Geplaatst De jongen strompelde door het bos. ‘Ik, ik kan niet meer…. Ik voel me niet goed….’ Meer kon de jongen niet uitbrengen, want hij was bewusteloos.
Stijn kwam op school. Oké, een nieuw jaar, het gepest gaat weer beginnen, dacht hij bij zichzelf. En inderdaad, het gepest begon weer. ‘Hé Stijn, ben je er weer? Weer lekker wiskunde geleerd deze zomer?’, zei Davin spottend. Hij zei het zo hard zodat iedereen het kon horen. Daar stond hij met zijn groepje, Mike, Daniël, Nikita en Sarah. Het was het populairste groepje van school. Mike, Davin en Daniël zaten op voetbal en Nikita was de vriendin van Davin. Sarah hoorde er alleen maar bij omdat zij en Nikita al vriendinnen waren sinds groep 3. Eerst waren ze wel aardig tegen Stijn, maar sinds Davin kwam waren ze helemaal veranderd. Ze lachten hem allemaal in zijn gezicht uit. Stijn liep door en deed alsof hij niets hoorde. Zo ging het nou elk jaar. In het begin was het niet zo erg, maar toen hij een bril kreeg en een beugel, begon het getreiter. Vooral toen ze erachter kwamen dat hij wiskunde een heel leuk vak vond en hij dat dus ook in zijn vrije uurtjes deed. Hij ging het lokaal binnen. Daar zag hij dat hij meneer van Dijk had, de leraar die er alles voor deed om populair te zijn. Iedereen was dus ook binnen toen hij zei: ’ Daar is onze wiskunde nerd Stijn!’ Iedereen lachte hem uit. De tweede keer in 10 minuten. Dat was een record. Ooit zou hij hen allemaal terug pakken, maar nu kon hij zich beter stil houden en hij pakte zijn boeken. Dit zou een lange dag worden…
Aan het einde van de dag wilde Stijn naar huis gaan toen hij zag dat zijn banden waren lek gestoken. Dat begint goed, het begin van het nieuwe schooljaar. Hij moest naar huis lopen. Eenmaal thuis werd hij begroet door zijn moeder. Toen werd hij gebeld door zijn enige vriend Tobi. Tobi vroeg of Stijn zin had om langs te komen, maar hoewel ze geen huiswerk hadden, zei Stijn dat hij het druk had. Stijn smeerde een boterham en ging naar boven. Eenmaal boven begon hij zachtjes te huilen. Hij hield er snel mee op toen hij een schreeuw van beneden hoorde. Het was zijn moeder! Stijn rende naar beneden, schreeuwend wat er gebeurt was. Beneden trof hij zijn moeder met zijn schooltas. Maar wat zag zijn tas eruit! Zijn boeken waren vernield en zijn tas was volgegoten met lijm. Maar aan de buitenkant was niets te zien. Dat moet gebeurt, zijn toen hij even naar de wc was. Nu wist hij het zeker; hij moest en zou een wraak plan maken. Hoe of wat wist hij niet, maar zijn wraak zal zoet zijn. Maar wacht… ja dat zou een goed idee zijn, maar hij moest het nog wel even uitwerken.
’Waarom doen ze dit toch?’, vroeg zijn moeder.’ Je hebt ze toch nog nooit wat aangedaan?’ En ze liep snikkend weg. Stijn ruimde de troep op en ging weer naar boven. Boven ging hij een spelletje doen op de computer. Ondertussen was hij daar heel goed in geworden, omdat hij van de vakantie toch niet veel te doen had gehad. Hij ging door totdat hij werd geroepen voor het eten. Tijdens het eten hadden ze het er nog over wat er met zijn tas was gebeurd. ‘Als het zo doorgaat, ga ik met de directeur praten,’ zei zijn vader. ‘Ik ga het morgen oplossen,ik beloof het,’ antwoordde Stijn. Er werden nog een paar woorden over gewisseld en toen waren ze klaar met eten. Na het eten ging hij weer naar boven. Hij speelde op zijn computer totdat het tijd was om naar bed te gaan. Hij poetste zijn tanden, trok zijn pyjama aan en ging naar bed, niet wetend wat er morgen zou gaan gebeuren…
en??? wat vinden jullie ervan?
commentaar is welkom
