Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 27-08-05 15:51

[verhaal] Niet meer dan een herinnering

Geplaatst door de TopicStarter : 27-08-05 15:51

Niet meer dan een herinnering

deel 1

We liepen over het strand. Jij, en ik, samen. Het was september. Duidelijk was te merken dat de herfst in aantocht was. Er waaide een harde, oostenwind die veel kou met zich meebracht. Ik jouw trui, alles wat ik jou kon bieden was een warme hand. Meer had ik niet op dat moment. Maar het was genoeg. We waren tevreden zo.

Twee paar voetsporen naast elkaar, in het zand. Golven spoelden de vluchtige herinnering die we achterlieten na enkele seconden alweer weg. Sneller dan al mijn herinneringen aan jou, jou en mij, onze tijd samen. Wij deden alles samen. Je was voor mij meer, véél meer dan gewoon een vriend. Ik hield van je. Ik houd nog steeds van je. Maar nu ben je weg.

Ons afscheid was nietsvermoedend. Ik kuste je, je lippen waren ruw. Kleine, losse velletjes, veroorzaakt door de vriezende kou die winter. Ik had ontbijt voor je gemaakt, zoals ik elke dag voor je deed. We vonden dit beide vanzelfsprekend. Nooit bedankte je me ervoor met veel woorden, maar dat verwachtte ik ook niet. Het was goed zo. We waren gelukkig.

Misschien is het maar goed dat we toen nog niet wisten wat komen ging. Dat ik je kwijt zou raken. Dat ik je die bewuste morgen uit zou zwaaien, en dat ik je daarna nooit meer aan zou kunnen kijken. Nooit meer verdrinken in de prachtige ogen van je…

**Geplaatst door de TopicStarter** : 27-08-05 16:06

Re: [verhaal] Niet meer dan een herinnering

Geplaatst door de TopicStarter : 27-08-05 16:06

Zal ik verder schrijven..?

**Geplaatst**: 27-08-05 17:24

Re: [verhaal] Niet meer dan een herinnering

Geplaatst: 27-08-05 17:24

ja ja ,verder schrijven:) ,ik wil wel weten hoe het verder gaat.

**Geplaatst**: 27-08-05 18:04

Re: [verhaal] Niet meer dan een herinnering

Geplaatst: 27-08-05 18:04

ja schrijf astjeblieft verder...Krijg beetje tranen in mijn ogen...Wij waren op vakantie en toen is een hele geode vriendin van mij haar vriendje 'verloren',Nou vriendje ze heeft hem daar ontmoet.hij zat in het leger en is vertrokken naar andere kant van het land.

En waar hij nu is weet ze niet.ze heeeft al tijdje niks gehoord:(

**Geplaatst**: 27-08-05 22:17

Re: [verhaal] Niet meer dan een herinnering

Geplaatst: 27-08-05 22:17

mooi verhaal, schrijf maar verder

**Geplaatst**: 27-08-05 22:45

Re: [verhaal] Niet meer dan een herinnering

Geplaatst: 27-08-05 22:45

mooi verhaal...schrijf maar verder jaa

**Geplaatst**: 28-08-05 10:44

Re: [verhaal] Niet meer dan een herinnering

Geplaatst: 28-08-05 10:44

Mooi hoor Loez

Schrijf maar verder.

**Geplaatst**: 28-08-05 11:25

Re: [verhaal] Niet meer dan een herinnering

Geplaatst: 28-08-05 11:25

Ik zou ook graag verder willen lezen, Loez!

Je schrijft mooi.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 28-08-05 12:18

Re: [verhaal] Niet meer dan een herinnering

Geplaatst door de TopicStarter : 28-08-05 12:18

deel 2

We ontmoetten elkaar enkele jaren daarvoor. Ik was met vriendinnen op vakantie in een klein dorpje in Zuid-Spanje. Hoe we daar toch precies verzeild zijn geraakt toen kan ik me tot op de dag van vandaag af blijven vragen.
Het was een rustig dorpje aan de kust. De enige activiteit die er plaatsvond, was het af- en aanmeren van kleine plezierjachten. Mensen voeren op hun gemak met hun boot langs de Spaanse kust en kwamen alleen aan land om boodschappen te doen en een terrasje te pakken.
Ik zat op zo’n terrasje, samen met mijn vriendinnen. We hadden net een paar drankjes achter de rug, toen ik jou zag. Je liep over de kade, zelfverzekerd, een tikje arrogant misschien. Je kwam vlak langs onze tafel, met grote, doelgerichte stappen. Terwijl je onafgebroken naar één punt keek, liep je naar binnen, naar de cafébaas. Het ging er heftig aan toe. Je groette hem, om vervolgens een heftige discussie te beginnen in het Spaans. De man was van zijn stuk gebracht, maakte heftige gebaren, maar uiteindelijk knikte hij instemmend.
Ik verstond geen woord van wat je zei, maar begreep wel dat je je zin had gekregen. Je liep terug, naar buiten. Ik volgde elke stap die je zette, tot je mij ook in de gaten kreeg. Je liep rakelings langs me heen, onze blikken kruisten. Toen zag ik voor het eerst je ogen. Felblauw, de kleur van de prachtige Spaanse zee. Ik meende een lichte twinkeling van plezier in je ogen te zien, maar het moment van contact duurde maar enkele seconden. Je stak nog even je hand op naar een terrasmedewerker en liep de kant van het centrum op. Ik keek je na, tot je uit het zicht verdwenen was.

