Geplaatst: 04-08-05 23:27 Ja want half Bokt heeft een verhaal en ik wil ook meedoen!
En het was errug moeilijk voor me om een serieus begin te schrijven want ik ben zo melig als een pasgeboren emoe.
Terwijl in één klap, alle dromen van een klein, lief, onschuldig meisje in duigen vielen, kreeg er ergens anders iemand promotie, werd verkozen tot president of had het eerste woordje uit zijn baby geperst.
Maar voor dat meisje van zeven, dat stilletjes in een hoekje van haar kamer zat gedoken, was er geen champagne, geen feest, geen kranten koppen.
Ze zat daar al de hele dag, stil voor zich uit starend. Ze huilde niet. Nu niet en nooit niet.
Beneden ging de voordeur open. De groene ogen die al de hele dag kil en leeg voor zich uit staarde, vulde zich met angst.
Haar oogleden schoten omhoog, haar pupil werd groter en de uitdrukking op haar gezicht straalde pure paniek uit.
Beneden zette iemand een stap op de trap, en schreeuwde woedend haar naam...
Heftig naar lucht happend schrok Gwen wakker. Ze schoot overeind in bed en taste in paniek naar de lichtschakkelaar.
Ze kreeg geen adem, en ze moest gaan liggen, tot 10 tellen en tot zichzelf komen, maar het lukte niet.
De angst uit haar droom bleef achter in haar lichaam, vervulde haar van top tot een.
Ze begon nu te trillen, haar ogen waren niet in staat meer iets scherp te stellen en ze voelde dat ze een glas water omstootte.
'Gwen! Gwen rustig!' klonk de stem van haar vriend Ian in haar oor. Hij pakte met een hand de hare beet en kneep erin, en hij sloeg zijn andere arm beschermend om haar schouders. 'Rustig meisje, het is goed. Kalm aan' zei hij en zijn stem werkte kalmerend.
Uiteindelijk kreeg ze zichzelf onder controle, terwijl Ian haar rustig toesprak en haar over haar rug kriebelde.
Het is een beetje kort want ik kan echt niet meer, ga hier dood van het lachen
. 
Ben benieuwd naar een nieuw stukje! 
