Geplaatst 
HOOFDSTUK 1
Het was een koude vrijdagavond. Ik reed met wat vriendinnen richting het zaaltje ‘de Rooi Neuzen’. We gingen daar een keet trappen en jongens versieren. Ik deed niet echt mee met het jongens versieren. Ik ben nooit echt verliefd geweest en ik dacht dat ik dat voorlopig ook niet zou worden.
We reden de plaats op en zetten onze fietsen in het rek. We wilden naar binnen lopen maar een groepje jongens hield ons tegen. Een daarvan zag er leuk uit en was best knap en ik vond hem meteen leuk. Ik dacht hem te herkennen maar waarvan wist ik niet. Ik vroeg waarom ze ons tegen hielden.
‘Mogen we niet vragen of jullie met ons naar het feest willen?’ zei de jongen die ik leuk vond.
‘Hoe weten we dat jullie niet liegen?’ vroeg een van m’n vriendinnen uitdagend.
‘Even wachten, dames. Daar komt nog meer gezelschap aan’, zei een van de jongens.
‘Hé, Thomas!’ riep iemand.
De jongen die ik zo leuk vond keek om. Thomas heet hij dus, dacht ik. Leuke naam voor zo’n jongen. Ik bleef afwachten voor wat er nog meer zou komen. De andere twee jongens kwamen er bij staan en vroegen wat er was.
‘We vroegen deze dames of ze met ons naar het feest wilden. Maar we hebben nog steeds geen antwoord.’
Vrijwel iedereen had iemand gevonden, maar ik nog niet. Dat vond ik ook niet zo raar want ik ben best verlegen als ik alleen ben met een jongen.
Thomas kwam op me af en vroeg of ik met hem mee wilde.
‘Ik wil wel hoor’, zei ik aarzelend
Toen ik dat zei keek ik in Thomas’ ogen en ik voelde dat ik begon te blozen. Hij wachtte even af en toen glimlachte hij.
‘Oké. Kom je mee?’ vroeg hij, terwijl hij mijn hand vastpakte.
Ik knikte. Ik voelde dat ik nog meer ging blozen en keek snel naar beneden.
Thomas en ik liepen de zaal in. Ik wilde m’n portemonnee al pakken voor de consumptiebonnen maar Thomas zei iets van ‘ik betaal wel’. Ik vond het best.
‘Hoe heet je eigenlijk?’ vroeg hij. ‘Ik heb je wel eens op school gezien geloof ik. Kan dat?’
‘Ik heet Yana.’ Ik wachtte even voor ik verder ging. ‘Ja, dat kan wel. Ik heb jou ook wel eens gezien, geloof ik. Jij heet toch Thomas?’
‘Ja, klopt. Hoe oud ben je?’
‘Veertien, bijna vijftien. Jij?’
‘Ik ben vijftien en volgende week word ik zestien.’
Ik wist niet meer wat ik moest zeggen. Het was allemaal heel vreemd voor mij. Ik was nog nooit uitgevraagd door een jongen. Ik probeerde er maar iets van te maken.
‘En, hoe vond je het feest?’ vroeg Thomas na afloop.
‘Leuk hoor. Ik wil nog wel een keer naar zo’n feest!’ zei ik vrolijk. Ik was eigenlijk moe, maar liet het niet echt merken.
‘Kom, ik moet even wat aan je vragen. Zullen we richting park lopen?’ zei Thomas.
Ik knikte en liep met hem mee. Ik had geen idee wat er aan de hand was en daarom liep ik maar mee. Toen we in het park waren gingen we langzamer lopen.
‘Wat is er?’ vroeg ik.
‘Ik wilde je wat vragen’ vroeg hij wat aarzelend. Hij wachtte even voor hij verder ging.
‘Ik vind je wel leuk…’, zei hij, ‘En ik heb een leuke avond gehad.’
‘Wat is er dan?’ drong ik aan. Ik wilde weten wat hij nou bedoelde.
‘Ja… Uh… Ik vroeg me af of je..Nou ja, je weet wel. Iets met me wilt.’
Ik moest even denken. Ik had nog nooit van een jongen zelf gehoord dat hij me echt leuk vond. Het ging altijd via een vriendin.
‘Vind je het leeftijdsverschil niet erg dan? Want ik heb gehoord dat veel jongens dat erg vinden.’ zei ik na lang denken.
‘Nee, waarom? In de liefde maakt leeftijd niets uit, toch?’
‘Da’s waar.’ Ik was even stil. Ik moest even nadenken.
‘Zullen we even gaan zitten?’ zei ik. ‘Ik moet even nadenken, als je dat niet erg vindt.’
Thomas knikte en we zochten een bankje op.
‘Ik wil het wel proberen’, zei ik, ‘Maar ik kan je niet beloven dat het gaat lukken.’ Ik voelde dat ik weer ging blozen.
Thomas kwam dichterbij me zitten en sloeg een arm om me heen. Ik schrok ervan. Ik wilde zijn arm van me af slaan, maar ik bedacht me. Ik dacht dat het te bot zou zijn.
Thomas kwam nog dichterbij me zitten en kwam met zijn hoofd dicht bij het mijne. Hij fluisterde iets in mijn oor.
‘Ik vind je lief’, fluisterde hij.
‘Ik jou ook’, fluisterde ik terug.
Thomas gaf me een kus op mijn haren. Toen kwam hij dichter naar mij mond. Ik voelde zijn zachte lippen op de mijne. Ik schrok en duwde hem van me weg.
‘Wat is er?’ vroeg hij verbaasd.
‘Ja, sorry. Ik weet niet was er is.’ Ik stond op en liep een eindje weg van de bank. Thomas stond ook op en liep een stukje mijn richting in.
‘Ik schrok gewoon. Sorry, het was niet de bedoeling. Als je nou niks met me wilt, begrijp ik het.’
Het was even stil.
‘Nee, het geeft niet, ik begrijp het wel. Ik overhaast het een beetje, denk ik. Sorry’, zei Thomas.
Ik draaide hem om en liep naar hem toe. Ik weet niet waarom ik het deed maar ik zoende hem. Zomaar ineens. Ik dacht even dat hij niet wilde, maar hij zoende terug. Het was de beste zoen ooit.
