naar bedje toe. Ze meldde zich aan op msn en keek wie er online waren. Ze zag dat Stephany ook online was en begon even geen gesprek, ze had er even geen zin in. Daarna keek ik of Lianne ondertussen al online was. Ik klikte naar het goede venster en zag dat ze er al was, en ook met haar opende ik een gesprek.

Ilsjahh zegt: Heey m0ppiej
[L i a] n. ne (K) Love Ya Ils! (L) zegt: Heej schat, alles gelukt?
Ilsjahh zegt: Jaa zeker wel, met jou ook? Gaat ’t al wat beter?
[L i a] n. ne (K) Love Ya Ils! (L) zegt: Jaa.. tis wel gelukt, maar echt beter gaat ’t niet zegmaar…
Ilsjahh zegt: Ach mop, ’t geeft niet, echt niet!! Maak je nou maar geen zorgen, heeft toch geen zin.. You Promiss Me?
[L i a] n. ne (K) Love Ya Ils! (L) zegt: Ja, I Promiss You.. denk ik, meis, ik weet ’t echt niet meer hoor.. stomme gedoe ook altijd
Ilsjahh zegt: Achjoh.. Meid maak je nou ‘ns GEEN zorgen om mij, doet iedereen al.. Kan ik er wat aan doen dat ik altijd eerst aan anderen denk? NEE… En dat zal ik nooit leren ook, ik vind het wel best zo.
[L i a] n. ne (K) Love Ya Ils! (L) zegt: Hmm, je moet echt aan jezelf denken hoor, anders komt ’t echt niet lekker met je... Maargoed, niemand die je tegenhoudt he.. Maar toch..
Ilsjahh zegt: Hmm, zeur nou eens niet zo :-P ik vind het nou eenmaal niet erg, het is me zo geleerd dat ik niet eerst aan mezelf moet denken..
[L i a] n. ne (K) Love Ya Ils! (L) zegt: Ja maar Ils, mop, dat is heus niet goed hoor.. Meis, doe nou eens niet zo koppig!!
Ilsjahh zegt: Ja dat zeg jij wel leuk hoor.. mja laten we het over wat anders hebben, goed?
[L i a] n. ne (K) Love Ya Ils! (L) zegt: Okee, best.. waarover dan?

En zo ging het gesprek nog een tijdje door, tot ze naar bed toe moest. Vanaf beneden werd geroepen ‘Ils, ga je slapen?!’ waarop ze de pc afsloot, zich omkleedde, haar tanden poetste en haar haren kamde. Daarna rende ze snel de trap af en zei haar ouders gedag en welterusten en rende weer naar boven en plofte op haar bed neer. Lekker warm kroop ze onder de dekens. Jaja, zelfs die waren er nog in dit tijdperk. Mede omdat haar ouders die nieuwe dekens niet wilden kopen, omdat die zo duur waren, maar toch, dit was ook wel lekker! Ze was moe, maar wilde nog niet gaan slapen. Ze pakte haar telefoon, die naast haar kussen lag. Ze ging vandaag maar niet praten tegen haar telefoon om het smsje te sturen, maar gewoon typen, zoals ze gewoonlijk ’s avonds deed. Dan hoefde ze tenminste geen geluid te maken, ook al kon niemand dat horen. Ze vond het gewoon prettig om zo ’s avonds in de stilte een berichtje te sturen. Ze typte naar het goede menu en klikte op ‘bericht schrijven’ en begon met typen. ‘Hej moppie, hoe is ut ermee? Hier niet zo super, ik mis oma opeens heel erg.. Ik wilde dat ze nog hier was :’(.. Mja, welterusten!! Xxx, Ilse’ en ze verstuurde hem naar Stephany. Ze legde met een zucht haar telefoon weer terug naast haar kussen. Zo werd die in elk geval niet geplet. Ze deed haar ogen dicht, maar waakte met een half oor of ze een smsje kreeg. En ja hoor, na een minuut of 2, zei haar telefoon heel zachtjes: ‘Ils, je hebt een nieuw smsje ontvangen van Steph!! Pssst, wakker worden!!’ Moeizaam opende ze haar ogen, drukte op het knopje ‘lezen’ en las het berichtje. ‘Hej meissiej, ’t geeft niet.. Gooi alles er nou ‘ns uit en huil maar, dat is niet erg.. En denk nou ‘ns NIET eerst aan jezelf!! Ik ga het je echt afleren hoor.. Hug, take care, Steph’. Er biggelde een traan over haar wang, wat was iedereen toch altijd lief en zorgzaam voor haar! Iedereen zei het altijd andersom, dat zij zo lief was voor anderen, maar ja, dat was voor háár gewoon een gewoonte. Dat deed ze gewoon zonder erbij na te denken. Ze legde haar telefoon weg, en haar tranen rolden ondertussen over haar wangen, zoekend naar een goede weg. Morgen, ja morgen, dán zou ze Steph álles vertellen..

