[verhaal] "nog geen titel"
Moderators: Essie73, NadjaNadja, Muiz, Telpeva, ynskek, Ladybird, Polly
- Oscarlover
-
- Berichten: 557
- Geregistreerd: 26-01-04
- Woonplaats: Tiendeveen
[verhaal] "nog geen titel"
Geplaatst door de TopicStarter : 07-09-05 23:33
Hoofdstuk 1: SCHOOLKAMP
Ik voel me gevangen in mijn eigen huis. Ik kijk uit het raam van mijn kamer, en zie iedereen plezier hebben met elkaar, maar wanneer ik na buitenkom pesten ze me.
Ik voel me verdrietig en weet niet waar ik heen moet. Ik zie op tegen elke dag dat ik naar school moet.
Morgen gaan we op schoolkamp, met onze nieuwe klas, maar het lijkt me echt een ramp. Ik ken bijna niemand, en diegene die ik ken pesten me, en niemand durft tegen ze op. Vorig jaar was het ook zo’n ramp, ik had een goede vriendin genaamd Mirjan, totdat ik in de 1ste kwam. Ze zat bij me in de klas, een week later, hadden we opeens ruzie. Ik wist niet hoe het kwam en waarom, het enige was ik wist was dat ze niet meer bij me wou zijn. Ik heb haar nooit meer gesproken sinds die tijd. Ik weet niet of het schooljaar beter of erger zou worden dit jaar. En het enige wat ik kan doen is afwachten, en proberen het beste ervan te maken. Misschien valt het mee, maar het kan natuurlijk ook weer tegen zitten. Ik ging die avond van te voren vroeg naar bed, ik was erg zenuwachtig. Ik sliep slecht die nacht, en had erg vroeg de wekker gezet, zodat ik voldoende tijd had om me klaar te maken. De volgende morgen toen ik mijn tanden had gepoetst, gegeten, en gedoucht, bracht mijn moeder me naar het busstadion. Iedereen stond al te wachten, en ook Joey was er al, Joey die me altijd pestte Ik stapte uit, en probeerde zover mogelijk van hem af te gaan staan. Maar ja, hij kwam op me af, en meteen kreeg ik al weer een stomp in mijn maag, waarom dat wist ik nooit. Maar wist dat ook dit een rotkamp zou worden, en dat was het ook. In de bus was het nog lekker rustig. Maar toen we daar aankwamen begon het hoor! Er waren allemaal kampeerhuisjes, in ieder huisje moesten we met zijn 6 man zitten. 3 jongens en 3 meisjes. We moesten zelf de teams maken. Ik had nog niemand, en het team van Joey kwam 1 tekort. Ik zag het allemaal al weer voor me, en ja hoor, ik werd bij hem in het team gedeeld. Eerst moesten we de huisjes klaarmaken, bed opmaken, kast inrichten. Ik was al bezig, voordat de rest binnenkwam. Toen kwam Joey, en wat doet hij, hij gaat boven mij liggen. Ik baalde daar erg van, maar er was hellaas niks aan te doen, en tegen hem ingaan durfde ik al hellemaal niet.
