Geplaatst eindelijk gevangen in mijn net
maar gedreven door je handen
afkeer van eenzaamheid misschien
heb ik al die keren doorgezet
Jouw doorslaggevende beslissing
had ik het minste verwacht
met je woorden al onze tijd
de opgebouwde kostbaarheden
in mij tot wankelen gebracht
Dit verlies had mijn keuze moeten zijn
maar het is me opgedrongen
had ik de valse noten kunnen horen
of dat onze stemmen niet meer pasten
toen wij deze muziek samen zongen
Onze uitwisselingen de laatste tijd
dat was niet wat liefde laat doen
het was de uiting van een pijnlijk besef
en ik had het toch moeten voelen
dat afscheid in die laatste zoen
Wanneer zal ik gaan ervaren
de pijn die langzaam wegebt
ongeloof blijft me achtervolgen
want mijn hart wil niet geloven
dat jij hiervoor gekozen hebt.
Voor wie het verhaal erachter nog niet kent, het staat ergens in jeugdhonk op de tweede pagina
En meer weet ik er ook niet over te zeggen. 