De volgende morgen ging Ilse’s wekker af. Haar telefoon wekte haar, dat was tevens haar wekker. ‘Ils, Ilse, wakker worden, Ils, het is ochtend!’ Moeizaam opende Ilse haar ogen, gaapte luid en rekte zich uit. Nog heel even bleef ze liggen, maar zwaaide toen toch haar benen naast haar bed en wilde opstaan. Ze stond net, en toen werd alles zwart voor haar ogen..

Ik werd wakker van gestommel op de trap, gewoon een oude trap. Ik schrok wakker: mama.. Daar kwam ze weer! Snel trok ik mijn kussen over m’n hoofd heen en wachtte tot de deur open werd gesmeten. En ja hoor, na ongeveer één minuut, werd de deur inderdaad open gegooid. ‘LIANNE STOM KIND, WAAR BEN JE NOU WEER!’ Ik voelde de ogen de kamer rond gaan, de scherpe ogen van mijn moeder. Plotseling voelde ik een schok door de kamer heen gaan, en m’n moeder kwam op me afgestormd. Ze wierp zich op mijn bed, bovenop mij. Het kussen werd van mijn hoofd af getrokken en toen voelde ik geram, gebeuk, geschop, slagen, stompen, en ik voelde bloed sijpelen, uit mijn lip. Toen begon íéts in mij te schreeuwen, te blèren. Ik schopte de dekens van me af, en glipte snel mijn bed uit. Ik verraste mijn moeder ermee, die even heel verbaast keek. Van binnen moest ik lachen, maar ik keek kwaad, kwaad en arrogant. Toen begon ik zelf met rammen en slaan, schoppen en alles, en ik KON niet meer stoppen. Mijn moeder kruiste haar armen voor haar hoofd en borst, maar niets kon mij nu nog tegenhouden. Al maandenlang ging het zo, nú was ik het zat, helemaal zat. Er werd gegild, heel erg hard gegild. Het was dat kleine ettertje dat mijn broertje scheen te zijn, en hij kwam mijn kamer binnen. Hij trok aan mijn shirt, en wilde me wegtrekken, bij mijn moeder vandaan. Ik gaf nog een stomp en draaide me toen om en liep weg, het huis uit. Ik besefte niet dat ik m’n pyjama nog aan had en onder de blauwe plekken, wonden, en krassen zat. Ik liep naar de schuur en pakte mijn fiets en croste zo snel als ik kon naar mijn pony’s toe. De school kon me op dat moment geen bal meer schelen, maar ik moest weg, naar mijn pony’s. Daar aangekomen, kwamen ze hinnikend op me af gelopen. Ik was niet bang voor het gezicht van de boer, hij was altijd aardig en de boerin zou me wel helpen. Wat een mazzel dat zelfs de boeren en boerinnen er nog waren in deze maatschappij! Snel gaf ik mijn pony’s een klopje en liep toen naar de voordeur van de boerderij. Ik ademde diep in, en trok toen aan de bel. De boerin kwam al snel aangelopen, zag ik door het raampje. Ze trok de deur open, en ik voelde haar bijna schrikken, zo erg schrok ze. Ze sloeg haar handen voor haar mond en zei zachtjes: ‘Lieve kind, wat is er met jóú gebeurd!’ En ze staarde me aan. Ik bloosde een beetje, en keek naar mijn voeten, ik liep nog op m’n sloffen. Eigenlijk schaamde ik me wel een klein beetje, maar ach, ik was liever hier dan thuis. De boerin pakte mijn hand en trok me zachtjes de gang in. Ik liep zelf al door naar de ruime keuken, met uizicht op het weiland. De boerin pakte de melk, schonk die in een pannetje en maakte een grote mok hete chocolademelk klaar. Dat had ik echt nodig, ik was helemaal verkleumd! Tsja, welke idioot gaat er dan ook eind september zonder jas, in pyjama, de deur uit? Ja, ik. Snel liep de boerin naar boven en haalde een fleecedeken, lekker warm! Ze ging tegenover me zitten, en ik praatte. Alles gooide ik eruit, alles. Ze werd er stil van, keek bedachtzaam, en staarde ondertussen ook nog eens naar buiten toe. Er viel een lange stilte.

