in maart is mn nonkel gestorven, mn ma haar broer dus...
Ze ziet er nog elke dag vanaf, elke dag weer een stukje meer ipv een stukje minder...
Ik wou een gedichtje schrijven..
Ik heb een gedicht geschreven, direct opgeschreven zonder na te denken of te corrigeren. En zo zet ik het hier ook neer..
Nou hier komt ie:
elke dag… slaapzacht..
elke dag een nieuwe dag
elke dag met weer een ervaring
een ervaring dat je meedraagt
meedraagt tot in je graf
die ene dag was het weer
die ervaring kwam eraan
een slechte ervaring
die ene ervaring veranderde ons leven
een leven dat we koesteren
iets wat hij niet meer kan
de pijn is ondragelijk
zo ondragelijk..
dag in dag uit
elke dag een nieuwe dag zei ik
vanaf die bepaalde dag
waren alle dagen hetzelfde
allemaal dagen met pijn
ondragelijke pijn..
elke dag ga je slapen
met die ene ervaring
die ervaring dat je
veranderde
meedraagt tot in je graf
slaapzacht…