**Geplaatst**: 28-08-05 12:26

Re: [verhaal] Niet meer dan een herinnering

Geplaatst: 28-08-05 12:26

Hallo,!

Je schrijft erg mooi, echt prachtig.
Alleen het verhaal zelf trekt niet echt iets in me aan, het spijt me.

Groetjes, Minte

**Geplaatst**: 28-08-05 12:53

Re: [verhaal] Niet meer dan een herinnering

Geplaatst: 28-08-05 12:53

Verder gaan!

**Geplaatst**: 28-08-05 14:58

Re: [verhaal] Niet meer dan een herinnering

Geplaatst: 28-08-05 14:58

he Loez, hij is cool

!!!
DOORGAAN!!!!

!!

**Geplaatst**: 28-08-05 19:37

Re: [verhaal] Niet meer dan een herinnering

Geplaatst: 28-08-05 19:37

mooi stukje ,verdergaan:)

**Geplaatst**: 28-08-05 20:16

Re: [verhaal] Niet meer dan een herinnering

Geplaatst: 28-08-05 20:16

mooi stukjee,

**Geplaatst**: 29-08-05 08:44

Re: [verhaal] Niet meer dan een herinnering

Geplaatst: 29-08-05 08:44

Krijgen we nog een stukje?
* Wordt ongeduldig *

**Geplaatst**: 29-08-05 13:47

Re: [verhaal] Niet meer dan een herinnering

Geplaatst: 29-08-05 13:47

Ook het tweede stukje is geweldig loez!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 29-08-05 14:43

Re: [verhaal] Niet meer dan een herinnering

Geplaatst door de TopicStarter : 29-08-05 14:43

deel 3

Die nacht sliep ik niet goed. Het was erg warm weliswaar, maar daar kwam het niet door. Steeds als ik mijn ogen sloot, zag ik je weer. Ik voelde me raar, vreemd, had zoiets nog nooit eerder meegemaakt. Telkens als ik aan je dacht, kreeg ik een raar gevoel in mijn buik. En dat, terwijl ik niet eens wist hoe je heette!
Toen het eindelijk morgen was, besloot ik dat ik naar je op zoek moest gaan. Ik moest je gewoon nog een keer zien, al was het alleen maar om je naam te vragen. Ik vertrouwde mijn beste vriendin Sara mijn plan toe, en ze wilde me wel helpen zoeken. De rest ging een boottochtje maken, maar wij bleven thuis.
Ik had geen idee waar ik je moest zoeken, tot Sara met het plan kwam om de kade een bezoekje te brengen. Aangezien we je nog niet eerder gezien hadden, zou het kunnen dat je de dag ervoor was aangemeerd. Een logische gedachte, al was ik wel erg bang dat je dan alweer op zee zou zitten.
Uren zwierven we langs roeibootjes, plezierjachtjes en zelfs een groot cruiseschip; je was onvindbaar. De teleurstelling was groot, maar Sara was een meester in mensen opbeuren. Aan mijn hand sleepte ze me mee naar een terrasje met uitzicht op het grote cruiseschip. Ze bestelde twee enorme coupes ijs waarvan we van tevoren al wisten dat we ze nooit op konden krijgen.
Er liep een man met een helwit uniform aan over het bovendek van de boot. Hij had een bijpassende pet op, waarschijnlijk was hij de kapitein. Met een verrekijker tuurde hij naar de terrasjes. Langzaam kwam zijn gezichtsveld steeds dichter bij Sara en mij. Ik denk dat hij me toen al zag. Hij kwam het schip af, liep over kade naar ons terras.
Jij was het! Mijn hart maakte een sprongetje van vreugde, ik wist niet meer waar ik moest kijken. Met doelgerichte stappen kwam je naar me toe. Of dat dacht ik tenminste. Je keek me niet aan, je keek naar iets achter mij. Een mooie, lange donkerharige vrouw stond achter me naar je te zwaaien. Je begroette haar met een zoen.