Citaat:

Langzaam opende Ilse haar ogen. Ze lag op de grond en ze kon zich niets meer herinneren. Hoe laat was het? Hoe lang had ze hier gelegen? Moeizaam stond ze op en voelde zich weer duizelig worden, maar liet zich snel op haar bed zakken. Ze pakte haar telefoontje en keek. Oeps! Het was al 11 uur! Nouja, dan kon ze net ze goed rustig aan douchen en aankleden. Ze was nu tenslotte toch al te laat op school! Maar wat gek dat haar moeder haar niet even geroepen had dan!? Nouja, niet over piekeren nu, snel spullen pakken en onder de douche gaan staan. Toen Ilse naar haar kast wilde lopen, voelde ze zich weer duizelig worden. Wat was er toch aan de hand met haar? Even bleef ze rustig staan, en voelde de duizeligheid wegzakken. Langzaam liep ze naar de kast en pakte schoon ondergoed. Toen liep ze naar de badkamer, deed die op slot, en zette de kraan aan. Hoewel die gelijk warm was, zette ze ‘m uit automatisme altijd even van tevoren aan. Ze trok haar pyjama uit en stapte onder de douche. Ze voelde de warmte door zich heen stromen, en ze drukte op een knop zodat er een beetje shampoo in haar haar werd gespoten. Daarna kwamen er 2 armen met zachte handen uit de muur die de shampoo in masseerden. Héérlijk! Nooit te hard, nooit te zacht, altijd precies goed! Daarna drukte ze op een ander knopje, en kwam er een arm met haar zeep uit de muur. Ze pakte het flesje en zeepte zichzelf in, dat deed die robotdouche nou weer net niet. Daarna zette ze het flesje weer in de houder aan de arm, die weer terugging in de muur. Ze liet zich even helemaal rustig worden door de lavendelgeur, en voelde opeens een vlaag van paniek door zich heen gaan. En voor de 2e keer die dag, zakte ze in..

De stilte duurde maar voort, en ik wist niet meer wat ik moest doen. Ik begon een beetje met m’n pyjama te spelen, en werd een beetje verlegen. Opeens begon de boerin met praten, aan een stuk door. Ik verstond er niets van en keek van schaamte maar naar mijn lege mok. De boerin keek me vragend aan, en ik wist niet wat ik moest zeggen. De boerin merkte dat ze wel erg snel gepraat moest hebben, en begon nog eens te praten, nu in een rustiger tempo. ‘Lieve, lieve Lianne.. Wat haal jij je toch allemaal op de hals meid.. Je moet echt een beetje rustig aan doen! Ga eens met je mentor en met je vader praten, net zoals je vriendin al zei. En wat je moeder doet, nee, dat kan echt niet door de beugel! Hoe moeilijk het misschien ook is, ik denk persoonlijk dat het beter is dat je aangifte doet. Ik bedoel, ze mishandelt je! Maarja, het is en blijft toch je moeder.. Ik kan het dan ook begrijpen dat je vanmorgen zo kwaad werd, maar misschien was het toch niet de beste oplossing. Weet je wat? Wij gaan nu rustig naar jouw huis toe, we halen een aantal spullen op en dan kom je voorlopig even hier in huis wonen, als je ouders dat goed vinden tenminste. Goed idee?’ Ik was even stil, ze overdonderde me een beetje met het voorstel. Ik staarde weer in de mok. Opeens keek ik op en zei: ‘Ach mevrouw, als dat echt zou mogen, als u dat écht meent, graag.’ Nu was het de beurt van de boerin om even verlegen in haar mok te kijken. Snel stond ze op en pakte de mokken, en zette ze op het aanrecht. ‘Kom’ zei ze, en ze liep vast naar de deur. Langzaam stond ik op en hield de deken stevig om me heen, ik rilde helemaal. Samen, zij aan zij, liepen we naar de auto toe. Mijn fiets moest hier maar even blijven, ik kwam hier toch weer terug.

