Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 24-08-05 21:03

Uitgaan - (weer een column!)

Geplaatst door de TopicStarter : 24-08-05 21:03

Uitgaan

Misschien is het omdat ik “al” 30 jaar oud ben. Misschien is het omdat ik er zo lang uitgeweest ben, misschien zal ik het zelfs wel nooit snappen…wat doen we onszelf aan?

Locatie: een willekeurige kroeg in het centrum van Alkmaar. (Alhoewel, zo heel willekeurig is het niet omdat 1) in sommige kroegen de gemiddelde leeftijd 16 jaar oud is of 2) er een kroeg is die niet voor niets de “alimentatiebar” heet of 3) er gewoon niet zoveel leuke kroegen in Alkmaar zijn)
Tijdstip: 00.30 uur.
Publiek: veel, maar dan ook echt heel veel.

Het scenario gaat meestal als volgt:

Na een halfuur in de rij te hebben gestaan om een kroeg in te mogen, strompel je verkleumd een dampend heet, donker hol binnen.
Je ogen moeten wennen aan het weinige licht. Overal gezichten, bezwete armen,ruggen en handen en harde muziek.
Het is een opgave om van de ene kant van de kroeg naar de andere te komen, (let wel, als je ook maar het minste vermoeden hebt dat je binnen een halfuur misschien moet gaan plassen, kun je je maar beter alvast op weg begeven. Misschien dat je het dan nog net aan redt) je probeert je tussen de opeengepakte lichamen te wurmen en te voorkomen dat de al te grote mensen op je voeten gaan staan. Als je met een paar gekneusde tenen de andere kant kunt bereiken, heb je het goed gedaan.

Eindelijk, op ongeveer 10 minuten wurmen van je vandaan, zie je opeens een vrij stuk! Wel een kwart vierkante meter! Vol overgave begin je zo snel als je kunt de bijna onmogelijke tocht naar de vrijheid. Je vrienden probeer je met gebarentaal (want harde muziek) kenbaar te maken dat er een plek is en dat ze je moeten volgen.
Halfdood bereik je de plek van bestemming, je gaat staan en kijkt elkaar aan. Oh jee, we moeten nog drinken halen! Degene die de banketstaaf is gaat beginnen aan een bijna onmogelijke tocht richting bar. Vaak ben ik diegene daar ik “de barmannen” ken en dus kans heb om dan binnen een uur geholpen te worden. Ik bereik de bar zonder (al te veel) kleerscheuren en probeer mij tussen de “barhangjongeren” in te wurmen. De kunst is om een zo “dorstig” mogelijk gezicht te trekken en vooral te wapperen met papiergeld. (Liefst in briefjes niet kleiner dan 50 euro).

Ik word opgemerkt en bestel de drankjes. Vier om precies te zijn. oliebol.
oliebol, want als de tocht naar de bar al geen sinecure is, kun je wel nagaan hoe deze is met vier drankjes in je handen.
Je houdt de drankjes boven je hoofd om te voorkomen dat deze op je allernieuwste (bij voorkeur witte) shirtje belanden. Je ellebogen probeer je voor je gezicht te houden en tegelijkertijd moet je naar beneden kijken om vooral niet te struikelen. Je baant je een weg door een wirwar van armen en benen. De vrienden komen in zicht, ze reiken boven hun hoofden om de drankjes over te pakken.
Tevreden nippen we aan onze drankjes, proberend er zo lang mogelijk mee te doen. Het moment van het volgende rondje zo lang mogelijk uitstellend.

Elke keer weer trappen we erin. Zullen we de stad in? Ja gezellig!