Ps... Moet ik verder gaan of is dat niet nodig
- Patriesja
-
- Berichten: 3187
- Geregistreerd: 15-12-04
- Woonplaats: Amersfoort
Re: [verhaal] "nog geen titel"
Geplaatst: 07-09-05 23:51
- Brammetje16
- Berichten: 6284
- Geregistreerd: 01-09-04
Re: [verhaal] "nog geen titel"
Geplaatst: 08-09-05 08:57
- urdal_lover
- Berichten: 749
- Geregistreerd: 15-03-05
Re: [verhaal] "nog geen titel"
Geplaatst: 08-09-05 14:13
- Oscarlover
-
- Berichten: 557
- Geregistreerd: 26-01-04
- Woonplaats: Tiendeveen
Re: [verhaal] "nog geen titel"
Geplaatst door de TopicStarter : 08-09-05 14:45
- Oscarlover
-
- Berichten: 557
- Geregistreerd: 26-01-04
- Woonplaats: Tiendeveen
Re: [verhaal] "nog geen titel"
Geplaatst door de TopicStarter : 08-09-05 15:12
Ons schoolreisje stond in teken van een overlevingskamp. En ja… dat was het
voor mij ook zeker wel. We moesten na het klaarmaken van onze kamers, met ons helle team de omgeving leren kennen. Ik kende alleen Joey van ons team, er was nog wel een ander meisje die ik wel aardig vond, ze heette Jessica. Ze liep de helle tijd naast me, en Joey leidde de groep. Toen we midden in een bos waren, pakte die andere 2 jongens me vast. Joey pakte een touw, en bond me vast aan een boom. Ik kon geen kant op, Jessica zei dat hij moest ophouden. Maar Joey ging door, toen Jessica me los wou maken, kreeg ze een schop van Joey. Toen ze wegliepen was er niemand meer die na me omkeek of me wou helpen, zelfs Jessica “hoorde” opeens bij Joey. En ik stond er maar vast aan de boom, ik kon het touw niet loskrijgen. Ongeveer 3 uur later, kwam Joey er aan met een begeleider. Hij moest me losmaken, en hij zei dat het maar een grapje was, de begeleider vroeg of hij dit eerder had gedaan. Joey keek me aan, en gebaarde dat ik nee moest zeggen. Ik zei toen “nee”, waarom wist ik niet. Maar mijn gevoel zei dat ik nee moest zeggen. We liepen samen terug, en ik durfde niks te zeggen. De volgende dag begon heel rustig, maar wet iets te rustig. Ik zat alleen te ontbijten, en zelfs Jessica keek niet meer na me om. Zolang ik niet gepest werd had ik het wel na mijn zin, maar hoelang zou dat duren. Tijdens de spelletjes kreeg ik al weer door dat ze me zo zouden pakken. We moesten met eieren overgooien, en natuurlijk moest ik weer met joey. Er stond een andere jongen achter mij, en hellaas had ik dat niet door. Hij liet een ei op mijn hoofd barsten. Ik zat er hellemaal onder, en ik liep huilend weg. Even later kwam de begeleider bij me om te vragen wat er was, ik zei niks, want ik was bang, bang dat het nog erger zou worden als ik de waarheid zei. Er ging geen dag op het kamp voorbij zonder het gepest, zelfs de laatste dag hadden ze er nog niet genoeg van. Ons team stond voor met alle spelletjes, en de laatste was in zicht. We moesten hardlopen tegen de andere teams. Er mocht maar 1 van ons team mee doen. Toen ging we kijken wie van ons team het snelst was, natuurlijk deed ik mijn best, omdat ik graag bij het groepje wou horen. Ik was hellaas wel de snelste, en moes tegen de anderen lopen, het was een helle hindernisbaan. Ik stond in de startblokken, en liep gelijk met de rest op, zonder dat ik mijn best er voor moest doen. Iemand van een ander team haalde me in, en ik ging met hem mee. Ik stond de helle tijd voorop, tot dat iemand aan de kant me liet takelen, vlak voor een sprong over een boomstam, iedereen moest lachen. Maar ik was hard met mijn been op de boomstam gevallen. Iedereen lachte me uit, maar ik kon niet meer op mijn been staan. Het deed zo zeer, en niemand kwam me helpen. Joey vond me maar een stumper, omdat ik niet eens normaal kon lopen. Ik moest naar een ziekenhuis toe, het bleek gelukkig niet zo ernstig te zijn, en ik moest gewoon proberen om er op te lopen. Mijn enkel werd steeds dikker, en het deed enorm veel pijn.
Ps. is het wel een goed verhaal?