Ergens ver weg hoorde ze gebonk op de deur, maar ze kon nog niet reageren. ‘Ils, Ils doe die deur nou eens open! Moet je niet naar school, Ils, open die deur!’ Maar ze kon het niet. Ze kon niet meer opstaan, ze probeerde een zwakke ‘help’ uit te spreken, maar er kwam geen woord over haar lippen. Ze pakte de badrand en trok zich overeind, zodat ze rechtop zat. Het water kletterde nog steeds op haar neer, en weer dreigde ze weer weg te zakken, maar ze vocht. Niet weer! Langzaam trok ze zich helemaal overeind, zodat ze weer stond. Ze zette de kraan uit en pakte een badhanddoek van de haak. Ze droogde zich af, deed haar ondergoed aan en opende de deur. Daar stond haar moeder, met een bezorgd gezicht. ‘Ils, wat is er allemaal aan de hand meid?’ Ze keek me recht in mijn ogen. ‘Mam, ik weet het niet! Ik ben nu al 2 keer ingestort, het gaat echt niet zo goed! Ehm. Mag ik misschien thuis blijven vandaag? Op school instorten lijkt me niet zo’n goed idee, wil je school bellen?’ Haar moeder keek nu nog veel bezorgder, en duwde Ilse zachtjes richting haar kamer. Daar ging ze op bed liggen, en haar moeder ging op de rand van het bed zitten. Haar moeder voelde aan haar voorhoofd, maar nee, geen koorts. Haar moeder wilde de telefoon gaan pakken om de dokter te bellen voor raad, maar ze bedacht zich. ‘Ils, vertel me eens, wat heb je gister allemaal gegeten? En vanmorgen? Vertel het me, allemaal!’ Ilse schrok. Hakkelend begon ze: ‘Eh, in de ochtend heb ik ’n boterham op en een beker anijsmelk, en in de middag heb ik gewoon 2 broodjes op en ook een paar slokken water. Toen ik thuiskwam een paar koppen thee en een biscuitje, en gewoon avondeten, daar zat je bij. Vanmorgen heb ik niets op omdat ik ingestort was.’ Haar moeder keek bedenkelijk, en liep toen toch naar beneden om de dokter te bellen. Ilse schrok. Straks moest ze alles aan haar huisarts gaan vertellen, maar dát wilde ze niet! Of.. Verzin maar wat, ze wist het waarschijnlijk wel, dacht ze, maar nee, niet alles aan de dokter vertellen! Ze hoorde haar moeder de trap weer op komen, en toen liep ze haar kamer in. Weer ging ze op de rand van het bed zitten. Zachtjes begon ze te praten. ‘Ils, je moet echt vertellen wat er allemaal aan de hand is. Het geeft niet, je valt mij er niet mee lastig. Je moet het echt niet allemaal voor jezelf houden!’ Ilse keek op. Ze had een goede band met haar moeder, maar dit wilde ze aan háár niet vertellen. Alleen Steph zou het mogen weten, en dat wilde ze vanavond doen. ‘Eh mam.. Er is niets, echt niet! Mag ik nu weer slapen?’ Haar moeder keek haar twijfelend aan. Zou er echt niets aan de hand zijn?

