Geplaatst Allereerst zal ik met grof geschut, zoals gewapend met lasso, snoeptrommel, appelboom en pepermuntrollen een opwacht moeten maken vooraan in de wei. Mocht het enigszins uitkomen bij meneer, dan kan het zijn datie mij in 1 keer herkend, ziet en bij zichzelf denkt, daar heb je mijn baas, laat ik zo lief zijn naar haar toe te lopen en haar te laten zien hoeveel ik van haar hou!!!!!! (en ook al komt het uit bij meneer, dan nog denktie, ga fietsen stelen op het damrak met gouwe stuurtjes!!!). Als ik hem na ongeveer 2 rollen pepermunt, 1 appel en een halve snoeptrommel heb volgepropt, kan ik hem de rest ook geven, want pas dan zal hij zich aan mijn uiterst weloverdachte versiertruck overgeven. Eenmaal een halster om, kan het zijn dat ik met mijn idiote eihoofd ben vergeten een touw aan het halster te doen en dus het reeds vermelde, alom bekende, bovenstaande ritueel ongeveer 2 maal te herhalen!!!! Met een enig beetje geluk, wat altijd voor mij klaarhangt in de lucht, heb ik Lymbo met een kleine 4 uur en drie kwartier te pakken….het longeren kan beginnen….. Ja en dan doe ik dat vlot hoor!!!! Eerst lekker losstappen, wat natuurlijk met zo een noodgang moet, dat hij voor 1 rondje om mij heen zeker 10 minuten nodig heeft, want ja zeg nou zelf, voor het zelfde geld zegt de baas dat je mag stoppen en dan zit je toch met een probleem en zit je net in een enorme ren-stap. Na een aantal losstaprondjes waar meneer los van moet worden, komt dan het moment dat we deze inspanningsposities ook nog op de andere hand moeten vertonen om meer de ontspanningsposities te gaan krijgen. Bij die gedachte vind Lymbo het nodig aan de baas duidelijk te maken, dat inspanning niet in zijn vocabulaire voorkomt en dendert met enig zelfingenomen pas op je af en staat vlak voor dat jij kan zeggen STA STIL, met zijn 2 lieve met ijzer beslagen hoefjes op de punten van je laarzen. Na een minuut of 15 issie lekker los, nouja zijn oren dan!! Want zeg nou zelf, je oren moet je heeeeeel de tijd wel blijven bewegen, want als de klok 12 slaat kan het zijn dat ze zo raar blijven staan…. De draf doen we pas als de baas het woord draf zo’n 13 keer heeft gezegd en dan kan het ook nog wel eens zijn dat meneer “kom maar, we gaan naar stal” verstaat ipv DRAF. Op de andere hand is de draf nog moeilijker, echt hoor!!!!: aldus Lymbo. Van de draf gaan we rustig aan een overgangetje maken naar de galop, ik bedoel dan ook echt rustig aan….heeeeeel rustig aan…..ofwel gewoon geen overgang…. Meneer denkt namelijk dat het woord “galop” eigenlijk “je krijgt nog een lekker snoepje, een appel en een pepermuntrol in je mikkie en dan ga je weer lekker op het land, want ik wil niet dat je je teveel inspant” betekent. Ik wil dus dattie in galop aanspringt en vraag hem nogmaals met nog duidelijkere stem: GALOP, HALVE ZOOL. En ja hoor, hij gaat in galop, heb ik dat ff lekker voor elkaar!!!! Ik heb echt een superpaard, hij luistert zonder enige moeite naar mijn commando, die enige moeite gaat wel pas na 20 minuten in, maar dan heb je ook wel wat, zegt men dan. Alsof het al die tijd al gewoon zat te branden gaat meneer galopperen, nee niet zo maar een galopje, nee dit gaat zo hard, dat de zweefmolen van Ponypark Slagharen op de achterblijvende duizeligheid die mij wordt aangedaan, er jaloers op is. Ik draai als een jekko om mijn as en vraag me tegelijk af of linksdraaiende yoghurt nou net zo lekker is als rechtgedraaide kwark…. Met volle moed probeer ik hem een beetje te bedaren en vraag hem om enigszins zijn pas wat aan te passen naar het roteer-vermogen van zijn baas, want ja met mijn lijf heb ik inmiddels een kuil van een meter diep weggedraaid en ligt er een kuub bagger naast me. Ik lijk wel zo’n graafrups die ze voor die tunnels hebben gebruikt van Engeland naar Frankrijk weet je wel? Gelukkig weet Lymbo ook op de andere hand niet wat aangalopperen is en moet ik ook daar alles uit de kast halen om hem lekker aan het werk te krijgen. Na ongeveer een halve minuut heeft meneer genoeg gedaan, vindtie en kunnen we net zo goed weer de tanden en kiezen het werk laten doen, want moest het gras nou vandaag of morgen op? Bij aankomst bij het weiland, is meneer al weer helemaal opgeladen van het harde werken wat hij een 30 minuten geleden bij zijn baas heeft moeten doen, rotbaas!!! Ik zet het hek op een kier, doe zijn halster af, probeer hem nog een klopje te geven op zijn schouder en neem afscheid en zeg hem: tot morgen schatje, ik ook van jou! Zodra de opening van het hek groot genoeg is om zijn elegante lijf door te doen, gaat meneer in een schitterende passage de andere paarden tegemoet. De andere paarden begroeten hem en hinniken hem dat hij mooi loopt, met als gevolg een zeer mooie galopswissel om de 2 passen, een pirouette linksom en vervolgens gaat hij met een uitgestrekte draf nog even langs het hek, waar ik dit hele verhaal triest in mij op sta te nemen. Ik denk bij mij zelf: moet ik het voortaan in hinnik-taal aan hem vragen of heb ik nog niet zo’n band met mijn paard dat ik al het bovenstaande aan hem kan vragen zonder dattie mij verkeerd begrijpt. Ik sta nog even bij het hek en denk, ooit doe je dat voor mij, toch? En met dat ik dat denk, geef ik hem een handzoentje en ga naar huis. Ik denk dat hij dat ooit voor mij doet. (laat mij maar in die waan, hihi).
hebben jullie dit ook?
Prachtig verhaal 
Mijne complimentos 
