Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 17-09-05 10:28

[verhaal] Signeur

Geplaatst door de TopicStarter : 17-09-05 10:28

Gebaseerd op een waargebeurd verhaal, (met wel veel aanpassingen)

Het eerste deel, (zeg alsjeblieft wat je er van vindt, want anders heeft het ook geen zin om verder te schrijven. Is het bijvoorbeeld niet te pennyachtig ? )

Signeur
Op een mooie zomer dag, staat een voskleurige pony eenzaam in de paddock. De vogels fluiten, vlinders vliegen op en aan. Kinderen gillen en rennen met emmers water. Iedereen, Iedereen is vrolijk. Maar Signeur niet. Hij kijkt eens om zich heen, en vraagt zich af, waarom hij niet gelukkig is. Hij ziet de kinderen rennen, en dan weet hij het ineens weer. Zijn bazinnetje. Ze is al zo lang niet geweest. Hij zucht eens diep en staart dromerig voor zich uit. Hij denkt aan de fijne buitenritjes die ze vroeger altijd maakten. Hij denkt aan de momenten dat ze om zijn nek hing en haar diepste geheimen aan hem vertelde. Plotseling wordt Signeur uit zijn droom gewekt, hij hoort iemand zijn naam roepen. Het klinkt zwaarder, en lijkt niet op zijn bazin haar stem. Signeur kijkt op en hinnikt. Het is de Baas! De vader van zijn bazin. Hij zet het op een drafje en rent naar het hek. “Zo jongen,” zegt de Baas vriendelijk. “We gaan je eens op stal zetten. Morgen komen er mensen naar je kijken”. Signeur begreep er niet veel van, maar de baas klonk nu ineens een beetje serieus. Hij schrok ervan, en volgde de Baas naar de stal. Daar werd hij begroet door Nelson, de donkerbruine ruin. Signeur hinnikte terug naar Nelson. De Baas haalt het halster over Signeur’s oren, en geeft hem een klopje op zijn hals. Fijn, denkt Signeur. Hij houdt wel van knuffels. Als de Baas de stal weer uit loopt, kijkt Signeur een beetje verdrietig. Weer weg… Hij draait zich om in de box en zoekt nog een lekker strootje uit om op te knabbelen. Als hij er niet veel meer vind, gaat hij op rust wat staan dommelen. Meer kan hij toch niet doen. Als hij wakker wordt, is het al weer donker buiten. Hij heft zijn hoofd op en kijkt over het schot naar Nelson. Nelson slaapt, en Signeur zucht. Draait zich nog eens om, en gaat dan voorzichtig liggen. Binnen de kortste keren slaapt ook Signeur in. Hij droomt, hij droomt dat hij in de stal staat, en dat de wanden op hem afkomen. In de verte hoort hij Nelson, maar hij kan er niet naar toe. Hij gilt terug, maar niemand die hem meer hoort. De wanden verdwijnen, en alles om hem heen wordt zwart. Hij is alleen. Hopeloos alleen en verdrinkt van angst in het zwarte niets.
Hij hoort ineens een bekend geluid. Een geluid dat hij altijd wel zou willen horen. Het beste geluid dat er is. Hij wordt wakker en ziet zijn bazin met een bakje biks. Eindelijk daar is ze ! Hij staat snel op en hinnikt. Hij hoort haar lachen, als het biks in zijn bak klettert. Gulzig begint hij te eten. “Vreetzakkie!” zegt de bazin lachend. Ze geeft Signeur een aai, en haalt dan haar poetsbak uit de kast. Ze borstelt snel en haastig, Signeur is dat niet gewend. Wat is er met haar? Signeur draait zijn hoofd naar haar toe, en schuurt tegen haar arm aan. Dan ineens, begint ze te huilen. Ze gooit haar armen om Signeur’s nek, en zegt: “ Oh jochie, waarom moet je nou weg…”. Waarheen, wil Signeur zeggen, maar ze begrijpt hem niet. “Ga met me mee”, maar het meisje huilt en laat Signeur los. “Wacht !”. Hij probeert haar te roepen, maar zijn keel zit dicht. Hij is bang. Het meisje loopt de stal uit, even is het stil, en dan hoort Signeur een autodeur die met een klap dichtvalt. De auto trekt op, en het meisje is weer weg. Signeur hangt met zijn nek over de staldeur heen, en kijkt de auto na. Zijn biks laat hij staan. Hij wacht, op wat er komen gaat. De woorden van het meisje spoken door zijn hoofd. Hij snapt het niet, waar moet hij heen ? Waarom moet hij weg ? Wat gaat er gebeuren ? Zou hij zijn vriendin ooit nog zien ?

Later op de middag, als Signeur een auto aan hoort komen, hoopt hij vurig dat het de Baas of het meisje zijn, maar hij ziet 5 onbekende gezichten. Toch, loopt daar ook zijn Baas bij. Hij praat met de onbekende meneer. Ze lopen in zijn richting, en met zijn allen staan ze om Signeur’s stal heen. Hij is verbaasd; wie zijn die mensen, wat doen ze hier, en wat willen ze van me. Vragen vliegen door zijn hoofd. Dan pakt de Baas een halster, en legt hem om zijn hoofd heen. Dan klikt hij het touw vast, en maakt de staldeur open. Voorzichtig en alert loopt Signeur achter de Baas aan. Hij zet hem op de vaste borstelplaats neer, en haalt de borstels uit de kast. Twee meisjes aaien de vosruin. Hij is al wat op zijn gemak, en voelt zich prettig als de borstels over zijn nek en rug glijden. Braaf geeft hij zijn voetjes, als een van de meisjes er om vraagt. De Baas heeft het zadel en hoofdstel gehaald, en een vrouw die bij het gezelschap hoorde, legde het zadel op zijn rug. Signeur legt zijn oren plat. Hij houdt er niet van als hij wordt aangesingeld. Als Signeur klaar is, nemen de meisjes de ruin mee naar de bak, waar hij gister eenzaam in stond. Hij hoort hun stemmen, maar let er verder niet op. Signeur kijkt wat om zich heen, en nog steeds malen de vragen door zijn hoofd. Hij wordt er niet vrolijk van. Een van de meisjes legt haar voet in de stijgbeugel, en hijst zich naar boven. Signeur blijft staan. Het kan hem allemaal niets meer schelen. Hij voelt een duwtje in zijn flank, en alsof het automatisch gaat, stapt hij weg. Hij begint nu iets meer op het meisje op zijn rug te letten, maar hij is er nog niet helemaal met zijn hoofd bij. Na een tijdje te hebben rond gestapt, vraagt het meisje vriendelijk aan Signeur of hij wil draven. Gehoorzaam doet hij wat ze zegt en sukkelt wat rond. Ook moet hij na een tijdje in galop, maar tegen die tijd is hij helemaal met zijn hoofd bij zijn ruitertje. Hij let extra op, hij is blij dat er eindelijk iemand is die naar hem om kijkt. Plotseling, heel even, voelt hij zich zo gelukkig. Signeur krijgt het gevoel dat hij weer belangrijk is. Als hij vanuit een galopje ook een sprongetje over de balken moet maken, doet hij dit vrolijk en met veel plezier. Dan stapt het meisje af, en geeft Signeur over aan het andere meisje. Ook zij stapt op en doet leuke dingen met hem. Daarna mag hij met lange teugel wat rond gaan stappen. Hij heeft een heerlijk moment gehad.

Moet ik verder ?