Bokt.nl

Citaat:

Paardenmeisjes

Vroeger, toen mijn slaapkamertje behangen was met pennyposters, paardenkaarten en hoefijzers (van mijn lievelingspaard uiteraard), hadden mijn ouders nog goede hoop dat het ooit nog goed zou komen met mij. Het zou, later als ik groot was, wel overwaaien.

Ik was ernstig besmet met het alom bekende paardenvirus. Het enige wat mij interesseerde waren paarden, paarden en nog eens paarden. Ik zou later, als ik groot was, zelfs trouwen met een paard!
Eenmaal in de week naar les en natuurlijk de zomers op ponykamp. Het was nog te overzien.
Echter, dit mysterieuze virus begon al snel om zich heen te slaan; het gespreksonderwerp van de dag was mijn lievelingspaard Josja en als het even kon, werd mijn fiets een paard als ik met cap op en zweep in de hand naar mijn paardrijlesjes fietste (uiteraard aangemoedigd door luid geklak met de tong).. Ja, zelfs de hond moest eraan geloven als surrogaat-paard.

Mijn ouders lieten dit abnormale gedrag oogluikend toe. Fout, fout, fout, fout! Het is nooit meer goed gekomen natuurlijk! Het is helemaal de verkeerde kant met mij opgegaan. Natuurlijk ben ik nog vrijgezel! Ik heb immers geen tijd voor vriendjes en dat soort onzin!
Nog steeds zijn mijn ouders menigmaal de dupe van mijn abnormale voorliefde voor dit edel ras. Dochterlief raakt niet uitgepraat over haar lieve, geweldige, mooie en vooral harige viervoeter. Dochterlief loopt het liefst het huis van haar ouders binnen met met modder besmeurde laarzen, behaarde paardrijbroeken en stinkende truien.
Dochterlief kijkt haar papa menigmaal pruilend aan omdat ze weer eens ergens heen moet met paard en al of gewoon omdat er foto’s gemaakt moeten worden.
Dochterlief, inmiddels dertig jaar oud, is, diep van binnen, nog steeds hetzelfde pennymeisje van vroeger!

Ouders van Nederland: grijp in! Voor het te laat is!