Citaat:

Toen ik even later de voordeur binnenstapte samen met de boerin, kwam mijn moeder gelijk de trap afgestormd met verheven vuisten. Ze wilde op me in rammen, totdat ze de boerin zag staan. Mijn moeder bleef als een standbeeld staan, met haar vuisten verheven boven haar hoofd. Langzaam liet ze haar vuisten zakken, en keek me als een zombie aan. Ik keek wat ongemakkelijk naar mijn schoenen en liep toen langzaam richting de trap. Ik voelde de ogen van de boerin en van mijn moeder in mijn rug prikken, maar liep door, snel de trap op en naar mijn kamer. Snel deed ik de deur op slot. Verschrikt keek ik rond. Alles was omver gehaald, m’n héle kamer was een puinhoop. Ik schrok. Snel zocht ik een koffer, en een aantal kledingstukken die her en der verspreid lagen. Ook zocht ik iets uit om aan te doen, en ik raapte mijn schoolboeken bij elkaar. Ik propte ze in een boodschappentas die ook nog ergens op mijn kamer rondzwierf. Nou, voor zover je het nog een ‘boodschappentas’ kon noemen, omdat tegenwoordig iedereen zelf een soort tuintje had, met allemaal verse groenten en dergelijke. Het was zo’n oude boodschappentas uit het jaar 2000. Oftewel, lang geleden! Toen ik alles had ingepakt, keek ik nog een keer mijn kamer rond. Ik griste nog snel een paar foto’s van m’n pony’s van de plank af, m’n knuffel en m’n kussen. Nog eens keek ik rond, en draaide me toen om en liep de kamer uit. Ik stommelde de trap af en zag de boerin met mijn moeder praten. De boerin zag me aankomen en gaf me een vette knipoog. Ze zei ‘Lian, je mag met mij mee voorlopig, als je af en toe hier je neus maar even laat zien en het aardig houdt. Oke?’ ‘Ja dat is goed.. Bedankt mam!’ Ik weet nu nog steeds niet hoe ik dat uit m’n mond heb kunnen krijgen maar dat doet er niet toe.

Stilletjes lag Ilse in bed. Ze kon het eigenlijk niet meer uithouden, dus deed ze de deur op slot en zette haar pc aan. Toen die opgestart was, meldde ze zich aan op msn. Ze zag dat Stephany online was en ze klikte haar aan. Ze begon een gesprek:

Ilsjahh zegt: Hejj lieverd!
Steph zegt: Heej meissie
Ilsjahh zegt: Hoe is het ermee?
Steph zegt: Jaa met mij gaat ’t goed, en met jou?
Ilsjahh zegt: Eigenlijk niet zo.. Ik ben vandaag al 2 keer in elkaar gezakt.. Echt niet normaal! En ik maak me zorgen en en en álles gaat gewoon FOUT :’(
Steph zegt: Wat is er dan meis.. Je weet dat ik er voor je ben he..
Ilsjahh zegt: Ja, weet ik Maar ik voel me altijd zo schuldig.. *bloos*
Steph zegt: Maar meis, je weet toch dat dat nergens voor nodig is.. Als jij het prettig vind om te praten, ben ik er voor je, al bel je me daarvoor midden in de nacht wakker!!
Ilsjahh zegt: Okj.. thnx meis!! Nja, dan ga ik nu een heeeeeel lang verhaal vertellen.. Nouja, lang Maargoed, ik ben dus vandaag 2 keer ingezakt. Een keer vanmorgen toen ik uit bed stapte, alles werd opeens zwart, ik werd duizelig, en weet ik wat allemaal! Nouja, ik weet niet hoelang ik daar toen heb gelegen maar op een gegeven moment werd ik wakker en was dus al veel te laat voor school. Ik ging toen even douchen, en daar zakte ik weer in. En toen, na een poos, begon m’n moeder op de deur te bonken maar ik kon niet opendoen omdat ik ingezakt was. Nouja, na een poosje wist ik me op te trekken en heb ik me afgedroogd en de deur open gedaan, en mijn moeder was echt heel erg geschrokken. Alleen, ik heb géén idee waarom ik ingezakt ben, weetje.. Nouja, misschien dat er iets met Lianne aan de hand is, die voel ik echt heel goed aan, maar ik weet het niet..
Steph zegt: Ohw.. Ik weet het ook niet, kun je anders Lianne niet bellen om te vragen wat er allemaal aan de hand is? En je moeder, heb je het haar verteld?
Ilsjahh zegt: Ik zal Lian zo wel even bellen ja.. Nee, mijn moeder weet van niets, weet ook niet of ik het haar wel wíl vertellen.. En eigenlijk, is er nog wel veel meer met me aan de hand. Gisteren had ik Lianne op msn, en ze had strafwerk, d’r pony was ziek, en weet ik wat allemaal.. Echt superveel en dat heb ik allemaal aangevoeld, ik lag gister écht te huilen in bed, ook omdat ik oma zo mis. Soms zou ik écht willen, dat ze nog maar even, héél even hier was. Gewoon nog een knuffel, een zoen, een laatste gesprek, vragen wat ik nog wilde, en nog een laatste afscheidszoen. Maar dat gáát niet, helaas!! Ik weet wel, dat ik het op deze manier ook moeilijker maak voor mezelf, maar ja..
Steph zegt: Ja meis.. Dat is inderdaad een hele hoop! Ik raad je aan, alles toch maar aan je moeder te vertellen. Schrijf het anders allemaal op, en geef dat aan je moeder als je dat makkelijker vind. Je kunt ook aan je oma een paar brieven schrijven, zegmaar, alsof het je dagboek is. Dat wil ook nog weleens helpen, echt, probeer het maar
Ilsjahh zegt: Oja Thnx meis! Heb ik echt wat aan!! Maar ik ga even Lianne bellen, tot straks!
Steph zegt: Oke, tot zo!