- urdal_lover
- Berichten: 749
- Geregistreerd: 15-03-05
Re: [verhaal] "nog geen titel"
Geplaatst: 08-09-05 17:48
ben erg benieuwd hoe het verder gaat! - Oscarlover
-
- Berichten: 557
- Geregistreerd: 26-01-04
- Woonplaats: Tiendeveen
Re: [verhaal] "nog geen titel"
Geplaatst door de TopicStarter : 08-09-05 19:27
De terug weg naar huis ging het al iets beter met mijn been, maar dik was hij wel. Het was woensdag, en gelukkig hadden we de rest van de week vrij. Mijn moeder schrok wel erg van mijn been. Ze vroeg hoe het kwam, en natuurlijk zei ik dat ik gewoon gevallen was, en dat er verder niks was gebeurd. Ik snapte eigenlijk niet wat me bezielde, ik had nog nooit gelogen tegen mijn moeder. Maar op de een of andere manier durfde ik niks te zeggen over het pesten. Ik had niet zoveel gedaan de rest van de week. In het weekend heb ik wat tv gekeken, en wat gecomputerd. Mijn been was al aardig dun geworden, en ik kon er al weer een beetje op lopen.
Hoofdstuk 2: NIEUWE JONGEN
Ik zit op de computer, en denk aan morgen, morgen is het weer maandag, dan is de rust weer voorbij. Mijn ouders weten niet dat ik gepest word, omdat me dat gewoon niet zo verstandig lijkt, dan gaan ze zich er te veel mee bemoeien, en dan word het alleen maar erger. Na het eten ging ik na bed, maar ik kon niet slapen, ik dacht aan het pesten. Toen ik eindelijk sliep was de nacht zo voor bij.
“Sylvana” werd er geroepen, het was mijn moeder. Het was weer zover, een dag vol ellende stond weer voor me. Ik stap uit bed, en poets mijn tanden, zoals ik elke morgen doe. Ik ga wat eten, en maak me tas klaar. Dan loop ik na buiten, ik loop achter de bosjes langs in de hoop dat ze me niet kunnen zien. Maar het is al te laat, Joey zag me lopen. Hij loopt na me toe, en doet eerst heel vriendelijk. Hij vraagt hoe het met mijn been ging, ik gaf geen antwoord. Maar toch dacht ik dat hij veranderd was, zo na het schoolkamp. Maar toch begreep ik het eigenlijk niet. Later kwam ik erachter dat er een stikker op mijn rug was geplakt met de tekst “ik stink”. Iedereen op school lachte me uit. Ik snapte niet waarom ze het deden, ik douchte me elke dag. Na mijn gevoel was ik gewoon. Toen ik in de klas zat, kwam er een nieuwe jongen binnen, althans ik had hem nog nooit gezien. Blijkbaar kende iedereen hem al, maar hij kwam naast mij zitten. Ik leerde hem kennen, en stelde me voor. Hij heette Cristiaan, maar ik mocht hem Chris noemen. Toen hij naast me zat, had ik een vreemd gevoel, ik had het nog nooit eerder gevoelt, allemaal rare kriebels in mijn buik. Toen de les was afgelopen, heb ik hem eigenlijk de helle dag niet meer gezien. Ik voelde me de helle dag anders, ik had een raar gevoel tot dat, Joey kwam.
Hij pakte me vast, en sleurde me mee, hij trok me de jongens w.c in. En daar stond de rest van zijn bende te wachten. Iemand had een stift in zijn hand. Joey pakte me samen met 2 anderen vast, en iemand tekende op mijn gezicht. Het zag er werkelijk niet uit. Toen gingen ze weg, en schreeuwden na, dat Chris hun vriend was, dat ik dat moest onthouden.
