Stipt 7.00 uur ging mijn wekker weer af.
voordat het tot mij doordrong rolden de tranen weer over mijn wangen,
ik wil niet naar school dacht ik.
ik kon de beelden van gisteren weer presies voor mij halen.
warom pesten die rotmeiden mijn nou!
langzaam sloot ik mijn ogen en droomde ik weer weg ik gallopeerde door de bospaden op de rug van mijn stevige kwpn merrie littel star.
die droom werd ruw verstoord door het helse gekrijs van mijn moeder.
ik had nog 10 minuten om aangekleed en wel aan de ontbijttafel te komen zitten.
Met veel moeite hees ik mij uit bed en slofte ik naar dse badkamer.
die plons met koud water in mijn gezicht hielp gelukkig.
om 8.00 uur zat ik al weer op de fiets.
ineens kreeg ik de gedachtte warom ik niet naar de pensionstal zou gaan waar littel star gestald staat.
in gaf een ruk aan mijn stuur en stoof de zijstraat in die leidde naar het cornelispad leidde.
eenmaal bij stal aangekomen vroeg karin (de eigenaresse van de pensionstal) of ik niet naar school moest.
met een smoesje dat de leraren studie dag hadden wist ik mij er uit te redden.
ik vertelde karin dat ik vandaag een lange bosrit ging maken en dat ze mij de eerst komende 4 uur niet terug hoefde te verwachten.
ik liep naar de box van littel star en ze hinnikde begroetend naar me.
toen ik haar halster had omgedaan en haar had meegenomen naar de poetsplaats had ik haar heerlijk staan poetsen en langzaam maar zeker vergat ik de problemen op school.
Na het poetsen pakte ik haastig mijn zadel hoofdstel en ik deed voor de zekerheid ook maar peesbeschermers om.
Want ik had van karin gehoord dat er een nieuw spring parcour was uitgezet in het bos en dat wou ik wel een keer uitproberen.
toen ik de stal uit kwam hielp karin mij nog met opsappen en nasingelen.
al snel was ik diep in de bossen en na een flink stuk draven kwam het bekende gallop pad er aan.
al snel zaten we in een fixe rengallop en de wind in mijn gezicht deed mij erg goed.
totdat ik ineens in een flits een bordje zag staan dus ik zette littel star in een sukkeldrafje een draaide een volte om het eens te lezen.
en ja hoor er stond een pijl met daarop spring parcour.
ik draaide het pad in en zag een heel pad met mooie natuurlijke hindernissen.
ik had wel vaker een boompje gesprongen in het bos dus hetm eost wel lukken dacht ik.
de eerste 4 hindernissen waaronder die mooie waterbak verliepen vlekkenloos.
maar toen ik bij die hoge sprong kwam van opgestapelde boomstammetjes hoorde ik iets knappen.
littel star zette af maar het zadel schoof onder mij vandaan.
van schrik liet ik mijn teugels los en bij de landing vloog ik met zadel en al van haar af.
ik was al snel van het zadel verlost.
plotsklaps werd het zwart voor mijn ogen.
toen ik weer bijkwam had ik geen idee hoelang ik daar had gelegen.
hoe had ik zo stom kunnen zijn om in mijn eentje dat parcour te gaan rijden!
littel star schoot mij ineens te binnen! waar is ze!
ik probeerde op te staan maar het lukte niet.
mijn benen voelde zwaar, nee niet zwaar ik voel niks meer!
er vloog een vlaag van paniek door mij heen.
en ik keek op mijn horloge.
het was al weer 15.00 uur en ik was om 9.30 gaan rijden.
nou ik stop even wat vinden jullie er tot nu toe van??
moet ik verder schrijven??
zo ja: dan komt er morgen een 2e deel.
groetjes ilse