
ik vond er deze gedichten uitspringen:
Vader aan het doodsbed van moeder.
------------------------------------------------------
"Ze gaat dood"
jouw stem overspoelt langzaam
de kille kamer,
ze klinkt koeler
dan dit lichaam.
Verstijft van onmacht
aangedaan
maar geen teken van emotie
je raakt haar zelfs niet aan.
"Tot de dood ons scheidt".
Dit moment
het einde van samen
menige levensdoelen
is onafwendbaar,
ze lijdt
maar kan je niet voelen
en toch hou je van haar.
De laatste adem kerft
een spoor levenslang
ik reik je hand
heb je nodig
ben zo bang
maar zelfs dit gebaar
vind jij overbodig.
------------------------------------------------------------------
De betekenis van je lijden.
----------------------------------
Is dit de betekenis van je lijden
je lichaam bleker en verdrietiger
dan gisteren en de dag daarvoor?
De laatste woorden weggeëbd
zonder echo naar elk oor
wakend bij je bed.
En de uren worden korter
dagen zijn er allang niet meer
tijd hadden we
ooit in voorjaarsbloesems.
Terwijl je huid nog dunner wordt
en elke ader
waar nog een beetje leven stroomt
zichtbaar wordt,
streel ik je verschrompelde handpalm
nauwelijks
uit angst je pijn te doen.
De plooien gladgestreken in het laken
waar je stilletjes gewoond hebt
de kast ontruimd
vlucht ik naar morgen
’t is lente of zoiets.
-----------------------------------------------------------------------------------
Nacht
--------
Geruisloos glijdt een schim
mijn kamer binnen,
de schaduw van een geleefde dag.
Duister omklemt het stille laken
waar ik te waken lag
De dag taant
als de nacht
zich herboren waant.
En mijn ogen deinen triest
op gebluste tonen
van een verloren lied,
alsof mijn leven
een stukje droom verliest.
-----------------------------------------------------------------------------
Rust
-------
Eens was ik sterk,
je kon me niets maken,
nu ben ik zwak,
met alles kan je me raken.
Ik verberg mijn verdriet
'k wil enkel nog rust,
maar dat geef je me niet.
Laat me alleen
praten kan niet meer.
Ga eventjes heen
morgen gaat het wel weer.