- urdal_lover
- Berichten: 749
- Geregistreerd: 15-03-05
Re: [verhaal] "nog geen titel"
Geplaatst: 08-09-05 19:35
- Oscarlover
-
- Berichten: 557
- Geregistreerd: 26-01-04
- Woonplaats: Tiendeveen
Re: [verhaal] "nog geen titel"
Geplaatst door de TopicStarter : 08-09-05 19:46
Opeens kwam Chris binnen, hij wou me helpen de stift van mijn gezicht te halen, maar ik duwde hem weg. Ik zei dat ik geen hulp van hem wou, dat hij toch bij Joey hoorde. Hij snapte het niet, en ik ook niet. Hij was de enige in mijn helle leven die me wou helpen, en wat doe ik, ik zeg dat hij weg moet gaan. Ik voelde me de helle dag ellendig, en zat met die fout in de maag, er was nooit, maar ook echt nooit iemand geweest die me wou helpen. Het was raar, toen ik thuis kwam vonden mijn ouders me anders dan anders, een stuk vrolijker. Ik wist niet wat het kon zijn, maar ik merkte het zelf ook wel. Die avond gebeurde er iets raars, Chris belde me op, en wou ergens afspreken. Want hij wou het hebben over het voorval in de w.c. Ik wou eigenlijk niet, maar iets in mij zei dat ik het moest doen, en ik sprak af om 8 uur in een barretje. Ik was erg zenuwachtig, want ik had nog nooit een afspraakje gehad. Maar aan de andere kant was ik bang, dadelijk hoorde hij wel bij Joey. Maar toch wou ik het proberen. Ik kwam daar aan, hij was er al. Ik keek goed om me heen en zag Joey nergens, het was een enorme opluchting. Ik ging bij hem aan de tafel zitten, hij wou wat meer over me weten, en hij vroeg ook waarom ik gepest werd. Ik zei dat ik niet wist waarom, hij zei dat hij het ook niet snapte, omdat ik wel een leuke meid was. Alles werd erg verwarrend, en nog steeds snapte ik niet. We hebben daar tot 11 uur gezeten we hebben de helle tijd gepraat, het was erg leuk, en gezellig. Die nacht heb ik eindelijk een keer goed geslapen, en ik droomde over Chris en mij, hoe leuk we het hadden. Maar hellaas was dat een droom, en niet de werkelijkheid.
Vandaag had ik al wat meer zin om naar school te gaan, en ik had er al een veel beter gevoel over. Ik was zelfverzekerder, en ik wist dat iemand me wou helpen. Ik liep dit keer voor het eerst gewoon over de straat heen, zonder me te verschuilen achter de bosjes. Ik was wel bang dat het weer te gewaagt was. Maar alles viel mee. Toen ik op school kwam, stond Chris me daar op te wachten, ik was opgelucht. Toen kwamen we bij Joey langs, mijn hart ging sneller kloppen. Joey gaf me een stomp, en duwde me op de grond. Of was het toch waar ”Hoorde Chris toch bij Joey?” Ik begon te twijfelen, het was ook te mooi om waar te zijn, en mijn ogen begonnen weer te tranen. Ik wist niet meer of ik hem moest vertrouwen. Ik zat daar op de grond in de gang, en Joey stond voor me. Ik keek om me heen, nu begreep ik het. Chris wou me wel helpen, maar hij werd vastgehouden. Ik voelde me schuldig voor de problemen waar ik Chris mee had opgezadeld. Joey gaf me nog een schop na, en zei ”Ik had je toch al gewaarschuwd dat je bij Chris moest wegblijven”. Ik zei niks. Chris schreeuwde: “Ik wil zelf bepalen wie mijn vrienden zijn, en als dit dan de gevolgen ervoor zijn kan me niet schelen, want bevriend zijn met jullie zou erger zijn”. Ik was blij, en lachte, er was toch nog iemand in de wereld die om me gaf. Ik had het gevoel dat vanaf nu alles anders zou worden. En dat was ook zo, dat voor iedereen de situatie was verbeterd was ook niet waar. Chris die zo moedig voor mij opkwam, werd nu ook gepest. Het was voor mij een stuk minder, maar dit kon ik hem niet aandoen. We spraken die avond af, om naar de bioscoop te gaan, ik ging eerst bij hem langs. We praten wat over die middag op school. “je bent mijn held” zei ik tegen hem. “Ik moet je wat vertellen” zei hij tegen mij. Ik was bang, wou hij niet meer bij me zijn, of voelde hij zich niet goed. “Vanaf het eerste moment dat ik je zag, ben ik verliefd op jouw!” Zei hij… Ik schrok, maar was blij, geen enkele jongen had dat ooit tegen mij gezegd. “Ik vind jou ook leuk!” zei ik tegen hem. We gingen die avond naar de bios, en hadden veel plezier. De volgende morgen ging ik bij zijn huis langs, en wachtte op hem...
