Geplaatst Citaat:
Bekende Vreemdeling
Twee ogen starend in de verte,
de verte dicht bij mij.
Eens waren ze op mij gericht,
waren jij en ik nog wij.
Geen armen meer om mij heen,
geen knuffel of een zoen.
Tegenwoordig moet ik alles
maar in mijn eentje doen.
Terwijl jij rustig zitten blijft
en alles om je heen vergeet.
Bemerk jij niet al mijn verdriet,
al mijn pijn en al mijn leed.
Voortaan denk ik drie keer na,
voor ik weer iets zeg.
Bekende vreemdeling,
dichtbij, maar altijd weg.
En ja.
Toen plaatste ik weer een gedicht op bokt.
Was niet de bedoeling..
Maargoed. Brand maar los.
. 