En Ilse zette het beeldscherm uit. Rustig aan stond ze op, en ja hoor, ze stortte weer in.

Toen ik en de boerin weer bij de boerderij aankwamen, liep ik door naar de logeerkamer. Die wist ik ondertussen wel te vinden Ik dumpte mijn spullen en liep naar het raam, die ook uitzicht gaf op de paarden. Genietend keek ik naar de landen, en aan de horizon de fabrieken van allerlei nieuwe snufjes. Ik zag de koelte de grond uit komen, doordat de zon de aarde opwarmde. Wat een gewéldig gezicht is dat! Plotseling rinkelde mijn telefoon. Ik keek wie het was, zag dat het Ilse was, mijn lieve kleine vriendinnetje. Ik nam op ‘Hee moppie!’ en werd beantwoord met een veel minder enthousiaste ‘Hej’. Ik vroeg snel ‘Lieverd hoe is het?’ en daarop begon Ilse te snikken. ‘Ik ben vandaag 3 keer ingestort, en weet niet waardoor het komt.. Hoe is het met jou?’ Even was ik in de war. ‘Eh ja, vanmorgen werd ik door mijn moeder in elkaar geslagen, daarna ben ik naar de boerin gegaan en nu zit ik daar, voorlopig blijf ik hier maar even, om verdere conflicten met mijn moeder te ontlopen’ even was ik stil, maar praatte toen verder ‘maar hoe laat ben je ingestort dan?’ Ilse dacht even na, en antwoordde toen ‘Ehm.. even na achten en rond een uurtje of half 12, ongeveer. En dan net, 5 minuten geleden.’ En daarop werd ik weer stil. ‘Ohw. Dat zijn ook precies de tijden, de eerste dat ik in elkaar geslagen werd en de 2e dat ik net overstuur bij de boerin zat. En die van net, was waarschijnlijk dat ik net bij m’n moeder weg reed. Hee meis, gaat ’t allemaal wel?’ ‘Nou eigenlijk niet zo. Ik zit nu ook met Steph op msn, maar ik moest gewoon weten hoe het met je was. Weet je, ik moet nog even wat regelen vandaag, maar morgen kom ik naar je toe oke? Dan komt alles goed ’ Ik staarde verbaast voor me uit.. Morgen al? ‘Morgen al? Maar.. oke, bel me morgen maar, oke?’ ‘Jep, komt in orde! Doeg!’ ‘Dag Ils, Love You!’ Daarna hing ik op, en keek weer naar buiten, de landen over.