- urdal_lover
- Berichten: 749
- Geregistreerd: 15-03-05
Re: [verhaal] "nog geen titel"
Geplaatst: 09-09-05 07:31
- Tinkebel
-
- Berichten: 3992
- Geregistreerd: 09-11-04
Re: [verhaal] "nog geen titel"
Geplaatst: 09-09-05 08:31
- Jaduuh
-
- Berichten: 9406
- Geregistreerd: 03-08-05
- Woonplaats: Gent
Re: [verhaal] "nog geen titel"
Geplaatst: 09-09-05 14:54
- LiefsteIwan
-
- Berichten: 3077
- Geregistreerd: 10-07-04
- Woonplaats: Daar ergens...
Re: [verhaal] "nog geen titel"
Geplaatst: 09-09-05 14:57
Ik vind...t laatste stukje alleen erg goed... de andere twee spraken me niet zo aan, misschien komt dat doordat ik van liefde hou?
(in verhalen)Dus, Ga zo door!
- Janna_
-
- Berichten: 4219
- Geregistreerd: 27-07-05
Re: [verhaal] "nog geen titel"
Geplaatst: 09-09-05 15:06
- welmoedz
-
- Berichten: 1688
- Geregistreerd: 12-05-05
- Woonplaats: T veen
Re: [verhaal] "nog geen titel"
Geplaatst: 09-09-05 15:18
- Tinkebel
-
- Berichten: 3992
- Geregistreerd: 09-11-04
Re: [verhaal] "nog geen titel"
Geplaatst: 09-09-05 19:16
- Oscarlover
-
- Berichten: 557
- Geregistreerd: 26-01-04
- Woonplaats: Tiendeveen
Re: [verhaal] "nog geen titel"
Geplaatst door de TopicStarter : 09-09-05 22:20
Hij kwam na buiten, groette mij. Samen liepen we na school toe, en we praatte veel onderweg... En onderweg kwamen we Joey tegen, hij had iemand anders gevonden om te pesten. Wij waren natuurlijk nu te lastig, nu we met zijn tweeën zijn. Chris en ik keken elkaar aan, we dachten hetzelfde. We moesten dat meisje helpen, ze mocht niet door dezelfde hel gaan, als mij. We gingen naar hun toe, Joey keek erg geschrokken, en schreeuwde: ”Wat moeten jullie nou weer hier, hebben jullie nog niet genoeg gehad”. Er kwam een enorme woede op me af, en de eerste keer in mijn hele leven durfde ik wat terug te zeggen. Ik zei: “Laat haar los, want anders…” Toen kwam ik even niet verder, maar Chris ging verder: “Anders zouden we eens laten voelen hoe het is om gepest te worden”. Beter had ik die zin niet af kunnen maken. Joey liep op mij af, ik bleef stil staan, ik zag dat hij me een mep wou geven. Ik was hem voor, ik gaf hem een harde schop tegen zijn knie aan. ”Die had je altijd nog te goed” zei ik. Joey leek aardig boos. Maar liep weg, Chris en ik liepen naar het meisje toe. We hielpen haar in de benen, ze bedankte ons. Ik zei tegen haar dat het geen moeite was, en dat we het graag deden, omdat we wisten hoe het was.
We liepen met zijn drietjes naar school, met de gedachte dat dit niet de laatste keer zou worden dat we met Joey te maken kregen. We kwamen te laat op school, en moesten ons melden. Ze vroegen na de reden, we zeiden niets, we hadden de gedachte dat we het zelf wel konden oplossen, dat we daar de school niet voor nodig zijn. We liepen de klas in. Er waren nog twee plekjes vrij in de klas. We konden niet naast elkaar zitten, dat vonden we vervelend, want apart waren we erg kwetsbaar.
Toch kon het me allemaal niet zo schelen, ik zat naast een meisje, ze was aardig, en heette Claudia. Ik praatte met haar, en we moesten samen een opdracht maken. We hadden lol met elkaar, en het was echt een gezellige les. Ze zei dat ik veranderd was, dat ik zelfverzekerd overkwam. Ik zei dat ik ook veranderd was, en dat het wel nodig was dat ik zou veranderen. Ze gaf me haar telefoonnummer, en vroeg of ik een keer zin had om met haar te gaan winkelen. Dat leek me wel leuk, en ik zou haar bellen als ik zin had. Toen de school uitkwam ging Chris met mij mee naar huis, hij was nog nooit bij me thuis geweest, maar het moest er toch een keer van komen. Mijn ouders vonden het leuk dat hij meekwam, Chris was de helle tijd aardig stil bij mij thuis. Chris zijn vader is chef-kok, en dat wou hij ook worden. We gingen zelf een helle maaltijd voor ons maken, en natuurlijk ook voor mijn ouders. Ik maakte de soep, en hij de rest, het was erg gezellig, en het eten was heerlijk. Na het eten ging hij weg, en ik ging tv kijken.
Ps. er komt zo snel mogelijk weer een stuk
- Tinkebel
-
- Berichten: 3992
- Geregistreerd: 09-11-04
Re: [verhaal] "nog geen titel"
Geplaatst: 09-09-05 22:22
- Janna_
-
- Berichten: 4219
- Geregistreerd: 27-07-05
Re: [verhaal] "nog geen titel"
Geplaatst: 09-09-05 22:40
- Oscarlover
-
- Berichten: 557
- Geregistreerd: 26-01-04
- Woonplaats: Tiendeveen
Re: [verhaal] "nog geen titel"
Geplaatst door de TopicStarter : 09-09-05 22:52
De volgende morgen, kreeg ik telefoon. Het was Chris, hij was ziek, en kon niet naar school. Ik was een beetje bang, ik was niet meer zonder Chris na school geweest vanaf die tijd. Maar ik ging gewoon. Toen ik op school kwam was Claudia er ook al, ik ging bij haar staan, en we liepen samen naar binnen. Joey stond in de gang, ik negeerde hem, en liep naar binnen, hij liep achter me aan. Hij had het waarschijnlijk al door dat Chris vandaag niet zou komen. Bij de kluisjes stond hij nog steeds achter me, het was erg rustig bij de kluisjes. Wat ik niet door had was, dat Joey met een groepje jongens mij omsingeld hadden. Joey kwam na mij toe, en de rest bleef in een kringetje om me heen staan. Ik draaide me na Joey toe. Hij wou me slaan, maar dit keer miste hij. Ik wou weglopen, maar dat hielp niet, hij pakte mijn haar vast, en trok heel hard, toen schopte hij mij, en zei: “Je moet je niet als een held gedragen, als je dat niet bent”. Ik wou niet huilen, en dat lukte. Ik had wel een zeer been van die schop, maar liet me vandaag niet kennen, ik ging naast Claudia zitten, en we hadden veel lol, eigenlijk iets te veel, we werden uit de klas gestuurd omdat we te vervelend waren. We moesten ons gaan melden, ik vond het niet zo erg. En Claudia ook niet, we moesten morgen nakomen. Toen de school uit was, ging ik met Claudia mee na huis, ik belde mijn moeder op dat we gingen winkelen. Mijn moeder vond dat goed. Toen we bij de winkels waren, zag ik mijn oude vriendin Mirjan weer, ik had haar in geen tijden niet gezien. En we liepen even na haar toe, Claudia kende haar ook. Ik vroeg waarom ze me al die tijd ontliep. “Ik durfde gewoon niet meer bij je te zijn, uit angst dat ik dan ook gepest zou worden” zei Mirjan. Ik vond het een eerlijk antwoord, en vroeg ook niet verder. Claudia en ik gingen verder, en we liepen een kleren winkel in. We praatte wat over Mirjan, en Claudia zei dat ze het wel vaak over mij had gehad. Ik was nieuwsgierig, en vroeg wat ze dan over mij zeiden. “Ze had het meer over het pesten, dat ze het zielig voor je vond. Maar zoals ze net al zei durfde ze je niet te helpen” Zei claudia. We winkelden nog een tijdje door, en ik had nieuwe kleren gekocht.
- Patriesja
-
- Berichten: 3187
- Geregistreerd: 15-12-04
- Woonplaats: Amersfoort
Re: [verhaal] "nog geen titel"
Geplaatst: 09-09-05 23:03
ik ben benieuwd naar de rest...
- Oscarlover
-
- Berichten: 557
- Geregistreerd: 26-01-04
- Woonplaats: Tiendeveen
Re: [verhaal] "nog geen titel"
Geplaatst door de TopicStarter : 09-09-05 23:06
Hoofdstuk 3: Chris in het ziekenhuis.
Toen we na huis gingen, ging ik eerst even na Chris, hij was niet thuis. Er was hellemaal niemand thuis, en ik was bang, wat kon er aan de hand zijn. Ik ging maar naar huis, ’s avonds belde ik naar zijn huis, Chris was er niet, hij lag in het ziekenhuis, waarom wouden zijn ouders niet zeggen. Ik kreeg het benauwd, en barstte in tranen uit. Ik had die dag zoveel plezier gehad, en hij lag in het ziekenhuis, ik voelde me zo schuldig. En Ik melde me de volgende dag ook ziek voor school zodat ik na het ziekenhuis kon. Ik ging er heen, en vroeg welke kamer hij lag, kamer 265. Ik ging na boven, met de lift. Toen ik bij de kamer aankwam, keek ik eerst door het raam, ik zag hem daar liggen, onder de blauwe plekken. Ik durfde niet naar binnen, maar de zuster zei dat het goed voor hem zou zijn als er een goede vriend of vriendin bij hem zou zijn. Ik ging naar binnen, hij was heel verdrietig. “Wie heeft dit gedaan?” Vroeg ik. “Wie denk je!” Zei hij. “Joey wie dacht je anders” Ik voelde me nu pas echt schuldig, eens in mijn leven had ik iemand die voor me op kwam, en wat doe ik er mee, ik zorg dat hij in het ziekenhuis word opgenomen. Door de klappen die voor mij bedoeld zijn. Ik rende huilend uit het ziekenhuis. Beneden kwam ik de ouders van Chris tegen, ze hielden me tegen. “Was dit wat je wou, met onze Chris?” Vroegen ze. Ik kon geen woord uitbrengen, en wist maar één ding, dit was mijn schuld, en ik moest zorgen dat het niemand meer zou overkomen.
Zielig word ie
Haha, is het nog steeds de moeite, en is de verhaallijn nog wel goed ?? - urdal_lover
- Berichten: 749
- Geregistreerd: 15-03-05
Re: [verhaal] "nog geen titel"
Geplaatst: 09-09-05 23:12
- Janna_
-
- Berichten: 4219
- Geregistreerd: 27-07-05
Re: [verhaal] "nog geen titel"
Geplaatst: 09-09-05 23:21
!